| Vorige week |
Huidige week |
| Bij geen updates | Tekeningen |
Ik
heb niet veel deze week. Het is het einde van het jaar en in mijn
kalender (12 maanden van 30 dagen) zijn dat kalendervrije dagen.En dan werd deze week vroeger altijd gevuld door Allard Jolles’ Muziek Jaarlijst. Vorig jaar redde hij het al niet, ziek als hij was, dit jaar kwam hij te overlijden. Een vreselijk gemis. Ik vertrouw niemands muzieksmaak zo als de zijne, altijd actueel maar geworteld in het verleden. Jaarlijks gepaard gaande met een bijsluiter, een filosofische beschouwing die die muziek in het tijdsbeeld zette.
Vorig jaar schreef ik nog hoopvol ‘Maar volgend jaar is Allard er weer,’ het heeft niet zo mogen zijn. Met hem stierf een stuk van de rock’n’roll. Maar die moet door, dat had hij zo gewild. Met hem stierf ook een vaste traditie - van zo’n twintig jaar, de precieze tel waren we allebei al lang kwijt - op deze site. En ook die moet door.
Bij de foto's: Allard gaf altijd de lijst van beste platen maar noemde zijn eigen platen (2020: Uncovered, 2023: Under the Loop) nooit. Die voegde ik dan maar toe.
Lisbeth Salander (Noomi Rapace) in vermomming in Millennium.
Natuurlijk is het niet helemaal een echt waterijsje: een onbekende kunstenaar maakte het deels van epoxyhars. Iemand heeft het ooit proberen te stelen, maar dat zorgde alleen voor een beschadiging. Je zal de hele tegel moeten lichten.
Ik ken niemand die van kerstbrood houdt.Toch worden er jaarlijks miljoenen kerstbroden in dit land op het werk als dank voor de inzet uitgedeeld.
Vervolgens begint het grote gezelschaps- spel ‘Wat doen we met het kerstbrood deze kerst?’ Iedereen probeert zijn kerstbrood ergens onder te schuiven. Meestal wordt het afgehouden met ‘Nee, we hebben er al een en krijgen dat al niet op.’ Daklozen op straat kijken al angstig als er iemand met een kerstbrood komt aanlopen en de bedelaar met twee krukken heeft het laatst op een lopen gezet uit angst voor nog een kerstbrood. Eenden vliegen weg.
Ik stel voor de ingrediënten volgend jaar direct aan varkensmesterijen te geven.
Ze kreeg een op 25 september 1890 geschreven kaart van haar vader, die hij op de 26e in Genua aan de post had aangeboden. Hij noemde haar Trud'chen en schreef dat hij de 26e weer uit Genua zou vertrekken en hoopte op een spoedig wederzien. De kaart heeft ze sneller gehad.
We zijn bijna 135 jaar verder. De Wilhelmstrasse, van oudsher de regeringsstraat van Duitsland, kreeg op het einde van de oorlog wat bommen te verduren: de film Der Untergang speelt zich er af. Het huis waar Trud'chen in woonde staat er niet meer. Het werd in DDR-tijden vervangen door een kant-en-klare Plattenbau, daar in dat verloren hoekje van de Wilhelmstraat waar het land niet wordt geregeerd.
Een kaart zou er nu veel langer over doen om van Italië in Berlijn te geraken.
En mejuffrouw Gertrud Saatz? Adres onbekend. Maar zoals de post zegt: wie schrijft die blijft. Met een kaartje.
In Pacem PlacentumChristus werd met lichaam en geest in de hemel opgenomen. Slimme handelaren in reliquien bedachten dat zijn voorhuis als geboren jood op de aarde moest zijn gebleven. Het ding nam een onvoorstelbare omvang aan, ver meer dan kamerbreed.
Waarom er nooit iemand op het idee is gekomen de nageboorte van Christus op de markt te brengen, is weer een van de mysteries van de katholieke kerk. Uit een placenta haal je meer stukken.
Ik vermoed dat er ergens een paus is geweest die verordonneerd heeft dat lichaam en ziel gelezen zou worden als met medeneming van preputium en placenta. Wellicht ook met haren, afgeknipte nagels en desnoods faeces. Of er engelen zijn die zoveel geduld hebben dat ze ook al zijn plasjes hebben opgedweild, weet ik niet. Maar wie met busladingen op de punt van een naald kan zitten, vertrouw ik alles toe.
Ronnie Wood treedt nog in uw bijkeuken op als Imelda May er ook is. - America needs a New Action Hero. - Mocht je niet kunnen slapen: luister dit, je zult in twee minuten in Kodak Color dromen. - 'Ronnie, Imelda is op zolder!' - 'Ronnie!'
Een gordijn van dodelijk waterTrump wil het Panamakanaal terug. Terug?
Dat het Panamakanaal met een 8 kilometer brede landstrook aan beide kanten eeuwig van Amerika zou zijn, was iets dat zonder de Panamezen zelf werd besloten. Vanaf 1964 werd aan dit dictaat terecht getwijfeld door de Panamezen. In 1999 pas werd het kanaal en de strook land overgedragen aan Panama.
Trump echter denkt dat je alles kunt terugdraaien, een gedachte die bij dictators nogal heerst. Totdat je aan hun eigendom komt.
Dat Trump het kanaal en de zône terug wil is puur omdat hij zijn beloftes van een muur niet kan waarmaken. En het kanaal met de omliggende grond een perfecte barrière is. Een Berlijnse Muur dwars door Midden-Amerika.
Een man: 'Dat vind ik niks, zo klein. Ik wil een groot boek.'
Het is weer die tijd van het jaar. A propos Kerstmis. Kerst dus. Elk jaar diezelfde muziek. Maar een kersthit scoren is het: inkomsten voor het leven. Iedereen probeert het maar meestal mislukt het. The Captain had er overigens al één.