In de trein van Breda naar Amsterdam zat ze - eclectisch gekleed - over de telefoon de woning van een vriendin in te richten. Ze was Belgisch, dat viel niet te verbloemen.
De badkamer had haar speciale aandacht, dat was een 'mooi plaats, daar begint u uw dag.' Zo heb ik nog nooit naar een badkamer gekeken. En dat u en uw vind ik in het Vlaams als muziek in de oren klinken. In het Nederlands niet. Het was vooral zo mooi omdat ze elkaar al heel lang heel goed bleken te kennen: 'Hebt u nog steeds zoveel knuffels?'
Toen kwam het toilet aan de beurt, dat bleek twee deuren te hebben. Ze was toch wat vernederlandst want ze gebruikte in een flitsje het woord poepen, in de zin van toiletgang en vroeg daarna wat het thema van het toilet was. Wederom ging een wereld voor me open: toiletten met thema's.
'Dat lijkt me nice dat je dan ook van die Legoblokjes aan de muur hebt en dat ge met wat blokskes verder kunt bouwen.' Opeens leken haar die twee deuren ook zeer handig want mensen gingen lang blijven zitten. Misschien bouwden ze wel een deur dicht.
De Schipholtunnel beëindigde het gesprek. Ze moest er toch uit.
Met een bepakking die in niets op een verre reis hintte: fluorroze trui, een vrijwel lege totebag voor dat wat ze snel wilde vinden en een rommelige Birkinbag voor de rest.
Misschien dat de toiletten van Schiphol een make-over krijgen. Want dat is toch waar u uw vlucht begint.
TheresienstadtIk las De nacht en de hoop van Arnost Lustig in de vertaling van Irma Pieper (in de Moldaviet Reeks van uitgeverij Voetnoot).
Terwijl iedereen om hem heen zich zorgen maakt over van alles, de etenskar die niet in de avond verschijnt, houdt de verteller hoop. Probeert achter alles toch iets positiefs te zien. Hetgeen moeilijk is als je weet dat het korte verhaal zich in Terezín (Theresienstadt) een joods ghetto/doorgangskamp boven Praag afspeelt.
Ik bezocht Theresienstadt vorig jaar en hoopte via het boek iets meer te weten te komen. Dat er stapelbedden, etenskarren en latrines waren en bewaking, angst, onderdrukking en onzekerheid was, las ik, en leerde vooral dat ondanks alles positief proberen te blijven helpt.
In Tilburg lijkt het altijd te miezeren. Het heeft iets treurigs, niet voor niets dat een van Nederlands meest treurige koningen er de hoofdstad van het land van wilde maken. Ik weet niet veel van voetbal maar volgens mij hebben ze een al even treurige voetbalclub daar die ook zijn naam draagt: Willem II. Die een paleis in de stad achterliet dat eruit ziet alsof het van lege melkpakken gevouwen is. Ik vermoed dat er tegenwoordig een hondenkennel in zit.
Misschien miezert het alleen op het station, want verder de stad in ga ik nooit. Op het station kom ik alleen als er weer ergens dassen een paleisje onder het spoor hebben gebouwd.
Ze willen ze nu weglokken maar dat gaat alleen lukken als ze ook zorgen voor goede internetverbinding. Want die heb je langs het spoor. En die dassen kijken graag filmpjes over het herinrichten van dassenburchten en tiny houses.
Mensen die over die paar dassen klagen snap ik niet, het spoor wordt al jaren ontregeld door dassen: stropdassen.
Een plotselinge tornadoIk denk dat iedereen zo'n liedje heeft - vaak slechts een frase ervan - dat hem zo nu en dan te pas en te onpas te binnen schiet. Niet als oorwurm, maar alleen een zinnetje of melodietje om de stem een beetje los te maken.
In mijn geval is dat Just like a tornado uit Tornado van Dale Hawkins, die bekend werd met Susie Q.
Vandaag draaide ik het nummer maar eens helemaal en het bleek dat me veel meer dan dat ene zinnetje niet bij was gebleven.
En eigenlijk is het een heel nietszeggend zinnetje ook, just like a tornado.
En u?
Een nieuw snelheidsrecord op de ski's.
255,5 kilometer per uur. Menige middenklasser haalt dat niet, ondanks de kekke coureurshandschoentjes.
En net nu. Nu het skiseizoen wereldwijd ten einde loopt. Dus dat het nog staat als mensen al lang niet meer weten wat skiën is. Behalve die wijsneuzen die zich zullen afvragen waar dat ski in après-ski nu eigenlijk voor staat.
Maar goed zouden er straks mensen gaan après-skiën die zich iets afvragen? Alsof je die nu hebt.
Theetje drinken met de Romeinse Elf Xi Jinping had een vredesverdrag geknutseld want hij was een idealist. En een economisch verdrag dat over wapens voor gas ging want de schoorsteen moest ook roken.
Het vredesverdrag was voor een latere datum.
Het had twaalf punten. 1. Rusland mocht de oblasten Donetsk en Lukansk houden. 2. Oekraïne zou geen aanspraak meer mogen maken op de Krim. 3. Oekraïne mocht geen NAVO-lid worden. En Oekraïne moest ontwapenen. 4. Er mochten geen rechtzaken tegen Rusland aangespannen worden. 5. Over herstelbetalingen kon ruimschoots gepraat worden, aan Rusland dat is. Net als wedergoedmaking voor de geleden schade door sancties. 6. Vorderingen ten opzichte van Rusland waren verboden. 7. Alle geschiedenisboekjes moesten door de Russische censuur. Nummer 8 was traditioneel Babi Pangang en de rest ging over extra kroepoek en sambal bij.
Mijn anntwoord: boycot Xina. Niet officieeel, maar gewoon door geen Made in China meer te kopen. Je hebt al vuilnis genoeg.
We voelen ons verbonden door het dragen van dezelfde broek, niet met degene die hem onder erbarmelijke omstandigheden maakt.
We voelen ons meer verbonden door te wijzen op de genen die ons scheiden, dan dat we kijken naar alle genen die we delen.
We voelen ons meer verbonden door het hebben van dezelfde telefoon, dan dat we ons verbinden door ermee te bellen.
