| Huidige week | Vorige week |
U zijt welbekomeIn de supermarkt heerste een sfeer of er de komende dagen een hongersnood zou zijn. De zenuwen van de mensen waren open wonden: ze loerden bloeddorstig naar elkaar om de laatste bleekselderij. De luxe broodjes waren op: dood hen die ze kochten!
De kerstster wees naar kerststress.
Dat werd hun bespaard in het jaar 0. Ze hadden hun handen vol aan het vinden van onderdak. Stel je voor ze hadden ook nog die kleine zak rucula-saldemix voor de decoratie moeten hebben. Godsdienst had een heel andere inzet gehad.
Wegkijken uit gemakzuchtEr zijn wat Israëlische gegijzelden. Maar over het feit dat Rusland duizenden Oekraďense krijgsgevangenen gijzelt, ze niet volgens de Geneeefse Conventie behandelt, ze zelfs martelt, daar hoor je niets over. En dan heb ik de kinderen die ontvoerd zijn naar Rusland nog niet eens genoemd.
Rusland heeft geen behoefte om gevangenen te ruilen, het heeft krijgsgevangenen altijd al als deserteurs gezien. Ze willen ze niet terug omdat ze onbetrouwbaar zijn geworden omdat ze zelfs in gevangenschap aan de vrijheid hebben kunnen ruiken.
Maar we hebben het er niet over. Onze media hebben tientallen jaren ervaring met de strijd in het Midden Oosten dus dat kost minder moeite. En het levert meer op, want er is controverse en tweespalt hier over dat conflict en dat is altijd goed voor de kijkcijfers.
Misschien handig om eens te bekijken: hoe zit ons zonnestelsel werkelijk in elkaar qua afstanden? - Ook heel ver weg: Sütterlin lezen (Duits). Dat handschrift is duidelijk tijdgebonden, Letraset werd het handschrift van een andere generatie (ook Duits).
Persoon van het jaarEr worden personen van het jaar gekozen, veelal mensen die op hoge podia, volop in de spotlights in de aandacht staan.
Mijn persoon van het jaar brengt haar tijd grotendeels door op een badkamervloer op haar dekbed, hopend op water, stroom, telefoon en internet. Biddend dat de bom niet bij haar valt. Zich zorgen makend over haar zoon, die vechten moet, zijn huwelijk en verlangend naar haar twee kleinkinderen, daar op die vloer van haar badkamer in een flatje in Kiev.
De 68-jarige Elena correpondeert met Iris Koppe van de Volkskrant. En nog nooit heb ik oorlog en dat wat het brengt zo duidelijk (en universeel) verwoord zien worden.
Vaak had ik bij mijn ontbijt tranen van woede na het lezen en dacht ik na over de langste en pijnlijkste doodstraf voor Poetin.
De brieven zouden verplichte kost moeten zijn voor al die mensen die stemden voor weer nieuwe tegels voor hun betegelde voortuin.
Anton Corbijn ExpositieIn het Cobra Museum opende vandaag het Anton Corbijn overzicht MO(o)De. Mooie portretten van (voornamelijk) bekende mensen (veel popmusici),. De meester was er vandaag zelf ook. De andere dagen zult u het met zijn foto's moeten doen.
Delia's Gone van Johnny Cash. Videoclip door Anton Corbijn. Met Kate Moss.
Russen op straat werd gevraagd of Amerika beter was dan Rusland. Via omwegen zeiden ze van wel, om dan te besluiten met dat zij qua moraal beter waren. Op de vraag waarom dat was kwamen ze dan met iets over dat Amerika evenveel geslachten heeft dan Heinz ketchup variëteiten. Was er doorgevraagd wat ze daarmee bedoelden zouden ze waarschijnlijk geen antwoord hebben geweten.
Dat is de truc van Poetin en van alle andere populisten, extreem rechtsen, complotdenkers en wereldgodsdiensten: achterlijkheid als moreel beter verkopen.
Het verhaaltje voor het slapenIn Nederland vertellen we elkaar dat de oorlog voor Oekraďne slecht verloopt. En Poetin is heel blij dat we zijn narratief grif napapegaaien.
Gelukkig volg ik de Duitse media: die zijn een stuk beter op de hoogte van Oost-Europa. Dus daar hoor je wel dat het in Rusland economisch toch minder gaat. Dat de vrouwen en moeders van soldaten en die soldaten zelf protesteren. De algemene apathie over de oorlog, het regime, de werkelijkheid. Jongeren die ondanks de beperkingen vluchten. De naderende steeds duidelijkere schertsverkiezingen met een uitslag die al vaststaat maar waarvoor je toch opkomstplicht hebt. De geplande maar te vroege dood van Navalny. De grote dodenaantallen aan het front, de corruptie van de officieren en de tweede linie die afrekent met 'deserteurs'. De handel met cijfers over omgekomen soldaten. De inflatie van de smeergelden die overal betaald moeten worden.
Maar hier willen we graag dat andere vrerhaal, dat het er slecht voor staat voor Oekraďne. Zo kopen we ons slechte geweten af over het stoppen van de steun: het is toch maar een verloren zaak.
Alsof we onze poes laten inslapen met het smoesje dat haar pootje gebroken was.
De volledige muziek
van Shane MacGowan's begrafenis (de hele mis staat ook online) en ik
schreef eerder dat Cait O'Riordan niks zong, maar dat deed ze wel (dat
nummer waar ze nooit meer vanaf komt). En het leuke aan het geheel is:
dan ben je dood en komen er toch nog protesten, over de plechtigheid:
van een Ierse priester. En daarmee is dit onderwerp definitief afgesloten.
Zoals dat stelletje dat nog binnen kwam toen de deuren al dicht waren. Dat er in hun leven op het gebied van smaak het een en ander fout was gelopen straalden ze uit, maar hoe ze ook nog hier terecht waren gekomen?
Tijdens de aanvang van het tweede deel gingen ze weer, niet in het korte moment van stilte tussen de delen. Alsof ze nog even hadden willen afwachten of misschien toch de Snollebollekes zouden komen.
Bruckner herschiep een Alpenlandschap, het Concertgebouworkest leek er gistermiddag fenomenaal een verwulfsel op te willen leggen.
