| Vorige week |
Huidige week |
| Bij geen updates | Tekeningen |
Ik schreef geen stukjes vandaag.Ik krabbelde alleen wat met potlood en daar kan ik volgende week wel mee voort.
Mischien had ik deze al, Bach op piano. Met mooie filmbeelden. - Reclame. - Berichten in zwartwit uit een land dat zichzelf weggooit. - Kansan City en meisjesgegil: The Beatles, toen ze nog de Beetwortelen werden genoemd.
We zijn voor het milieu, mits we
kunnen salderen. Iedereen is met zijn eigen voortuin bezig en met de
buitenwereld slechts als die onze zon wegneemt.Suikerzakjes en sigarenbandjes verzamelen we niet meer. Niet omdat suiker en roken slecht zijn, maar omdat we het nut van sparen niet meer zien. Geld verzamelen we wel, maar niet om het te sparen.
We plaveien er onze voortuinen mee. Bling bling op de vuilnisbelt die altijd de schuld van de anderen is.
Korte termijnsdenken is de centrale gedachte van het populisme. We kiezen voor nog een extra plak kaas als beleg zonder te kijken of er straks nog brood is om het op te leggen. Of dat er elders mensen verhongeren.
Populisme kijkt nooit verder dan het hier en nu,. Bij bedtijdverhaaltjes is er nooit de angst voor de nacht.
Ome Hasil gaat u even wat opvoeding over one night stands geven. Tja want wat kreeg hij? - Laatst gaf ik de versie van Madness, ik dacht dat het een origineel was, maar het bleek toch een cover. Van The Cats. Ja niet die Cats, deze. En die originele versies zijn toch beter, toch Rudy? 
Ik was een kind (en wist wel beter)Toen ik klein was kon ik uren kijken naar de kaart van Europa, in de Bosatlas. Ernaast stonden drie kaartjes met vroegere grenzen.
Dat boeide me enorm.
Ik kan me voorstellen dat Poetin iets dergelijks deed tijdens zijn corona-lockdown.
Met een verschil: hij zag grenzen als onfeilbare waarheden. Zo had ik ze niet bekeken: ik had vooral geleerd dat grenzen niet vast stonden.
Misschien zag Poetin dat niet vaststaan ook wel, echter alleen daar waar het nodig was om oude grenzen die hem zinden terug te brengen.
Ik keek naar de nieuwe kaart als de werkelijkheid, hij naar een oude.
En nog een verschil: ik was een kind en Poetin zou volwassen moeten zijn.
Goed iets van niveau: The Strolling Ones of zoiets.:Her heart is on the right place, but the rest is not. - Deze is wel echt: Son House. - En nog een meezingertje (maar verlies uw tandprothese niet!).
En het ligt vlak bij een autoweg, een spoorlijn en aan het Julianakanaal.
Alleen rijdt er in grote delen van het land natuurlijk geen geregeld openbaar vervoer meer. Maar daar weten ze de postbezorging vast wel op aan te passen. Dat kunnen we, afromen, heeft zoveel jaar Rutte ons wel getoond.
Het ZwanenmeerZe worden niet altijd begrepen, de BliBra's.
Dat ze soms niet BliBra heten, maar BiBlia, BilBar of [B]LiBra en in dit geval BarBie, valt vaak al niet op.
Bij deze dachten mensen misschien dat het over de Barbie-film ging die in Rusland verboden was, vanwege het daar verplichte LGBT-neurotisme.
Maar dat was slechts de vorm, het ging meer over Het Zwanenmeer, dat dat ooit weer zou klinken in Rusland.
En dan moet je weten dat dit ballet van Tsjaikovski altijd op de Russische televisie werd vertoond als er een leider was gestorven. Geen nieuws, geen mededelingen, alleen dat ballet. Maar de Rus en de door de Russen onderdrukte volkeren wisten dan genoeg.
