| Vorige week |
Deze week |
| Bij geen updates | Tekeningen |
De broodje aap-fabriekJe hoort het elke keer als het over melkproductie gaat: dat er mensen zijn die denken dat melk uit de fabriek komt. Het is een broodje aap verhaal dat er en masse mensen zijn die dat denken.
Mede door het eeuwige herhalen van het feit, denkt niemand dat meer.
Maar er zal wel een doel zitten achter dat melk-uit-de-fabriek verhaal. Steeds meer melk, komt uit de fabriek: havermelk, amandelmelk en zo. Men wil het ons gewoon nog eens insmeren dat het tegennatuurlijk is dat melk uit de fabriek komt.
Maar wat niet normaal is het fabrieksmatig houden van koeien, waar fabrieksmatig stikstof wordt geproduceerd. In immens grote stallen. Waarin dan de koe geperst staat voor de melk en het romantische idee.
Er
waren wat Amsterdammers die demonstreerden tegen het toenemende
toerisme in de stad. Ze hadden beter gedemonstreerd tegen de
voortschrijdende verdomming van de stad. En ik vraag me hoe ze zelf hun
vakantiebestemmingen uitzoeken: goh je slaapt op een vuilstort in de regen, ze hebben er zelfs dodelijke ziektes, daar gaat vast niemand heen?Vroeger ging je niet op reis om badeendjes te kopen en stroopwafels en patat met parmezaan te eten. De stad lokte niet met van Wonderen en Fabel.*
En mensen gingen niet in divisies op vakantie. Je ging niet met de hele fam, je ging alleen, met zijn tweeën, hooguit met zijn drieën. Je was geen combat force, bestaande uit een groep (tijdelijk) alleenstaande mannen die ‘onze’ vrouwen komen verkrachten. Je reisde in stilte, wie reist is gedeisd.
Als je toerisme in de stad wilt aanpakken doe je dat met een vergunningstelsel voor winkels: is het product gericht op de stadsbewoner, is er een divers aanbod? Vermelding door een influencer zou je vergunning moeten doen wankelen. En verder voer je een torenhoge toeristenbelasting in, die je kunt terugverdienen door musea te bezoeken. Middels een elektronische bezoekerskaart, met incheck en uitcheck. Dus niet even afvinken.
En ik blijf benieuwd waar die bezorgde Amsterdammers op vakantie gaan. Naar Hoevelaken om het woonhuis van minister Faber op te zoeken en het knooppunt te zien?
* - Van Wonderen is een stroopwafelketen, Fabel een patatketen.
Een groot huis in Tokio. Maar ze zegt geen excellente
en ik zie geen schoenenkast. En de kledinghangbeweging ontbreekt. -
Elisabeth Schwarzkopf (geen band met de shampoo) zingt over dode haar punten. - Voor vrachtwagens lopen, van viaducten in de file springen en mannen aanvallen. De Zweedse tweeling. - Er is zoveel dat je moet weten, Johnny Cash en Fiona Apple. - En nog even The Damned in de Melkweg onlangs (doublures niet uit te sluiten). - Architectuur: Kunnen we ondergronds?
50 jaar geledenVroeger toen ik klein was stopte er om de hoek elke dag een bus waar geen bushalte was. Er stapten mannen uit, die zich gewassen hadden maar half zwart bleven, hoe ze zich ook wasten.
Zekere dag stopte die bus daar niet meer. De mijnen waren gesloten. Weg waren de mannen, weg waren de pungels.
Je zag ze nog wel eens op een bankje, in hun voortuin, in de achtertuin, bij de duiven. Alleen staand in de wereld waar je geen armen om elkaars schouder sloeg. De enige kolen die ze nog boven brachten, was dat wat ze uithoestten. Hun gezichten werden grijs, vaalgrijs. Ze zagen de lucht weer maar de lucht was ze ontnomen.
