| Vorige week |
Huidige week |
| Bij geen updates | Tekeningen |
Vroeger had je meer vaste waardes. Mijn moeder moest ooit een weg beschrijven en zei toen 'en waar die man in zijn onderhemd rokend uit zijn raam hangt, daar moet je links.' Het stuitte op gemonkelde reacties als 'ja alsof die daar steeds uit zijn raam hangt.' Maar eenmaal ter plekke vonden ze hem, hangend uit zijn raam, zomer of winter, rokend in zijn onderhemd. En daar dus links.
Morgen ga ik L. door Kosice* loodsen. Het zal me benieuwen of het morgen ook onweert in Kosice, zoals het elke keer de eerste avond onweert als al die vier keer dat ik er was.
Overigens niet dat ze die hulp echt nodig heeft, ze komt elke keer vanzelf wel weer op haar pootjes terecht, maar het intens voorstellen hoe iets ergens uitziet geeft me het gevoel zelf op reis te zijn. En helaas moet dat nog in verband met mijn oog tot juni wachten. Dan kan ik weer echt kijken hoe het er ergens uitziet.
* HhhH van Binet speelt zich er deels af. Toch het spannendste boek over het schrijven van een boek over geschiedenis.
Frantisek
Cerny vond een baan bij de Poldi staalfabriek in het Boheemse Kladno.
Hij ging op zoek naar een woning voor zijn gezin, bestaande uit
echtgenote Antonie en de in januari 1942 geboren Frantisek jr. Een
woning in de buurt van de fabriek, zocht hij, dat was makkelijker in
verband met de wisseldiensten.
Frantisek
was een dorpsjongen, hij zal blij zijn geweest toen hij in april 1942
een woning in het op 9 kilometer gelegen dorpje Lidice vond. Huis 96,
bij het echtpaar Krasá. Vaclav Krasá werkte ook op de Poldi, in de
hoogoven.
Het
jonge geluk duurde tot 10 juni van dat jaar. De Duitse bezetter had
besloten dat het dorp Lidice van de landkaart moest verdwijnen, als
vergelding voor de aanslag op Heydrich. Frantisek was er die nacht van
de moordpartij op alle mannen uit het dorp niet, hij had nachtdienst op
de Poldi. De 173 die die nacht stierven waren voor de Duitsers niet
voldoende: de afwezigen werden zes dagen later op de schietplaats in de
Praagse wijk Kobylisy gefusilleerd.Zijn echtgenote Antonie had in de tussentijd met zes andere vrouwen - allen moeders met kinderen onder één jaar - de dorpskinderen toegewezen gekregen, zodat de andere moeders met de smoes dat de kinderen in goede handen waren, naar Ravensbrück konden worden gebracht.
Mevrouw Cerny merkte dat het een leugen was toen ze de volgende dag al - zonder kinderen - naar het concentratiekamp Theresienstadt gebracht werden, vanwaar ze ook door naar Ravensbrück zouden gaan.
De
kinderen werden verdeeld over vernietigingskampen en
Lebensborn-tehuizen. In Krc werd na de oorlog een groep kinderen
teruggevonden waartoe ook Frantisek jr had behoord. Alleen die was op 2
juli 1942 gestorven, aan ondervoeding, verwaarlozing en het totale
gebrek aan medische zorg. De enige verzorging die hij had gehad was van
wat oudere meisjes uit de groep geweest.Antonie Cerny, geboren Dolezahova, was te jong om direct vergast te worden in een van de vernietigingskampen: ze was geschikt als arbeidskracht. Die tortuur wist ze te overleven. Ze vond een lege wereld terug. Haar kind dood. Haar man die ze lange tijd nog in leven moet hebben geacht, ook. Het dorp waar ze woonde was ondergeploegd.
Ik weet niet of ze er nog voor gekozen heeft om een woning te accepteren in het onder de communisten herrezen modeldorp Lidice.
Meer over Lidice: hier (zie maandag 12 september 2022) en de aanslag op Heydrich hier.
Er zullen weinig mensen in Nederland zijn die hem kennen: Johnny Moped, a legend in his own estate. Fred Burns, zoon van Captain Sensible, die hem hoog acht, maakte een film over hem. En je mag even binnenkijken.
Ik
zat ooit in een hogesnelheidstrein in Duitsland waarin je mee kon
kijken wat de machinist deed. Terwijl we met een snelheid van 300 kmh
door de wereld raasden zagen we hoe hij de inhoud van zijn lunchpakket
zat te sorteren. Appeltje? Toch maar niet.'Hij doet helemaal niks,' zeiden mijn medepassagiers angstig. Ik legde uit dat ze zich beter zorgen konden maken als hij wel wat deed. Want dat er dan wat fout was.
Ik had vandaag een oogoperatie, waarbij je even blind wordt gemaakt. Terwijl ze bezig waren gingen hun collega's over de tong, waarvan er een weer een kind had gekregen. Ze moesten er niet aan denken, aan al die aandacht moeten geven maar vooral de vele nachten zonder goede slaap.
