| Vorige week |
Huidige week
|
| Bij geen updates | Tekeningen |
De rampIk woonde nog aan de zuidelijke kant van de stad, ik hoorde hem overkomen met veel geloei. Daarna een niet te verklaren
luide klap.
Niet iets als vuurwerk. Ik was net in mijn slaapkamer, aan de achterkant, iets dichter bij de plek. Iets dichter bij het geluid. De vloer trilde.
Je moest het toen nog hebben van het NOS-Journaal. Internet was er nauwelijks, 25 jaar geleden. Pas na een uur kwam er een telefoontje, mijn ouders die er op tv van hadden gehoord. Het netwerk van de KPN was overbelast, iedereen belde met Amsterdam, nog niet draadloos.
De volgende dag wandelde ik met mijn dochter naar de Utrechtsestraat, voor een krant, die overal uitverkocht waren. Het was merkwaardig stil in de stad. En het gekke was, vreemden spraken plots met elkaar. Ongeacht iemands achtergrond. Iedereen sprak erover hoe erg het was, niemand kwam met een complot.
Jaren later kwam de parlementaire enquete over de Bijlmerramp. Ik nam er vrij voor, ik zat aan de tv gekluisterd. En had medelijden met de trillende man die een duidelijk drankprobleem had opgelopen. Die zich als medewerker van de controletoren op Schiphol schuldig voelde.
Maar hij had niks kunnen doen.
Bij de afbeelding: de zwarte doos van de vlucht werd gezocht, volgens sommigen stond er een flightrecorder van een ander type afgebeeld.
Ik las mijn favoriete rubriek in the New York Times Metropolitan Diary, een rubriek met waar gebeurde dingen die gelukkig geen komisch einde hoeven te hebben (zoals vaak bij de Ikjes in de NRC). Deze keer ging het ondermeer over een blueszangeres (en haar oorbellen) en een song, die ik dus maar eens opzocht. - En iemand waarvan ik maar niet snap dat ze niet veel bekender is, met zo'n stem: Hayley Thompson-King. Dus geef haar een lift. - Tot besluit: Billy Idol is Beiers.
De manenHet is officieel en voor wie het nog niet wist: de aarde heeft een tweede maan. Nu niet allemaal naar buiten rennen want zonder grote professionele telescoop valt hij niet te zien. Hij staat ten eerste op vijf keer de afstand van onze oude vertrouwde maan. Kleiner is ie ook nog eens: een doorsnede van slechts 10 meter, terwijl de andere zowel bij volle als halve maan een doorsnede van 3476 kilometer heeft.
Wil je hem toch zien dan is er haast geboden op 25 november gaat hij weer, na 56,6 dagen dus (zou dat goed zijn voor een 13e maand?). Terug naar de Arjuna-planetoïden gaat hij, een groep planetoïden die een vergelijkbare ronde als de aarde om de zon aflegt.
Van die Arjuna-groep hebben we hem dus met onze zwaartekracht even ingevangen en de wetenschappers verwachten dat we hem in 2055 weer terug mogen ontvangen. Nieuw is dit allemaal niet, we vangen er regelmatig eentje. Dus als u binnenkort weer eens wakker ligt, kunt u altijd zeggen dat het door de volle maan kwam, die andere volle maan, die we toch niet zien.
Naar New Orleans: Tuba Skinny met I Got a Woman
een nummer van Ray Charles. En ik zou niet doorwandelen. - Nog maar een
meezinger (en die ene in het publiek met zijn rasta-tussenroepen had
zijn mond mogen houden) Train in Vain van the Clash door Mick Jones solo. En nu niet solo maar met vrienden en zijn dochter: Hitsville UK. - Tot besluit, tijdgenoten the Fall: 15 Ways. - OK iets vrolijkers dan nog. Tips in the bucket please!
PrikkieIk haalde vandaag mijn achtste corona-vacinatie. Dat is één meer dan gangbaar is. Daarvoor reisde ik in die tijd naar Berlijn, de enige keer ook dat ik met controles te maken kreeg: in de trein, bij de douane, ter plekke in restaurants en winkels.
De glamour ging er wel iets vanaf in de tussentijd. Vandaag was er niet meer dan een statafel, drie bureaus en twee rijen stoelen waarlangs een prikker schoof.
Bijwerkingen heb ik niet, op een licht pijnlijke schouder na, maar die had ik toch al, omdat ik gisteren voor het Bruckner-concert door twee ravottende honden van de benen was gelopen en in de natte parkgrond gevallen was. Onder de modder kwam ik bij het concert.
Moeheidsverschijnselen, die ik zelf als een positieve bijwerking beschouw, waren er ook niet.
Dus, niks houdt u tegen om hem te gaan halen.
Een dingetje: die inleidingen kunnen die weggelaten worden? De mens gaat er blind in of werkt de mail met een podcast maar even door.
Het waterijsjeAls ik na lange tijd terugkeer in Amsterdam, kijk ik altijd even of het waterijsje er nog ligt.
En het ligt er nog, ietwat achteruitgegaan weliswaar, maar toch, sinds eind mei 2022.
Als je vooraf per kilo moest betalen moesten de meeste bij het betreden van het vliegtuig bijbetalen.
Eten, niet om de honger te stillen maar om de tijd te doden.
Ook in treinen moeten mensen op zijn minst koffie drinken. Fransen maken er een echte lunch van. Een gezin met twee kinderen (die zitten buiten beeld), begon direct na het instappen en niet alleen een broodje, nee, men eindigde met ruim fruitgebak. Iets wat Nederlandse kinderen niet krijgen omdat ze dan met vieze truitjes bij oma aankomen.
Alleen de fles wijn ontbrak, maar misschien was die wel gemaskeerd door diverse thermosflessen in de ruime eettas.
Ik begin ze steeds meer te mogen die Fransen: je eet niet om te leven, je leeft om te eten.
