Een avond na een warme dag. Mensen zoeken nog wat verkoeling bij de fontein op het Haarlemmerplein in Amsterdam. En loopt een Nederlander anders verder als hij een leeg bankje aan de horizon ziet, nu kruipen ze allemaal bij elkaar en delen een bankje.
Alleen een bankje blijft leeg: het regenboogbankje. Daar gaat niemand zitten in deze open minded stad op een zwoele zomeravond. Dat blijft zoals altijd leeg.
Van mij mogen ze alle bankjes in regenboogkleuren schilderen zodat de benepen kleingeestige kattenknijpers hun pot met goud aan de horizon blijven zoeken.
Vier kinderen zijn veertig dagen na een vliegtuigcrash levend teruggevonden in het oerwoud.Ik stel me vier Nederlandse kinderen voor. Ze grijpen de kans aan om onbeperkt te gaan gamen en TikTok-filmpjes bekijken. Tegen de tijd dat ze honger krijgen willen ze de Deliveroo bellen, natuurlijk die van thuis voor pizza. Dat wil niet zo lukken.
Ze gamen hun telefoonbatterij op en kijken eens om zich heen. Allemaal groen, maar groente dat is yuk. Dat eten ze niet.
Ze worden na veertig dagen dood gevonden, dan zijn ze al 38 dagen overleden.
Hun VVD-stemmende ouders (we gaan er even vanuit dat die nog leven), motto 'Niet eerst je handje ophouden bij de staat: ga maar werken!', vragen een schadevergoeding aan omdat de overheid hun kids in de steek heeft gelaten.
Schadevergoeding voor vier van die gelhaar eikels waar niets aan verloren is.
Ik
geloof niet in die afschrikkende werking, waar men in het verband met
vluchtelingen steeds over spreekt. Eén vluchteling stuurt één foto van
zichzelf naast een willekeurige cabrio op straat en er schrikt niets
meer af.De vluchteling kan ook niet anders dan berichten sturen waaruit moet blijken dat het hem goed gaat: hij heeft geld van de hele familie en soms ook nog het halve dorp geleend om de oversteek te kunnen maken. Dan ga je niet vertellen dat het beroerd met je gaat. Een slecht lopend bedrijf doet ook alles voor het aandeelhoudersvertrouwen.
Je zou kunnen denken dat de EU toch wel reclamebureau's zou kunnen inzetten die een ander beeld scheppen. Maar ook dat werkt niet: mensen vluchten omdat ze te lijden hebben onder een onbetrouwbare overheid, dus die wantrouwen alle informatie die van de overheid komt. Hun neef naast een Lambourgini is dan zoveel betrouwbaarder. Want die kennen ze. En die willen ze geloven, want anders stort ook hun laatste hoop in.
En tot slot: wie uit angst vlucht kun je niet afschrikken.
In ontwikkelingslanden is digitaal betalen met je telefoon een uitkomst. Als wapen tegen corruptie bijvoorbeeld.In Afghanistan - in het Talibanvrije interbellum - deden eens een aantal agenten mee aan een proef met uitbetaling via hun mobieltje. De eerste keer dat ze hun geld kregen, dachten ze dat het niet klopte: het was zo'n 30% meer dan anders.
Tot die tijd kwam het geld van het ministerie bij ze via de tussenstapjes van het organogram. Dan nam de hoogste baas er wat vanaf, de leidinggevenden daaronder ook en zo werd het stapeltje steeds kleiner voordat het bij de plaatselijke commissaris was, die de agenten uitbetaalde na eerst zichzelf bediend te hebben.
Al deze mensen veranderden meteen in felle tegenstanders van de proef. Zeker toen door het nieuwe systeem ook bleek dat een aantal agenten op de loonlijst niet eens bestond.
Een commandant was zo kwaad over de gedorven inkomsten dat hij zijn agenten wilde opdragen hun telefoon af te geven zodat hij wel even de uitbetaling voor ze kon regelen.
Blijf ik toch zitten met een vraag: hoe is het afgelopen met degene die de proef bedacht? Functioneringsgesprek, postkamer gevalletje?
Bron: Tim Harford: Fifty Things That Made the Modern Economy [Abacus]
Ik zei het laatst nog tegen een Oekraïense: het feit dat Poetin die dam laat exploderen bewijst dat hij weet dat hij aan de verliezende hand is. Zijn leger heeft dat niet wat noodzakelijk is voor een overwinning, iets wat de Oekraieners wel hebben: moraal, logistiek en leiderschap. Ze stelen, ze moorden, ze verkrachten en dat ook onderling. Ze vervuilen hun omgeving tot deze onleefbaar wordt. De lijken van andere (Russische) soldaten begraven ze niet eens, ze hebben er geen voeling mee: ze komen uit andere gedeeltes van Rusland, niet uit Sint Petersburg of Moskou, nee, verre uithoeken. Ze voelen zich niet Russisch. Moslims die boeddhisten haten en boeddhisten die moslims haten.
