Supermarkt Latijn'Het mannelijk geslachtsorgaan ken ik nog niet,' zei het ene kassameisje tegen het andere. Ze waren beide van Surinaamse afkomst.
'Maar je kent best al veel woorden,' zei de ander en ze maakten een blij dansje samen. Omdat ze bij de zelfscankassa stonden kon dat.
Er volgden enige Latijnse termen aangaande de baarmoeder. Ze waren elkaar aan het overhoren.
Ik werd blij van al dat Latijn. Dat kassameisjes het niet meer alleen over nagellak en jongens met brommers hebben gaf hoop. En ze was pas eerstejaars.
Dat mannelijk geslachtsdeel komt ook nog wel.
Mijn kleine oorlog vandaagIk ergerde me vandaag aan een aantal FvD'ers die de steun aan een 'fascistische' staat als Oekraïne ondemocratisch vonden. De gotspe.
Ook zag ik een filmpje van iemand die ik via via in Dnipro ken, waarop je lichtflitsen aan de hemel ziet en daarna een explosie hoort. Het flatgebouw tegenover het hare was weggeblazen.
Iedereen in de omgeving had geen ruiten meer en dat met deze winterkou. Haar ruiten waren er al langer uit en vervangen door plastic, maar haar uitzicht was veranderd. Haar kijk op de wereld gelukkig niet.
Slechts een paar mensen aan de overkant werden teruggevonden. Mensen die bij aanraking als verbrand papier uit elkaar vielen.
En ik dacht aan die raket die bij lancering maar een afwijking van een milimeter had moeten hebben of ze was was zelf ook als een blad papier geweest. Uiteengevallen bij de eerste aanraking.
Help mijn man is wereldleiderJacinda Ardern, de premier van Nieuw-Zeeland houdt ermee op. En dat is jammer, heel jammer, maar ook heel goed. Poetin maar ook Rutte zouden er een voorbeeld aan moeten nemen.
Ze houdt ermee op omdat ze haar grens heeft bereikt.
Je grenzen kennen is iets dat menig - mannelijke - politicus niet beheerst, met Poetin als duidelijkste voorbeeld.
En over grenzen bereikt hebben: na meer dan tweeduizend jaar mannelijk leiderschap mag het stokje wel eens overgedragen worden aan de vrouwen. Ik zeg niet dat vrouwen zonder fouten zijn, maar zoveel fouten - hebzucht, honger, onderdrukking, slavernij, volkerenmoord, oorlog, vernietiging, ondergang en een stervende planeet, om er een paar te noemen - kunnen ze toch nauwelijks maken.
Een dergelijke planeet kunnen mannen makkelijk overdragen. Dat zijn ze gewend: even beweren zelf wel die badkamer te kunnen verbouwen en als de puinhoop op zijn grootst is, mag de vrouw de zooi opdweilen. Zo is het altijd geweest.
TINKEBELL doodde haar kat wel zelf. De kat was ziek en waar mensen dan anders naar de dierenarts gaan voor een spuitje, bedacht zij dat je het ook zelf zou moeten kunnen doen. Omdat het hypocriet is wel kip te willen eten maar er niet een zelf te willen slachten.
De
kunstenares TINKEBELL
maakte in 2004 een tas van haar dode kat. Niet
zomaar voor de leuk, ze wilde er iets mee aantonen. En dat heeft ze
gedaan: tot op heden wordt ze
bedreigd en heeft ze zelfs politiebescherming nodig. Dus als u zich
zorgen
maakt in welke zakken uw belastinggeld verdwijnt, dat gaat dus in die
tas. Daar zorgen mensen voor die kunst niet begrijpen en die zich door
die ene hersencel laten leiden waar we vroeger een drieletterwoord voor
gebruikten.Mensen die opgezette lichaamsdelen van tot slaaf gemaakten in musea als curiosa zien en een lampekapje uit uit Auschwitz stammende mensenhuid lekker griezelen vinden: creepy!
Mensen die een dode koe, slang, krokodil of hermelijn aan hun schouder hebben hangen om hun op bavianen geteste lippenstift in te vervoeren.
Ik sta helemaal achter die dode kat als tas. En achter TINKEBELL.
Een atoombom vernietigt gewoon alles.Een neutronenbom was al slimmer: huizen bleven staan maar mensen gingen eraan dood. Maar dat lukt je ook met een hypotheek.
De volgende stap zou een bom moeten zijn die bijvoorbeeld alleen ijzeratomen uitelkaar laat vallen. Alle wapens - op de knots na - worden onbruikbaar, communicatie wordt onmogelijk, de stafkaart valt van de muur.
Uw pannen worden een wolkje niets, de koeien lopen uit de wei en uw Billy zegt boem: de oorlog is verloren
Turkije is geen land, het is een all-you-can-eat restuarant. Onbeperkt totdat je een bord wilt. Voor een vork betaal je nog eens extra.
En alweer laten we omdat we denken niet zonder te kunnen, een dictator zijn eigen bordje volschuiven.
Erdogan heeft zijn buikje volgevreten aan de Syrische vluchtelingencrisis en nu verkoopt hij aan de hoogste bieder de een zijn dood, is de ander zijn brood-gunsten in een oorlog.
Erdogan is een rupsje nooitgenoeg.