| Vorige week |
Huidige week |
| Bij geen updates | Tekeningen |
Ik kwam de buurman tegen, hij had haast. Hij was onderweg naar de drankwinkel.‘Nog snel even inslaan voor Dry January voorbij is. Want ze hebben nu altijd leuke aanbiedingen.’
Hij had de hele maand niet gedronken. ‘Behalve dan bij de nieuwjaarsborrels. Van het werk, werkgerelateerd, de sportclub, de sportbond, de buurtvereniging, in de politiek nog een paar. En dan de verjaardagen in de familie, dat is ook zo ongezellig om dan niet... Er is eigenlijk elke dag wel wat.’
‘En voor de rest veel vis gegeten. Met een flesje wit. Dry natuurlijk.’
Hij moest verder naar de slijter. ‘Dan kunnen we meteen vrijdag de 31e om twaalf beginnen.
Dat hebben we wel verdiend.’
Het
is zo modieus en vooral zo makkelijk om solidair met de Palestijnen te
zijn: er zitten geen consequenties aan vast. De kans dat het
Israëlische leger hier binnenkort op de stoep staat is minder dan 0,0.
Misschien dat Hamas nog wat vijanden zoekt die ze niet aankunnen om zo
meer verderf over hun volk uit te storten, maar ook dat zie ik toch ook
niet gebeuren.Aan een Oekraïense vlag zitten nadelen: misschien word je ooit onder de wapenen geroepen.
Maar ik vrees dat als het zo ver komt we onze soldaten uit oorlogsgebieden moeten halen en ze na een aantal jaar dienst belonen met een verblijfsvergunning. Uit Gaza bijvoorbeeld.
Hamas zal tegen zijn, want die staan aan de kant van Poetin.
Een van de goede dingen van de pro-Palestina demonstraties is wel dat de Nederlandse student eindelijk heeft geleerd om tot acht te tellen.
Bij de illustratie: de studentendemonstraties voor de Palestijnen gaan altijd hetzelfde. De Palestijnse voorganger roept eenvoudige rijmpjes (waaronder de strofes in de tekening) door een megafoon, de veelal autochtone studenten dreunen het als makke schapen na. Menig professor zou er van dromen.
Voor de duidelijkheid: ik sta helemaal achter de lijdende Palestijnse bevolking en ook achter hun recht zich gewapend te verzetten tegen de ondrdrukking door Israël. Maar achter Hamas sta ik niet.
De maagd van het eeuwig- durende geduldOp straat liepen er een wat ouwelijke jongen en een jeugdig meisje achter me. Hij legde haar met een nasale stem uit den treure uit wat een Hail Mary was. Niet het Hail Mary uit de kerk maar dat uit het American football. En kan ik u dat kort uitleggen als wanneer de tijd bijna over is alles inclusief de bal naar voor in de hoop nog het gewenste punt te scoren, hij legde het uit den treure uit, in een tempo dat je alleen hoopt dat hij niet over de schaduwzijde van grassprietjes begint.
That’s a Hail Mary, sprak hij uiteindelijk het verlossende woord. Hallelujah, amen!
Ik deed een weesgegroetje (mits die van mij niet geblokt zijn) voor haar, dat ze deze relatie af zou fluiten voor de tijd om was.
Muffe matzesEr zou een bestand zijn tussen Israël en de Palestijnen.
Ja ja.
In drie fases. De tweede begint over zestien dagen, benieuwd of het bestand dat haalt. Of dat er weer oorlog is uitgebroken over bijvoorbeeld hoeveel zestien nou eigenlijk precies is.
Ik heb al teveel bestanden en vredesverdragen daar meegemaakt. Ze werden met een hoop pomp aangekondigd. Daarna liep de lucht er snel uit.
Zondag moet het ingaan. Dat zijn nog vier dagen om het hele bestand compleet plat te bombarderen.
Geldt het bestand ook voor Nederland? Op de Dam stonden afgelopen zondag wat zuur kijkende ouderen met Israëlische vlaggen. Daartegenover een grotere groep die pro-Palestina was. Het meisje op de voorgrond droeg een Palestijnse vlag over haar prinsessenoutfit. De politie (niet op deze foto te zien) moest de groepen gescheiden houden.
Ik hoorde vandaag The Hanky Panky in een winkel. Niet deze. En ook niet het origineel. Het was die van the Raindrops, maar u weet het intussen wel. - Gary Gilmore kent u die nog? Kijk even mee. - Nog een van the Fall? Perfect opmaatje voor dit natuurlijk.
The Fall, van die New Puritans die altijd maar roepen dat ze in het begin beter waren, ik weet zeker van niet. - En bij Sparta. - Ik heb er nare herinneringen aan, aan die bus. Een rotnummer ook, eigenlijk, maar het enige bewegende beeld van The Who, Live at Leeds. Waar ik het binnenkort eens over moet hebben.
Neus in andermans zakenIn Amsterdam is een man opgepakt die neusvuil haalde uit de neuzen van kinderen in kinderdag- verblijven.
Toen de politie onderzoek deed in zijn huis viel er een licht weeïge, zurige lucht op. In de kelder vond men een heel aantal potten met een onduidelijke massa, die na nader onderzoek bleek te bestaan uit half vergaan neusvuil.
De man bekende dat hij zijn hele leven zijn neusvuil had opgespaard. Maar omdat het hem kwelde dat hij het snot van zijn eerste jaren niet had omdat zijn moeder hem in zijn vroege jeugd zijn neus had schoongemaakt, was hij in kinderdagverblijven aan het verzamelen geslagen. Hij wilde het gemis aan die neuskeutels inhalen.
De man heeft het neusvuil net als zijn moeder verwijderd met de achterkant van een veiligheidsspeld. De kinderen zijn hierbij niet verwond geraakt.
Het OM beraadt zich nog op de aanklacht.
Sam&Dave zijn dood. Dave was het al,
Sam nu ook. Zonder pensioenvoorziening zong hij op cruiseschepen en op
Trumps inauguratie, je moet erg om geld verlegen zitten als je gaat
zingen voor iemand die nooit betaalt. Otis Redding vreesde het duo, ze performden hem van het podium af en onderling was het na de eerste klik vooral elkaar de loef afsteken wat hen bond.