Limburg
werd desolaat. Er kwamen wel nieuwe banen, maar dat waren banen voor
hun kinderen. Iemand die zijn leven ondergronds had doorgebracht, kon
je niet in een kantoor opsluiten. Heerlen was ooit de rijkste stad van
Nederland, nu wil je er niet dood gevonden worden.De stad kreeg het ABP, het pensioenfonds. Vele mijnwerkers mochten er niet lang van genieten. Ze gingen een voor een terug de grond in waar ze geleefd hadden.
En elke keer als ik langs die plek loop waar geen bushalte was, sta ik even stil bij de koelemannen van ooit, de koempels die er niet meer uitstappen.
Illustraties uit de Mijnbouwboeken van Frans Dieteren.
De hamer en de moker nog even. Donker en duisternis, kerk en kerker. En rampen altijd weer rampen en wachtende onbestorven weduwen. En de bergen in Spekhei (het Limburgse Salford) brandden nog terwijl het vuur van de koempels al was uitgedoofd. En zingen van het dorp dat er niet meer is, waar de arbeider zich verraden voelde door de socialist en nu stemt op de verkeerde die voor hem beslist.
Maar wie weet kwam ze wel uit een Mongools gebied waar het min veertig is.
Korngold. Die Tote Stadt uit München. Hoe ik er zo op kwam? Via een opera in Amsterdam over de eerste mensen. Iets
anders dat ik zou willen zien, een ballet van Ivo ten Hove ging in
Amsterdam niet door omdat mensen elkaar aangeraakt hadden. Dus dat is
alleen in Bochum. - En de tip over die opera kwam vanaf het strand op warm Bali.
Ons ultra-rechts kabinet wilde bekijken of buitenlanders wel voldoende aan onze waarden zijn aangepast.
Of ze respect hebben voor andere godsdiensten, terwijl ze zelf de islam bij het minste of geringste door het slijk halen.
Of ze respect hebben voor homo’s, terwijl ze zelf protesteren als er een dragqueen verhaaltjes komt voorlezen op school.
En of ze respect hebben voor onze grondwet, terwijl ze zelf voortdurend met ongrondwettelijke voorstellen komen.
Ze noemen dit overigens consequent zijn. Consequent.
Paus Franciscus pleit in een artikel vandaag in the New York Times voor humor. Hij haalt wat voorbeelden van humor bij voorgangers aan, maar laat zichzelf niet buiten schot.Zoals dit: hij kwam ooit aan in de VS en daar stond op het vliegveld een dure snelle bolide op hem te wachten. Geheel tegen zijn stijl van auto’s in, maar, van de andere kant: hij had al lang niet meer gereden en hoe vaak zou hij nog de kans krijgen?
Na enige tijd wist hij de chauffeur - die in eerste instantie hem het stuur weigerde - over te halen. Je bent de plaatsvervanger van god op aarde of niet.
En zo reed hij de highway op. En hij genoot ervan, 50 mijl per uur was al snel te langzaam. En dus werd het 70, 90 en uiteindelijk 120 mijl.
Maar dat duurde niet lang. Een motoragent kreeg de geblindeerde auto in zicht en zette hem aan de kant. Toen de paus het raampje omlaag had gedraaid, ging de agent snel met zijn chef bellen.
‘Ik heb iemand aangehouden en het is een erg belangrijk iemand, wat moet ik doen?’
‘De burgemeester, de gouverneur,’ vroeg de korpschef.
‘Nee belangrijker.’
‘De president? Niet? Wie is er nou belangrijker dan de president?’ aldus de chef.
‘Ik weet het niet,’ zei de agent, ‘maar hij heeft paus Franciscus als chauffeur!’
Allemaal niet waar natuurlijk, maar de paus had het over humor als belangrijk bestanddeel van het geloof. Om jezelf kunnen lachen. Dat kunnen een hoop godsdienstigen wel van hem leren.
Ik kijk altijd naar filmpjes van woningen in Tokio en weet inmiddels precies zo rond te lopen als iemand me een huis laat zien, inclusief groeten voor de spiegel en een keer excelente zeggen. En ramen zijn zo overbodig. En ik wil schoenenkasten naast de deur zien. - Zo ik heb even niets meer vandaag.