| Vorige week |
Huidige week |
| Bij geen updates | Tekeningen |
En in de zaak even verderop waar vroeger hakblokken en zware gasbranders werden verkocht zat nu een hippe Japanse winkel. Met ook alweer een fotohokje: die zijn ondanks selfies weer helemaal in.
En kleur? Bespaar ik u vandaag. Dat heeft tijd nodig.
Ooit heette New York de stad met de meeste moorden per dag, tegenwoordig is dat de ZDF. (OK, samen met de ARD.)Vroeger was er eens per week een Krimi op de Duitse televisie, Erich Ode was dan Der Kommissar en Harry haalde toen al de wagen.
Tegenwoordig is er elke avond wel een Krimi en op de weekenddagen zijn er altijd twee achter elkaar. Elke streek of stad heeft zijn eigen en als Duitsland ooit nog een aanvalsoorlog begint is dat voor een Elzas Krimi.
Rond etenstijd zijn er tussen de Zur Risiken und Nebenwirkungen-reclames door dan ook nog soft-Krimi's.
Als het zo zou zijn dat het zien van iets tot kopieergedrag zou leiden , zou er achter elke Duitse struik inmiddels een lijk liggen. En was Duitsland op maandagmorgen een doolhof van rood wit afzetlint.
Het enige wat er nog ontbreekt is een Frühstückskrimi. Mord am Morgen, Frühstücksei mit Leiche, Knallharter Kaffee.
Efficiënt ouderwets'Jij kijkt nog lineair tv?' Het is tegenwoordig een onderhuidse manier om je te zeggen dat je hopeloos ouderwets bent.
Dat er echter enorme nadelen zijn aan niet-lineaire tv kijken wil niemand inzien: het kost heel veel tijd. Vroeger ging iets gewoon voorbij. Had je iets niet gezien, had je het niet gezien. Je was niet tot diep in de nacht bezig met inhalen. Iets wat om half elf voorbij was, was om half elf voorbij.
Lineair kijken is dus een uiterst efficiënte manier van kijken: niet kijken wanneer het uitkomt maar het uitkijken wanneer het komt.
Als je nooit meer iets hoeft te missen ga je steeds meer achterlopen. En word je dus hopeloos ouderwets.
Howdy Folks! Explaining Trump to a tourist. Ik vraag me altijd af wie nou stemt op iemand met zo'n aanhang: dan maak je jezelf toch deel van de achterlijkheid? Stel je voor Fox News zou de waarheid vertellen.
Maar geen nieuws van Greenpeace is ook goed nieuws: dan is er geen directeur met het geld vandoor.
En ik dacht over boeren die klagen dat hun tractoren ten gevolge van de hoge grondwaterstand vastlopen in de modder. Ik heb de indruk dat al die boeren hun tractors bij aankoop alleen hebben getest op het Malieveld en de snelweg.
Gelukkig komt daar mijn tram.
Kent u de theorie van Six degrees of separation?
Ik moest er aan denken toen ik hoorde dat de zangeres Melanie (Safka)
overleden is. Ooit meldde ze zich voor een optreden bij me met de
mededeling dat ze heel slecht bij stem was. Of ik wat tegen keelpijn
had.Natuurlijk had ik dat, tenminste na wat 'geleend' te hebben in een restaurant. Ik perste twee citroenen uit, gooide er een redelijke hoeveelheid honing bij en net voldoende kokend water om de honing vloeibaar te krijgen.
Het hielp voortreffelijk zei ze, maar dat zal grotendeels te danken zijn geweest aan de dubbele whisky die ik er ook maar bij gedaan had (leer mij zangeressen in hun nadagen kennen). Ze zong die avond als in haar jonge jaren en ze was me eeuwig dankbaar.
Nu die theorie dat je van iedere andere mens slechts vijf handdrukken
gescheiden bent. Toen ik wat oude filmpjes van haar bekeek zag ik dat
ze een duet met Johnny Cash
heeft gedaan. Dat zet mij dus op twee handdrukken van Johnny Cash en
daarmee op drie van Elvis Presley (via een andere route sta ik echter
ook op drie handdrukken van Poetin en via weer een andere met
Wilders zelfs op twee, De duivel is mijn zwager, zullen we maar zeggen).En overigens ook op drie met John Lennon (met Paul McCartney stond ik al op drie). En voor de jongeren die dat allemaal niks zegt, ook slechts drie handrukken verwijderd van Miley Cyrus.
Het gekke is dat de stappen naar al die bekende mensen relatief gemakkelijk zijn (goed, Beethoven vond ik moeilijk, maar dat is een kwestie van tijd), het wordt al veel moeilijker om aan een dergelijk laag aantal stappen te komen met die mij onbekende buur in de straat, zonder er zelf op af te stappen.
Maar de band naar die afgezonderd levende herder in Achter-Mongolië is, afgezien van het feit dat dat een hele wandeling is, heel moeilijk te construeren.
En zeker als hij de deur bij Elvis Presley niet plat liep.
De leugen heeft een naam: LavrovRusland zegt dat Oekraïne een vliegtuig met 65 Oekraiense krijgsgevangenen heeft neergeschoten. En hier wordt dat plompverloren door alle nieuwsmedia overgenomen, zonder enige controle.
Zoals ik al eerder schreef: ten eerste heeft Rusland helemaal geen behoefte zelf krijgsgevangenen terug te nemen, dat zijn deserteurs die thuis gaan lopen vertellen dat ze goed behandeld zijn. Moet je niet hebben. Ze willen ze hooguit terug om direct aan het front als vlees in te zetten. Daarnaast steken teruggekeerde soldaten hun soldij gewoon in eigen zak en dat wil je als officier ook niet.
Het is gewoon een propaganda-opzetje om Oekraïne in eigen land zwart te maken en een verhullingsactie dat ze weer belangrijk materieel zijn kwijtgeraakt. Die 65 POW's zitten nog gewoon ergens in de gulag dwangarbeid te doen.
Terwijl die vuile reuzelkop van een Lavrov weer tam tam loopt te schoppen in de VN.
Ik wacht Bellincat wel even af.
HuwelijksdagVraag je het een vrouw, zal ze zeggen dat haar huwelijksdag de gelukkigste dag van haar leven was. Een man noemt in dat verband eerder het kampioenschap van zijn voetbalclub.
Toch is het altijd de man die aan die dag denken moet en cadeau's klaar hebben liggen. Een vrouw denkt er alleen aan om te kijken of hij het niet vergeet.
Nog nooit echter hoorde ik van een bos bloemen vanwege het landskampioenschap in 1982.
Wij moeten maar altijd weloverwogen beslissingen nemen maar ondertussen staan ze in Palestina en Israël
stompzinnig achter Poetin. En zolang ze dat doen sta ik achter geen van
de partijen, alleen achter de mensen die nadenken en zich niet door eigen tuinpad laten leiden. En leef ik mee met de onschuldige slachtoffers. In Gaza en Oekraïne, maar ook in Israël en zelfs Rusland.
Ouders klagen school aan vanwege telefoonverbod in de klas.
'Onze zoon kon daardoor niet bellen met de zelfmoordpreventielijn.
We eisen daarom een financiële genoegdoening.'
'Waar leed uw zoon eigenlijk aan?'
'Telefoonangst.'
Ik zat in de metro, en er zat zo'n nest van twee apatisch naar een tablet te kijken waarop een eindeloos filmpje over de Smurfen speelde. Totale desinteresse.
Terwijl zijn moeder het speciaal voor hem had opgezet zodat zij even haar leven kon bijtiktokken.
En dan vinden ze het gek dat er te weinig kinderen worden geboren.
