| Vorige week |
Huidige week |
| Bij geen updates | Tekeningen |
De kathedraal van de Christus-essentialsIn de Svetitschovelli-kathedraal in Mtscheta in Georgië zou de mantel van Jezus begraven liggen. Ik heb in de hele Bijbel nooit gelezen over zijn mantel, ik weet niet meer dan een lendendoek. Zelfs over zijn sandalen weet ik niet, of daarover geschreven is.
Ik vraag me dan bij die mantel direct af waar zijn sokken liggen, zijn onderbroek. Of zijn bamboo-essentials die iedereen tegenwoordig lijkt te moeten hebben. Bamboo-essentials, alhoewel ik me er vrij zeker van ben dat Christus geen peniskoker droeg.
Terwijl het wel een mooi symbool zou zijn geweest voor een godsdienst. Een kruisbeeld dat ook als kapstok gebruikt kan worden.
Visies op de stad van de toekomst en wat we fout deden in het verleden. In Duitsland deden ze het niet goed. - Een influencer in Noord Korea. Totaal ongeloofwaardig, ze hebben daar nauwelijks internet. - Scherpte is overrated. Bewogen foto's uit Zagreb. - Nog eentje van the Damned dinsdag, ik moet maar even alles bundelen. - Het concept van de openbare bibliotheek, niet gebonden aan een klooster of slot, was geboren. Een gebouw dat om de boeken heen werd gebouwd. - Haunted door Shane en Cait tot besluit. Uit Sid&Nancy.
Grizelda Kristina
(rechts op de foto) was de laatste spreker van het Lijfs. Ze overleed
op 2 juni 2013 en met haar een taal. Ze haalde de gezegende leeftijd
van 103, anders was het Lijfs al veel eerder uitgestorven. Ze woonde al
lang niet meer in Lijfland noch in het Koerland, ze was in 1947 naar
Canada geëmigreerd, weg van de Sovjets die zich het Balticum
toe-eigenden. Ze had een dochter maar die zal niet met het Lijfs zijn
opgegroeid. Al veel eerder waren Lijfs sprekende ouders erop
overgestapt hun kinderen in het Lets op te voeden. En zelfs dat was een
taal waar je in Canada weinig mee kon.De laatste spreker in Letland was al in 2009 overleden, Viktor Berthold, familie van Grizelda.
Ik vraag me af hoe het is om de laatste native speaker van een taal te zijn. Je kan de taal waarin je bent opgegroeid met niemand meer spreken, behalve met wat taalkundigen. Maar die zullen je niet kunnen corrigeren op taalfouten, zich hooguit verbazen over een vorm die jij als normaal acht maar slechts familie gebonden sociolect was.
Vele talen zijn verdoemd tot uitsterven, in een wereld waarin het internet bepaalt welke talen gaan overleven. Talen van mensen die van internet geen weet hebben, door afzondering of simpelweg het ouder worden van de groep moedertaalsprekers. Of omdat de taalgebieden behoren tot een land dat de prioriteiten, vaak met nationalistische redenen, bij de eigen taal legt.
Van de ongeveer 7000 talen die er op de wereld gesproken worden, zijn er nu 3000 bedreigd. Steeds minder moedertaalsprekers, meer Grizelda Kristina’s.
Een beetje rondlopen met Taylor Pendleton (Graincheck) en een beetje kijken. Is altijd rustgevend. - Een dagje foto in Kyoto. - Fotografie maakte realistisch schilderen overbodig. - Waar het universum eindigt, begon vroeger de Amsterdamse Spaarndammerbuurt (geluid uitzetten). - Geluid weer aan: een lied over de zondagmorgen, dat me altijd aan Bratislava doet denken.
Er zijn nog mensen die aan Simon de Wit of aan de De Gruyter herinneringen hebben. Het ‘Snoepje van de Week’ wordt nog genoemd. Maar welke beelden zouden mensen aan de Blokker overhouden?
Welke herinneringen bewaar je aan plastic dozen en stofzuigerzakken? Blokker heeft de nietszeggendheid en de lelijkheid van Brabantia-artikelen: je komt er soms niet omheen maar het zijn geen spullen - mits je een stoornis hebt - waar je het op een verjaardagsfeest over hebt.
Kijk, Hema heeft de worst, de tompouce. Etenswaren die je niet dagelijks eet en die je bevuilen. Blokker is alledaags en saai, nietszeggend steriel. Zó Nederlands maar zó niet geschikt voor Anton Pieck.
Rode lapOpeens zag je allerlei mensen rondlopen met kleine rode vierkantjes stof op hun kleding gespeld.
