| Vorige week |
Huidige week |
| Bij geen updates | Tekeningen |
Ik
had een videogesprek met een Amsterdamse vriendin in Oekraďne. Ze was
in haar woning in een stad in de buurt van de hoofdstad Kyjiv. Die
woning is op zeshoog in een flatgebouw. Ze zat in haar bikini, want het
was stervensheet. Daarbij de airconitioning liet het voortdurend afweten, want elektra wordt zwaar gerantsoeneerd. De lift deed het ook niet, dus had ze haar gekochte tankje water beneden laten staan, in de hoop dat de lift het vandaag nog ging doen. Ook het videogesprek werd steeds onderbroken. De avond ervoor had ik haar bij kaarslicht gesproken.
Gelukkig heeft ze daar nog vrienden met wie ze is opgegroeid. En die namen haar vandaag mee naar een bos aan een riviertje, waar ouderwets gezwommen kon worden. Want ook in tijden van oorlog ontkom je niet aan een hittegolf.
OnschendbaarTrump wil dat de president onschendbaar is. Toch is hij er tegen dat er rechtzaken tegen hem gevoerd worden. En volgens hem worden die door de regering Biden gevoerd.
Maar als de president onschendbaar zou zijn dan had Biden hem toch al lang de doodstraf kunnen geven? Als hij hem dan toch zo haat?
Het is net zoiets als dat de vice-president de nieuwe president zou mogen aanwijzen, wat hij rond de bestorming van het Witte Huis beweerde. Dan zou Kamala Harris toch zonder enige tegenspraak Biden kunnen benoemen?
De regels die Trump van het Hoge Gerechtshof verlangt zijn regels die alleen voor hem gelden, als ze hem uitkomen. Voor de rest houdt hij zich aan geen enkele wet. Je eist niet voor niets onschendbaarheid voor jezelf op.
Tot
voor kort had je in Amsterdam twee grafische boekhandels en een
bibliofiele. En in het land één - inmiddels ook verdwenen - museum
gewijd aan grafische kunst, een ondergeschoven kindje waar ook. In
Praag niet, daar zit nog een goede grafische boekwinkel: K-A-V-K-A. Voor de liefhebber absoluut een bezoek waard. 
Donald
Trump zal als de slechtste president de geschiedenis ingaan, wat voor
James Buchanan en Andrew Johnson een opluchting moet zijn. Maar Biden
zal die twee wellicht ook nog achter zich laten. Zijn eerste termijn
was niet slecht, goed zelfs, maar hij zal toch de boeken ingaan als
iemand die door het verkeerd inschatten van zichzelf en zijn
pluchevastheid een tweede termijn van de slechtste president ooit
mogelijk maakte. Die de democratie in Amerika naar de vernieling hielp.Hij, zijn vrouw, zouden slimmer moeten zijn. De democratische aanhang begint dit al te worden.
Pride of the Cross met Cait van the Pogues als chanteuse. - September in de regen, vanuit Zweden. - En mevrouw Otis komt niet lunchen. - Cutie Miss Graincheck krijgt een Pentax opgestuurd en gaat naar Utah om een zandstorm te fotograferen.
Vandaag was de crematie van mijn vader. Het viel me op dat veel mensen blij waren zich weer eens te zien: begrafenissen zijn nog de enige plekken waar ze zich nog tegen komen. En met elke ontmoetingen is er een minder bij.
En al zeggen we op zulke gelegenheden vaak dat het leven gevierd moet worden, we doen het niet. We vieren die feesten niet. En dat zou moeten: vier het leven niet alleen in woorden, maar ook in daden.
Hij heeft ondanks de geroemde Duitse Pünktlichkeit de hele avondwake en het sluiten van de kist moeten missen.
Dus bedenk volgende keer dat u over de NS klaagt dat u eerder had moeten vertrekken en dat het altijd erger kan.
TrafoNu vinden mensen elektriciteitshuisjes weer lelijk, zoals ze eerder watertorens lelijk hebben gevonden.
Ik vind ze mooi en zeker de op een Litfasszuil lijkende peperbus.
Hele buurten - en vooral de rijkere Teslarijdende - klagen tegen het plaatsen van de trafohuisjes. Ik zou ze een adequaat antwoord geven: geef ze gelijk en laat ze vervolgens zonder stroom zitten.
Bij de illustratie: Nikola Tesla, de persoon achter wisselstroom. Van de gelijkstroom van zijn rivaal Thomas Edison wordt vaak gedacht dat er geen trafohuisjes bij nodig zijn. Dit is niet zo.
Een anekdoteOp een weg zonder zijwegen zagen mijn vader en moeder een man van verre naderen. En mijn moeder had een zijweg nodig als vluchtweg want ze wist wat er ging komen.
De man had een pleister voor zijn oog, een arm in een mitella en hij mankte.
De man knoopte een gesprek aan en vroeg terloops aan mijn vader of hij al gehoord had dat hij recent getrouwd was.
Nee, zei mijn vader, dat wist ik niet. Maar van een afstand vermoedde ik al zoiets.
Menig ander was er niet mee weg gekomen. Hij wel.