Allard was verhinderd dit jaar. Dus het is een jaar bijna zonder muziek en dat bleek ook wel: de 'hoogtepunten' waren in 2023 een nieuwe van the Rolling Stones en een 'nieuwe' van the Beatles (in beide gevallen een dode met Paul McCartney). Met veel bombarie gelanceerd daarna heel snel vergeten. Als een zevenklapper die niet afgaat.
Er waren gelukkig een paar uitzonderingen:
1 - Allard JJ: Under the Loop.
Een juweeltje dat bedolven werd door alle smurrie die er dit jaar
verscheen. Rijker van instrumentatie en arrangementen dan zijn
voorganger en met een non-album single (wie doet dat nog?). Mild West - Rainbow - Bug Bite - Are You Louis?
In Nederland moet je Nederlandse muziek maken, Songfestival, Toppers en Snollenollekes. Dit is onnederlands (goed).
2 - The Damned: Darkadelic Als je bij de Hema op de Nieuwendijk iemand tegenkomt in een Darkadelic t-shirt weet je dat er iets
is. Hun dit jaar gehouden reünie tour in originele bezetting deed ze
oud lijken, maar het nieuwe werk klinkt fris. En er zullen mensen
blijven die hun oude platen toch beter vinden maar als deze in de jaren
80 was verschenen hadden ze deze nu genoemd. Vroeger is vooral mooier omdat je jong was.
3 - PJ Harvey: I Inside the Old Year Dying Ik
draaide dit jaar veel van PJ (nee, ik ga haar niet Polly noemen zoals
al die mensen die met haar op de kleuterschool zaten). Die laatste nog
niet goed gehoord: ik heb het album niet en ik kan me niet concentreren
op muziek
die ik niet in mijn hand kan houden. Spotify, het hebben van alle
muziek, zie ik als het niet hebben van smaak. Maar wat ik zo hoorde is
het nogal folky. In het nieuwe jaar gaan we ons niet terugtrekken in de binnenwereld.
4 - Concertgebouworkest: Bruckner Live 2023
was het jaar waarin ik drie Bruckner-boxen kocht (ik had alleen die van
Eugen Jochum met de Dresdner). Maar er kwam er een van de Berliner (met
diverse dirigenten, dus geen cyclus) en die was heel goed, ondanks dat
de Berliner me altijd de indruk geven dat ze nog de laatste S-Bahn
moeten hebben, hier deed dat geen kwaad. En toen was opeens die
mythische van Skrowaczewski met de Saarbrückener weer op de markt (met de Nulde en de Oefensymfonie).Tot besluit kocht ik die van het Concertgebouworkest.en die lijkt toch een beetje te bewijzen (en wat de Berliner ontkrachten) dat sommige symfonische muziek beter door een wat minder top-orkest kan worden gespeeld. Duits voetbal moet je ook niet door sterspelers laten spelen, daar heb je een Mannschaft voor nodig.
En Shane MacGowan stierf. Volgend jaar komt Paul McCartney met een duet.
Maar volgend jaar is Allard er weer. Dus (meer) muziek!
Voor
mensen met een beperkte horizon is respect dat iedereen bang voor je
is. Je ziet het bij criminelen, nationalisten en aanhangers van
'sterke' leiders.Je ziet het in Rusland.
Laatst had het NOS-Journaal weer een bericht dat het eigenlijk best goed ging met de Russische economie. Vorige week schreef ik wat artikeltjes over de Russische economie en dat ik wat Rusland aangaat meer vertrouw op het Duitse nieuws. En dat vooral de Rus die niet stinkend rijk is het verval merkt. De Ferrari's achter de etalageruit waren altijd al onbereikbaar voor hem, nu zijn het luchtspiegelingen geworden. Dat mensen half naakt op een feest dansen zou schandelijk zijn, dat ze in bontjassen gekleed niets uitvoeren, daar is men aan gewend.
Maar het gaat slecht met die economie zag ik dezelfde dag:
het eerste filmpje is van een Oekraïnse zender (weliswaar met een onderzoek van The Moscow Times). Het tweede filmpje is naar aanleiding van uitspraken van Poetin dat het goed gaat: het zijn straatinterviews in Rusland (en die gaan hun nek niet riskeren met leugens te vertellen, die liegen hooguit door de waarheid mooier voor te doen). Filmpje drie: en wat zei de soldatenvrouw? Dat wat ze in filmpje 4 ook zeggen, maar dat zullen wel weer buitenlandse agenten zijn.
Je hoeft niet goed na te denken om te weten voor wie je respect hebt.
OMGIk zag het Jaaroverzicht van het Journaal. In Syrië stortte een huis in, daarna nog een. Een aardbeving. Bij het instorten van het tweede huis begint iemand te roepen God is groot!
Ik snap die reactie niet. Gelooft men in een wraakzuchtige god of een die zo sterk is als een bom?
Of is de uitroep inmiddels vergelijkbaar met ons Shit!, Fuck! of Oh my god!?
Traditioneel gelulHet vreugdevuur op Scheveningen met de jaarwisseling is een traditie, zo is ons jarenlang ingestampt.
