| Vorige week |
Huidige week |
| Bij geen updates | Tekeningen |
Vandaag schreef ik niets, tekende niet, maakte geen foto. Terwijl Thüringen en Saksen nazi stemden, bakte ik nasi. Ik belde eens met mijn broer in Leipzig over de uitslagen.
De Tatort was ook al niks.
Bij de school in Nieuwegein stond een man die met de auto gekomen was, last van de files rond de A2 had hij niet: 'Ik woon om de hoek.'
Dat soort reuzelhersenhouders heeft kinderen die met de Obesitas Fiets naar school moeten. Want anders is het te ver. Nu zullen ze wel teleurgesteld zijn vanwege hun stem op de Pap Ventjes Vereniging (PVV) die nu ook voor een minimumleeftijd voor elektrische fietsen is.
Er is meer dan muziek: we gaan naar Australië voor Lemon Chicken Por Favor!, Tonia Composto! - Heel anders, Agnes Lee illustreert mijn favoriete rubriek in de NY Times: Metropolitan Diary. Soms slechts een paar streekjes potlood maar als het meer niet nodig heeft...
In het Oosten niksnieuws
De Oost-Duitsers bedoelden met keuzevrijheid iets anders dan democratie. Ze wilden niet meer gedwongen in een Trabi naar Hiddensee maar ook in een Mercedes naar de Costa kunnen.
Met democratie had dat weinig te maken. Ze waren eigenlijk best gehecht aan hun staat die alles regelde en alle boze politiek verre van hun hield. Waar alles van de wieg tot het graf een gespreid bedje was.
De
mensen die naar de beroemde maandagsdemonstraties gingen waren anderen
dan die die achter de muur dromden toen die viel. Zij gingen voor een
paar uur maar de echte leegloop begon ook: iedereen met mogelijkheden
ging weg. De kennis
sijpelde door de gaten in de muur. Vrouwen overvloedden niet alleen de
arbeidsmarkt in het
westelijk deel, maar ook de huwelijksmarkt.Mensen - veelal mannen, er is een mannenoverschot van 20% - die nooit initiatief hadden hoeven nemen bleven achter en konden alle vernieuwing niet aan. Ze vervielen in alcoholisme en negativiteit.
De onzekerheid die dat alles schepte werd de welbekende voedingsbodem voor rechts-extreme partijen. En Sarah Wagenknecht.
Leestip: Katja Hoyer: Diesseits der Mauer ook als Beyond the Wall en Achter de muur.
Hiddensee en de Trabi: eerste hit van Nina Hagen (toen nog DDR) en Sonja Schmidt. Liften naar het zuiden, was hun vrijheidsdroom, maar dat vond de douane te ver. Tralalala. En volwassen mannen zingen het nog steeds. Het is toch typisch dat mensen die innig van hun thuisland houden geen begrip hebben voor anderen die er moeten vluchten. 
SamsonHerman Brusselmans heeft weer eens iets geschreven en daar werden de mensen boos over. En dat moet je niet doen, want dat heeft hij maar wat graag.
Hij beschreef zijn boosheid nadat hij beelden had gezien van intens geweld tegen een Palestijnse moeder en haar kind en hij zich had voorgesteld dat het zijn eigen zoontje en zijn vriendin waren.
En die woede beschreef hij goed: onberedeneerd kwaad. Woede is nooit genuanceerd en diplomatiek verwoord en politiek correct.
Maar voor het gerecht komen zal hij en ze zullen hem kaal scheren.
This Perfect Day. The Saints. Goedemorgen! En van Saints naar een Prince. Met het nummer Cream. Er was ook ooit een band die zo heette en de alom bewonderde gitarist daarvan zei dat Prince beter was. Krijg je deze nog (de bassist van the Saints speelt hier mee). 
Er was een grote computerstoring. Ik merkte er niks van, behalve dat ik mijn DigID niet kon gebruiken om een afspraak te maken voor een coronabooster.
Maar dat kon ik gisteren ook al niet en de dag ervoor. Als de Russen erachter zitten, doen ze weinig goeds voor hun vijfde colonne. Dat er geen corona-afspraken kunnen worden gemaakt is toch nauwelijks een complot dat ze breed kunnen uitmeten in het door de Rus gefinancierde NSB-vod De Andere Krant. Je kan toch moeilijk gaan roepen dat de overheid ons allemaal wil gaan uitmoorden door ons vaccins te onthouden, na alle diametrale daarop staande eerder uitgekraamde onzin?
Uiteindelijk bleek Planjeprik al een prikafspraak voor mij gepland te hebben. Dat de overheid het voor je inplant is dat een complot? Maar deden ze in dat in Rusland ook niet?
Misschien wel de meest puberale televisie ooit en lineair, reeds! Maar een muziekprogramma, ik word niet goed: Nick Lowe met Brinsley Schwarz, de band die voornamelijk in Roermond wereldberoemd was, met een aantal epigonen waarvan Girls Walk By van Gé Reinders de bekendste was.
Rijnlands chauvinismeIk keek met mijn vader vroeger toen we na de maanlanding een tv hadden vaak naar Hier und Heute op de WDR (het programma bestaat nog steeds en dat al sinds 1957). Dat kijken deden we met zijn tweeën, ik kan me niet herinneren dat de rest meekeek. Hooguit werd mijn moeder eens geroepen als er iets in beeld was, waar we geweest waren.
Hier und Heute was het nieuws uit onze streek, het Rijnland, waar Limburg bij hoort. Aken en Keulen waren onze grote steden, niet Amsterdam. Millowitsch niet Shaffy.
De begintune was gebaseerd op Schumanns Derde, die Rheinische Sinfonie. Ik wist dat dat een kleinere componist was dan Mozart en Beethoven, die de groten van mijn vader waren. En ik vroeg hem steeds wie dan de beste van die twee was. Het antwoord kwam telkens moeizaam, maar het was uiteindelijk toch altijd Beethoven. Omdat hij ook een Rijnlander was.
Een nieuwe woordenshow
We hebben een nieuwe woordenshow met de vaste inteelt aan presentators en zo'n oh da's leuk-dinsdagnamiddagtitel als Bar Laat.
De eerste aflevering zat vol met allemaal mensen die over belangrijke zaken twee woorden mochten uitstoten en een sporter die over iets onbelangrijks als sport mocht doorleuteren.
En Thomas Erdbrink die zijn aanwezigheid nog eens onderstreepte met anti-Oekraïne PVV-praat. Zal wel van de Iraanse moraalpolitie in zijn buurtje moeten.
Nog geen duidende volkszangers en dito derde generatie BN'ers de eerste aflevering, maar de volgende aflevering is er naar vast concept weer een andere presentator.
O ja en er is een huisband. Morgen spelen ze minder, zodat er meer tijd over is om zonder dat het iets toevoegt over niks te babbelen.
Wachten slechts op de eerste invalbeurt van Paul de Leeuw.
