| Vorige week |
Huidige week |
| Bij geen updates | Tekeningen |
Een afscheidsdienst organiseren, de muziek, de teksten, foto's uitzoeken, het uitzwaaien, de ruimte regelen. De bloemopsmuk op de kist vormgeven, de rouwbrief en het rouwkaartje ontwerpen. Er gaat veel tijd in zitten.
Vroeger had je een pastoor die het grootste gedeelte van het werk op zich nam, een drukker die in lood zette en je alleen een tekstje en een schetsje kon aanleveren. Het was allemaal makkelijker, maar je moest maar geloven dat het goed zou gaan.
Gelukkig hebben we een nicht die voorgangster in buitenkerkelijke ter aarde bestellingen is. Goed dat je op zulke momenten op iemand terug kunt vallen.
Toch nog een paar dagen eerder dan verwacht is vandaag mijn vader overleden, een maand voor zijn 94e verjaardag.
Hij was uit 1930. Heeft een goed leven gehad en is zich verdiepend in het verleden met de tijd meegegaan. Rustig ingeslapen - en ook al maakte hij vorige week nog zijn vaste wandelingen - het lichaam was op.
Om even weg te zijn uit de benauwdheid van het ziekenhuis, ging ik even naar Sittard, de stad uit mijn middelbare schooltijd en de eerste stad die ik zelf leerde ontdekken.
Ik kwam nog uit een ietwat mindere boerse omgeving (de Mijnstreek), maar de klasgenoten uit de meer boerendorpen op de Maaskant, ontdekten de wereld via de etalages van de tegenover de school liggende bioscoop Forum en die gingen dan elke donderdag kijken want dan lagen de plakkaten van de nieuwste films uitgestald. En dat waren films als 'Tessa de SS Sex Vampire 7' en 'Alien Nympho Dinosaurs 16.' Films die zelfs Russ Meyer niet wilde draaien.
Naast de bioscoop lag het enige café waar wij als leerlingen caféverbod hadden, daar lag namelijk het café waar de leraren hun pauze doorbrachten, de overige cafés mochten we onbeperkt bezoeken. Het was een traditie om op de dag dat je je diploma haalde dan ook naar het lerarencafé te gaan, dan konden ze je toch niks meer maken.
Dit is een foto van het gehucht waar mijn vader opgegroeid is. Het zal iets voor zijn geboortejaar zijn, maar de mensen erop kende hij allemaal nog. Ik herken alleen de Dikke Gardeniers, zo werd de man achter de kar genoemd. Gardeniers had ook een echte voornaam maar die wist niemand nog, die was met het groeien van zijn buik in onbruik geraakt.
Het ziet er uit als rond 1900, maar Hunnecum lag dan ook in een uithoek van de aarde. Goed, de Romeinen hadden er aantekening van gemaakt op hun kaarten, maar daarna was de tijd slechts kruipenderwijs voortgegaan.
Ik had het er met mijn broers over, hoeveel er in een mensenleven kan veranderen. Een vriend vertelde mij hoe hij laatst aan zijn zoon had moeten uitleggen hoe wij vroeger afspraken maakten: een week van te voren en die stonden dan. De foto's uit mijn jeugd geven ook de aanschijn alsof er achter elke struik, Bromsnor valt te ontwaren.
Het was zo'n dag waarvan ze zeggen dat je wist dat die zou komen. Dus dan kan je je erop voorbereiden.
Alhoewel het toch altijd anders loopt en toch nog onverwachts is.
Ik weet niet of ik zo heel veel te zeggen heb de komende dagen.
Een volk dat over betutteling klaagt is er een dat er zich naar gedraagt.
Bemoeienis dulden we niet, van wie dan ook. Zelfs als je op iets voor de hand liggends in de supermarkt wordt aangesproken, dreigen we met geweld.
De PVV-stemmer klaagt erover, maar ze zullen ook klagen als er harder wordt opgetreden tegen dat soort gedrag: als blijkt dat zij veelal de daders zijn.
De PVV is een populistische partij, verwacht dus geen verandering want het stemvolk zal weer klagen over betutteling. Ze zijn alleen voor hard optreden tegen anderen: hunnie, de anderen, de asocialen, de buitenlanders. En ieder die hen op het eigen gedrag aanspreekt.