Maar als het weer even niet meezit, doen ze het een dag eerder.
Net als het karbietschieten, ook zo'n stukje erfgoed. Als Oud en Nieuw op een Dag des Heren valt, dan is men daar ook wat rekkelijker met de traditie.
Dus begin volgende keer niet eens over een jaarwisselingstraditie.
Vrede is verbodenEnige Russische dichters krijgen straffen tot 7 jaar strafkamp voor het voordragen van gedichten voor het standbeeld van de dichter Majakovski, die over vrede gingen.
Ik zocht even uit dat één op de 10.721 Moskovieten Mir (=vrede) als achternaam heeft. Er zijn 12.506.468 Moskovieten . Er moeten dus enige pagina's in het Moskouse telefoonboek zijn die alleen de naam Mit voeren.
Het voordragen van die pagina's zou dus op enige jaren gevangenis komen te staan.
Staat vanontkleding
Chanel-parfums zijn nog ruim verkrijgbaar in Rusland, als je stinkend rijk bent. De rest mag kromliggen voor de geur van fermenterende kool en rottende uien.
Op het Russische platteland is men gewend aan armoede, simpelweg omdat ze daar het geld nooit hebben gehad om iets anders dan dat platteland te zien.
Wie nooit vrijheid heeft gekend, denkt dat uit het celraam kijken vrijheid is.
Wie in vodden gaat kan zich de prijs van het niemendalletje van hare doorluchtigheid Anastasia Ivlejeva niet eens voorstellen. Het is duur, naakt te zijn.
Maar als een paar bijna naakte mensen de staat tot actie brengt, dan heeft die staat weinig om het lijf.
Kalendervrije dagenVroger waren januari en februari geen maanden. Gewoon kalencervrije tijd. Winterslaap. Het jaar hiled in december op en begon in maart weer. Dan hebben plots die namen ook zin: september, sept, zeven. October. octo, acht. December, decet, tien.
Het jaar eindigde met kerstmis.
Om twee maanden weer uit de kalender te halen zal wel niet mogelijk zijn. Maar vijf dagen moet lukken. Schrap de vijf dagen na de kerst tot aan nieuwjaar. Resultaat, je bent van dat rommelige februari af, dat ontstond toen het in de kalender gemoffeld werd en voor de rest hou je twaalf maanden van dertig dagen over. Met af en toe een extra kalenderloze dag.
Dus nu iedereen zijn bed in, alles dicht, alles stil en het nieuwe jaar maakt je wel weer wakker.
Lek in de keukenHet was een mooie zomerse dag, 28 juni 1914. De toekomstige laatste Oostenrijkse keizer Karl zat met zijn echtgenote Zita voor zijn deels zelfgebouwde tuinhuis aan de lunch toen plots de aanvoer van nieuwe gangen stokte. Men zat er wat ontdaan bij maar er gebeurde niets. Na enige tijd verscheen er een dienaar met een telegram. Daarin werd de dood van weer een troonopvolger gemeld en die beroeping werd nu op de schouders van Karl geladen.
Voordat Franz Ferdinand - een neef van de keizer - door een kogel geveld was, was zijn zoon Rudolf dat ook al. De laatste door eigen hand nadat hij zijn minderjarige maîtresse Mary Vetsera eerst gedood had, de neef door een min of meer toevallige aanslag van Princip, die op de keizer stuitte toen zijn chauffeur verkeerd gereden was en hij even rustend van een eerdere mislukte aanslag een broodje worst was gaan halen. Een broodje worst met fatale gevolgen: een wereldoorlog en de val van drie van de vier grote Europese vorstenhuizen.
Ze wisselden nog wat telegrammen, de keizerlijke familie mocht deze gratis versturen en Karl zou op de keizerlijke trein stappen waarin de keizer van zijn vakantieverblijf in Ischl onderweg was naar Wenen.
In Wenen werd hun open koets beweend door de Weners, hetgeen bij mij toch wel de vraag oproept hoe de bevolking in radioloze tijden op de hoogte was. Net zoals hoe het kon dat de lunchgerechten niet meer uit de keuken kwamen.
Blijkbaar werd er voor de sociale media ook al druk gelekt, gekletst en geroddeld.
Bij de foto: Keizerin Zita. Het koninklijk zijn zat haar in het bloed: ze stamde uit het geslacht De Bourbon-Parma.
Verhoogde dijkbewaking voor te lage dijken. Hoogwater schijnt goed te zijn voor de aanvulling van het grondwater. Toch benieuwd wat de aanhangers van Caroline's Partij voor de Koeien nu weer te klagen heeft, misschien moeten we onze grenzen wel sluiten voor de toestroom van water. Bij die boeren weet je het namelijk nooit, de ene keer moet Nederland blank en het volgende moment weer niet.
Vooralsnog is het vooral grijs. Maar dat ligt meer aan de NS, waarvan de ramen van de treinen de indruk geven dat de treinen ook voor cross country worden gebruikt.
I could have been someone, well so could anyone. Fijne Kerstdagen!