Ooit zal Het Zwanenmeer weer klinken in Rusland. Maar het zal een vrolijke zijn.
Ik liep over de Dam, er was een pro-Palestina demonstratie aan de gang.Plots realiseerde ik me dat ik op een kamerbrede Palestijnse vlag stond, die ik niet had gezien. Ik verwacht dan ook niet dat je bij een demonstratie je eigen vlag op de grond legt.
Voor ik me op mijn schreden kon bezinnen, werd ik vastgegrepen door een op lynchen uitzijnde massa, die me wegtrok en naar een andere kant van het plein duwde.
Hier kwam iemand van de organisatie tussenbeide. Ik liep na uit de kluwe laffe agressievelingen bevrijd te zijn, gevolgd door een jouwende kliek in de richting waar ik oorspronkelijk heen had gewild.
Ik begreep ondertussen dat zij meenden dat ik hun vlag onteerd had. Dat
was echter niet mogelijk: dat hadden ze zelf al gedaan door hem op de
grond te leggen. Je kunt een vlag niet tweemaal onteren. Met hun daad
was het een lap stof geworden, een deurmat eender.Ik bleef staan, had me omgedraaid om hun in de ogen te kunnen kijken en werd vervolgens half ingesloten door de blinde lynch-mob opgehitst door een organisatie mevrouw, type school bully, met een megafoon. Die oh zo dapper haar leuzen in mijn gezicht toeterde. Een oude man die zich heel wat voelde omdat hij ook een geel hesje aan mocht, iemand die in zijn eigen land braaf met de massa meehinnekt, meende nog wat beledigingen naar mijn hoofd te kunnen slingeren.
Wederom werd ik ontzet door het hoofd van de organisatie. Maar deze keer voegde hij er agressief aan toe dat ik gewoon door moest lopen.
Was ik tot nu toe rustig gebleven, over al dat achterlijk gedrag, dit raakte me. De Dam staat voor mij voor vrijheid, de hunne zowel als de mijne.
Ik probeerde het gesprek nog aan te gaan, maar zag dat het zinloos was. Wetende dat ik in mijn gelijk stond ben ik doorgelopen.
Gelijk kun je hebben, je krijgt het niet altijd.
Voordat
mensen nog gaan denken dat ik een heel slecht mens ben (wat ik
natuurlijk ben) die Palestijnse vlaggen vertrapt en onschuldige
kinderen in Gaza vermoordt, een politiek correct lied. Van PJ Harvey met Ramy Essam.
Het
volk, de massa verlangt naar stilstand: dat alles blijft zoals het was.
Het is net als in de natuurkunde, daar verlangt massa ook naar
stilstand.Dingen vallen niet omdat de aarde ze aantrekt zoals de meeste mensen onder leidng van Isac Newton denken, dingen vallen uit verlangen naar stilstand, naar een stilstaande tijd. De klok op de vloer van uw huis tikt wat langzamer dan die op de tafel. En daarom valt dat koffiekopje.
Als u boven op een berg staat, staat u ten opzichte van het dal in de toekomst, dat wat beneden gebeurt is in het verleden. Niet dat je er op enige manier je voordeel mee zou kunnen doen, alles wordt ruimschoots gecompenseerd door de snelheid van het licht. De verschillen zijn namelijk uiterst klein en slechts met atoomklokken te meten.
Maar massa is er gevoelig voor.
Daarin onderscheidt die massa zich van de massa van het volk: die ontberen die gevoeligheid voor kleinigheden.
Deze
kreeg ik vanavond opgestuurd, nu stond dit ook al een tijdje op mijn
lijstje van Dylan covers zonder die nasale stem: Senor. - Goed nieuws voor Duitsland: Mai Thi Nguyen-Kim
gaat de politiek in omdat iemand het moet doen. En omdat er meer
wetenschap in de poltiek moet omdat wetenschap met het hoofd denkt en
niet met de onderbuik.