En die dambreuk? John Sweeney schreef het al in 2022 in zijn onvolprezen Killer in the Kremlin:
En nu is er discussie over wie het gedaan heeft. Militair heeft Rusland het meeste voordeel ervan. Dat zij (lees: het door hun bezette gebied) het meest getroffen zouden zijn, laat Poetin koud. Poetin geeft niet om zijn onderdanen. Dat de watervoorziening van de Krim naar de knoppen is zal hem ook een zorg zijn. De Russen die daar woningen kochten zijn al lang aan het verkopen.
En dat ze lawaai maken tot aan de Veiligheidsraad toe (waar Rusland toch vetorecht heeft), dat is onderdeel van hun tactiek: je liegt en daarna ga je zoveel mogelijkheden aangrijpen en liefst de
hoogste
toren om uit te kunnen schreeuwen dat de ander het deed. In
eigen land geloven ze het - en daar gaat het om - en die paar bruikbare
idioten die gaan twijfelen zijn mooi meegenomen. En geloven ze het niet
verzin je nog een verhaal en nog een net zolang dat mensen niet meer
weten wat ze denken moeten. En in dat murfe brein zaai je dan de
zaadjes van de leugen.Voor mij is duidelijk wie het gedaan heeft: if it walks like a duck, if it talks like a duck, it's probably a duck.
Over het boek:
zondermeer een aanrader. Sweeney is
journalist (oa voor BBC, The Observer) en schrijft ook zo. Niet alleen
de politiek, ook de spelletjes achter de gordijnen van de macht en zijn
reizen door het land. In zijn bezoeken aan belegerd gebied neemt hij
net als in zijn verhaal risico's. Het is geen wetenschappelijke
verhandeling, hij is geen historicus, maar wat hij heeft stamt uit
meerdere bronnen. En hij heeft lange ervaring met Rusland, oorlog en
onderzoeksjournalistiek Een
plezier om te lezen en een eyeopener. Perfect vakantieboek.
- 'Elk kind dat in de wereld wordt gezet is een schande.'
Keizerin Sissi over de kinderen van haar jongste dochter. Ze had het iedereen verboden haar oma te noemen. Over de kinderen van haar oudere dochter zei ze dat ze lelijk waren en vet. Monstrueus.
- Als het buiten 19 graden is vinden mensen het heerlijk en gaan ze gezellig op terrasjes zitten. Is het binnen 19 graden dan vinden ze het koud en ongezellig.
Verder armeluis kaviaar, armeluis champagne etc.
- In Rusland durfden we niet eens vrijuit te denken.
- Boeren zijn zeer slechte keurmeesters van eigen vlees.
- Een iemand stierf, vele anderen werden ziek nadat ze eieren aten van een boer die wist dat zijn eieren met salmonella besmet waren. Wat boeren wel goed kunnen is voor hun medemens zorgen. Toen ze bij de slag om Arnhem Arnhemmers moesten opvangen tegen betaling van kost en inwoning kregen die aardappelschillen te eten en mochten op de vloer van de stal slapen. Ook zwangere vrouwen. Voor eenn ritje naar het ziekenhuis lieten ze zich met de laatste bezittingen van de vluchtelingen betalen. Voor de terugweg was niet betaald, dus de net bevallen moeder mocht met de baby lopen [Een tijdgetuige]. De ruggengraat van onze samenleving.
Ik heb het altijd een beetje denigrerende afscheidsgroet gevonden. Die vooral wordt gebruikt tegen mensen voor wie werk niet leuk is of nauwelijks loont. Tegen een dokter zeg je het nooit, of tegen een advocaat bij het weggaan.
Kennen andere talen deze verschrikking ook?
Kijk op YouTube naar solo-restaurants in Japan. +1000 punten.
Mail.
Een aantal woont er vanaf het begin, 1985. Ik kwam er pas ergens midden jaren negentig bij.
Soms houden we een tuinfeest, in de binnentuin. Niet dat iedereen dan komt, van de naar schatting tachtig huishoudens zijn er zo'n twintig vertegenwoordigd. En nog kom je dan geregeld hele leuke mensen tegen waar je dan al meer dan 25 jaar blijkt naast te wonen. Aardige buren ken je niet, lastige maar al te goed.
Eigenlijk is ons tuinfeest een viering van alle voordelen van de grote stad.
