Parijs en Bretagne, stad en land

Vorige week	Huidige week
Bij geen updates	Tekeningen

Week 39

Zondag 29 september 2024

On the Road

De oesterboeren van Morlaix. Uit de zee, vers het naastgelegen retsaurant in.

Wie nog een granieten badkuip zoekt, de grafrechten vervallen binnenkort.

Jack Kerouac stamde uit een familie met een Bretonse achtergrond. Zijn meest bekende boek was On the Road. Een momentum van de Beat Generation, naast Kerouac, belangrijkste exponenten Burroughs en Ginsberg. In zijn laatste boek zou zijn zoektocht naar zijn Bretonse roots beschreven worden, maar hij strandde in Parijs met zijn verlokkingen van drank: Satori in Parijs.

Gewone stokbroden heten baguette, de speciale extra lekkere tradition. Na een bakkersproefje, de chouquette, te hebben genomen. Een chouquette kost 20 cent, moet zacht van binnen zijn en knapperig van buiten. Wie dat goed kan, heeft goede waar.

Zaterdag 28 september 2024

Een dagje naar zee

Het botenkerkhof in de baai bij Morlaix.

De laatste dag van de zomer is officieel al geweest, hier is het nog strandweer. De terassen waren niet klaar voor dit onverwachtte cadeautje.

Een Bretons dorpje. In het kerkje met een naam als de vinger van Johannes, wordt gebeente bewaard van enige heiligen. Ik dacht eerst een vinger van Johannes de Doper te zien, een neef van Christus, die snel verdwijnt uit de Bijbel. Maar nee, ook hier was hij niet. Het was een onderarm van een andere Johannes.

De wasmachine van vroeger. Voorwas, wasbak, spoelbak. Het duurde allemaal wat langer dan een volautomaat, maar de tijd werd gedood met de laatste nieuwtjes, een hapje, een koffie.

Vrijdag 27 september 2024

Op het dorp

Bretagne. Een stadsmens weer eens op het platteland. Na met een TGV over een honderdzestig oude brug te zijn gereden. Gelukkig ligt het station vlak na het viaduct en gaat de hogesnelheidstrein hier niet op volle snelheid.

Ik logeer echt op het platteland.
Een vriend die ik nog van de middelbare school ken, restaureert hier in Bretagne een oud boerderijtje. Dit is een van de gedeeltes dat nog niet klaar is.

En daartussendoor beesten die kakelen.

Donderdag 26 september 2024

Mode in Parijs

De metro in blauw. Het was modeweek in Parijs.

Le Corbusier bouwde een huis, dat nu een museum is. Er komen geen toeristen, alleen liefhebbers van architectuur.

Dit kent iedereen wel: Place Charles de Gaule. Naast mij landt een touringcar vol toeristen die precies drie minuten hebben voor het fotograferen van de Arc de Thriumph. Dan klinkt het bevel: 'We gaan nu naar de Eiffeltoren.'

Terwijl de toeristen op de les Champs Elysées langs de plebs versie van de Versace, Chabel, Gucci en Yves Saint Laurent lopen ligt in een zijstraat het spul voor diegene die beter bij kas zit.

Woensdag 25 september 2024

Het mist in de lichtstad

Uitzicht over Parijs vanuit het Centre Pompidou. De wolken hangen in de stad, zelfs de Eiffeltoren hield zich verstopt.

Café du Commerce. Vriendelijke obers, een humeurige onkundige gerand, bot als zijn messen. Typisch Frans, de Senegalees in de bediening moest het redden. Tekenend voor de horeca in Parijs en meer dingen in Frankrijk.

Overigens ben ik niet alleen hier, dus het worden korte verslagen.

Dinsdag 24 september 2024

In den vreemde is het niet anders

Ik ging vandaag eten met de Chinese die ik afgelopen zaterdag in de trein tegen kwam.
En het gesprek dat we hadden - terwijl we elkaar toch nauwelijks kenden - toonde maar weer eens aan dat racisme een onbegrijpelijk iets is. We zijn allemaal hetzelfde: we willen allemaal eten, opgeraapt worden als we vallen, we zijn allemaal wat ontheemd als we ergens zijn waar we ons vreemd voelen en we hebben allemaal een moeder die thuis zit en zich zorgen maakt als haar kind voor het eerst ver weg gaat.
Ik noemde die zorgen op en ze herkende ze allemaal als die van haar moeder: niet door enge smalle straatjes lopen, niet met vreemde mensen meegaan en dan was er natuurlijk nog de vraag of ze wel goed at.

En allemaal vertellen we graag over onze gewoontes en gebruiken. En dat is een gesprek van geven en nemen, niet van mijn land is beter. Een gesprek van interesse hebben in de ander. En daar groeit vaak een heel leuk contact uit.
Dus als u de volgende keer iemand ziet die hulp nodig heeft, denk dan niet daar heb je weer zo'n buitenlander maar help die persoon.
Ik werd uitgenodigd naar China. En dat voor een kleine moeite die ik nam.

Maandag 23 september 2024

Herfst
De herfst is begonnen, hoor ik vandaag steeds weer. Ik wist niet eens dat hij al afgelopen was, volgens mij was het al herfst vanaf het begin van het jaar. En daarvoor.
We zullen in de toekomst alleen nog wisselend herfstweer hebben. Dan eens wat minder wind, soms een zonnetje, altijd neerslag op de loer. Toekomstig zullen ze alleen nog maar melden dat de herfst afgelopen is, voor altijd.

Ik ben benieuwd waar die eeuwig durende herfst toe zal leiden qua het praten over het weer. Als het altijd herfst is, zullen ze dan eens ophouden met Het wil maar niet zomeren? Of zullen ze ondanks het wisselvallige steeds hetzelfde weer ooit een keer ophouden?
Maar waar zullen ze het dan steeds over gaan hebben? Over het juiste bakken van biefstukken, zodat ze dus bij de bushalte dingen zeggen als Je moet er effe bijblijven?