Terwijl ze zo doorkeuvelden werd ik meegenomen door het verhaal en moest op een gegeven moment onbedaaarlijk lachen. Het meest kwetsbare aan een mens, een netvlies, en het gaat over poepluiers.
En
dat was nou weer net niet de bedoeling, als passagier, als patiënt moet
je het ook als normaal ervaren, niet het absurde ervan inzien:Ze gingen gelukkig gewoon door over goede slaap.
En ik was blij dat ze die kregen.
Hoop, lef en trots heet het. 'Het Nederlandse volk moet weer hoop krijgen,' zegt Wilders, maar hoop hebben betekent niet dat je het krijgt. In een reddingsbootje op de Stille Oceaan kan je ook wel hopen op een opgewarmde diepvriesmaaltijd, maar daar krijg je hem niet mee, met hopen. 'De Nederlander moet weer trots kunnen zijn,' nou meneer Wilders dat was ik al. Op Erasmus, op Spinoza. Aan het belang dat we ooit hechtten aan ons onderwijs. Aan het open staan voor de ander, aan het morele voortouw nemen. Nu schaam ik me, voor de reuzelkoppen die op u en de andere extreem rechtse (goed, correctie: gematigde fascistische) partijen stemden. En lef? Ik lees slechts angst. En erger, onbegronde angst. Wat de boer niet kent-angst.
En voor de rest over dat regeer- akkoord: Hitler beloofde het Duitse volk
ook niet om miljoenen Joden te gaan vermoorden. Hij beloofde zoet,
het werd zuur.
Poetins schoothondje De premier van Slowakije werd neergeschoten. Robert Fico.
De dader zou een 71-jarige man zijn. Wat vrij logisch is. Zijn ouders hebben moeten meemaken hoe de clericale fascist monsigneur Tiso Slowakije in de armen van Hitler bracht. En die nu ziet hoe onder Fico hetzelfde gebeurt: Slowakije dat in de schoot van Rusland wordt opgenomen.
Een Rusland dat hem zijn beste jaren heeft afgepakt door de macht in Slowakije te grijpen en de Praagse Lente te onderdrukken.
En een Fico die goed heeft verdiend aan de machtswisseling die volgde op de Fluwelen Revolutie.
Fico die veroordeeld is voor corruptie en verdacht wordt de journalist die dit aan het licht bracht te hebben laten vermoorden. En het premierschap gebruikt om aan strafvervolging te ontkomen. En het licht uit te doen.
De schutter zal gedacht hebben, 'Dit nooit meer.'En geef hem eens ongelijk.
Ook al mag het niet.
Er
schijnt heel wat gedronken te zijn, de dag dat Motörhead en the Damned
elkaar in de studio troffen. Uiteindelijk leverde het slechts twee
opnames op. Het was Over the Top en Ballroom Blitz.
Regenboogbankje'Ik wil op dat gekleurde bankje,' riep het kind.
'Nee,' zei de vader bars, 'dat is niet voor ons.'
'Waarom niet, papa?'
'Dat is voor een ander soort mensen. Wij zijn niet zo.'
'Ik vind die kleuren mooi!' Het kind ging op het bankje zitten.
'Dat krijg je er nou van met je klote songfestival,' zei de man tegen zijn echtgenote. 'Laatste keer geweest!'
Daar zaten ze dan, op twee verschillende bankjes. De moeder schipperde wat heen en weer met pepermuntjes.
'Net een regenboog, papa!'
'Als hij ook zo'n binaire zeepdoos wordt, ben ik weg...' siste de man.
'Je bent zelf binair, Rick,' zei de vrouw. Ricks blik stond op scheiding.
Het gesnuif van Trump. - Louis Prima dan maar? - A Real Wild Child. - De ouders hadden Wire in de platenkast. - Geen muziek, vormgeving: Paul Rand, een nam die je moet kennen. - Shostakovich moet een enorme inspiratie zijn geweest voor Monty Phyton. Met het verhaal dat maarschalk Zhukov cola wou hadden ze ook wel iets gekund.
Als je een roeiboot hebt met daarin drie dikke olifanten en je gooit er een erwt bij en de boot zinkt, ligt het dan aan de drie olifanten of die ene erwt?
Veel mensen zullen dan geneigd zijn om te zeggen dat het aan die drie olifanten in de roeiboot ligt, dat die daarmee overbeladen zou zijn.
Maar zonk de boot met alleen de drie olifanten erin?
Het ligt dus aan de erwt.
Had ik deze al? Ronnie Drew die zijn afscheidsdronk neemt? Bij deze dus, daar ga je. We blijven even bij het thema. - Iets anders (of niet): Luke Kelly, en nee die meneer op de achtergrond slaapt niet, hij denkt na over poëzie. We blijven nog even in Ierland, waar eeuwig gedonder is met perfecte neefjes en zo.