Ik begreep dat het een protestuiting was tegen onderwijsbezuinigingen: rode, liefst vilten, vierkantjes.
Het symbool en de stof - vilt - zetten me aan het denken over de oorsprong. Het deed me denken aan de op de kleding te dragen merktekens in de concentratiekampen. Hetgeen wat er in dat kader het meest op leek was het rode driehoekje, voor politieke gevangenen.
Wat het was? Rood vierkantje als Red Square, rode plein? Maar waarom?
Het vierkantje bleek zijn oorsprong te vinden in studentenprotesteten tegen verhoging van het collegegeld in Quebec. Ik vind het een sterk symbool, maar je moet er wel voor gestudeerd hebben om het te weten.
En wat bracht de studenten in Quebec tot dat rode vierkant?
Iets wat ik in feite ook al 24 jaar doe (in internetvorm): dagelijks wat schrijven of tekenen. Zonder gericht doel.
Op jezelf na. Natuurlijk, je zult zeggen maar die man kan tekenen, nu
dat kun je zelf ook. En anders leer ik het je in een middag. - Een van de mooiste Velvet Underground-nummers, maar misschien met strijkinstrumenten nog net iets mooier. - En dan nog een oud nummer, alleen die Mexicaanse trompetten, die had ik toch liever achter een muur gehad. - Dansen is een vreemde bezigheid. Zoals Ian Dury al zei: 'I'm a drinker not a dancer.' En nu tekenen en schrijven in je schrift: een jaargetijdentekening als boven is voldoende.
VisluchtJongeren moeten van het vapen af. De smaakjes aan de vapes, zoals banaan en kiwi zijn al verboden. Dom. Ik zou verplicht smaakjes laten toevoegen, smaken als spruitjes en Limburgse kaas (stinkkaas). Vis.
Aan het vape-pijpje zelf zou ik een muziekje toevoegen. Klassiek: Mozart, Bach.
En dan zou ik nog iets aan de verpakkingen doen: weg met die pakjes met enge foto's. Ik zou pakjes met plaatjes gericht op jongens maken, die wel roze zijn. De sigaretten in blauwe pakjes zouden met plaatjes zijn die meisjes aanspreken. Om te voorkomen dat mannen blauwe gaan kopen zetten we daar dan heel groot homo op. Op de roze komt heel groot feminist te staan.
Sterke persoonlijkheid die dan nog gaat vapen.
We denken Rusland te kennen: niet dus. Het is een onbegrijpelijk land: het zijn übermenschen met een minderwaardigheidsgevoel. Ze voelen zich beter maar er wordt hun altijd tekort gedaan. Gelovig en bijgelovig. Goden en demonen. - Muziek is er ook, nog een set met toegiften (8 nummers) van gisteren.
Het is een bepaald soort mensen dat naar the Damned gaat. Bij de tramhalte zei een leeftijdsgenote ‘Gekke vraag, ga je ook naar the Damned?’ Ik vond het niet vreemd, ik had haar ook al zo ingeschat.
En dus had de Melkweg weer eens een zaal met zestigers en zeventigers. Goed, er waren ook wel wat jongeren die voor de kapsoneloze legendes waren gekomen.
Maar grotendeels oude mannen en vrouwen, die grapten of er ook wel een rollatoringang was. Bij het bier halen waren ze dan weer vergeten dat ze in de afgelopen tientallen jaren - want het zijn trouwe fans, die de band, net als mij, al vanaf de late jaren zeventig volgen - kilo’s hadden bijgewonnen en ze niet meer als vroeger tussen de anderen door konden laveren. Maar geen kwaad woord: Damnedfans zijn goedmoedig.
Van mij hadden ze iets meer van de laatste twee albums mogen spelen, want die nummers doen zeker niet onder voor die uit de jaren tachtig. Het waren maar twee nummers van de laatste, Darkadelic, die naadloos meegingen.
Een recensie zullen ze wel weer niet krijgen. The Damned heeft nooit de aandacht gekregen die ze verdienden. Misschien wel omdat ze als enige van de punkgeneratie echt konden spelen.
En dat paste niet binnen het plaatje.
The Damned ingehuurd door een andere zanger, die dacht zich dat te kunnen veroorloven. - Hijzelf is in de 80 en heeft het over de komenden miljoenen jaren. In twintig minuten weet u meer. - Maar goed, wij tellen ook verkeerd om. - Of kunnen we gewoon helemaal niet tellen? - Amy Winehouse. Vallen hele verhalen over te vertellen, over de Kreutzer Sonate ook. Als je interesse in klassieke muziek wilt aankweken, is dit misschien iets? En waarom ze met hoge hakken piano speelt? Hierom. - Tot besluit: Trump gaat het niet redden.