Mail: dieterbruls@gmail.com





Bij geen updates
Deze week - Vorige week

Tekeningen









Week 48















Zondag 3 december 2023

















De burgemeester van Legoland
President Maduro, niet van Madurodam, maar van Venezuela (een land van vergelijkbare grootte maar verder van Den Haag) heeft een referendum georganiseerd waarin hij zijn bevolking vraagt of een deel van het buurland bij Venezuela hoort. Dus zoiets alsof Duitsland zijn bevolking vraagt of Zeeland buiten de kuilen ook van Duitsland is.

Zelf bedacht de man die niet eens zelf zijn snor kon bedenken het natuurlijk niet. Het was een ideetje van zijn leidsman Poetin. Poetin wil namelijk een oorlog in Amerika om de aandacht van zijn oorlogsmisdaden af te leiden, zoals hij dat al in het Midden Oosten deed en zoals hij het ook graag in Zuidoost Azië had gezien, alleen China hechtte toch meer aan Made in China dan aan Made in Taiwan.
Misschien dat Poetin binnenkort tovarish Wilders gaat vragen om een referendum over Vlaanderen.











Zaterdag 2 december 2023

















De avondwandeling







Tijdens de avondwandeling kwam ik in een demonstratie voor Gaza terecht met 'From the river to the sea...'.  En ik vroeg me af waarom je nooit meer demonstraties voor Oekraïene hebt. Heeft Poetin iedereen in slaap gesust?







En van het woelen der wereld kwam ik een straat verder in de rust van twee samorai-geisha's die elkaar aan het fotograferen waren.

Ach knallige Welt, du Lunapark, ik zou niet zonder stad kunnen.







Het origineel is uit de Alex Cox-film Sid and Nancy, het rock-stelletje dat elkaar de dood in dreef, Shane MacGowan schreef het en deed het later nog eens over met de dit jaar ook overleden Sinead O'Connor, die hem ooit aangaf omdat hij volgens haar zelfmoord aan het plegen was. Het mocht voor beiden niet baten: Haunted. En, goed, nog één duet, met Máire Brennan: You're the One. Zijn zang redt het van zoetsappigheid. En het laatste woord is aan Cait O'Riordan uit de Alex Cox-film Straight to Hell.











Vrijdag 1 december 2023

















Ai Wei Wei in de Kunsthal







Naar Rotterdam, waar de Gatenkaas van Zadkine inmiddels een volgroeide vrouw is geworden. Ze staat voor het station en als ze zou zeggen Draai maar weer om, het rijdt niet dan deed je dat zonder mokken.






De Kunsthal had een overzichtstentoonstelling van Ai Wei Wei en aangezien ik de trotse eigenaar ben van een echte Ai Wei Wei in de vorm van een duo-selfie die hij ooit in Amsterdam met mijn toestel maakte.







En wat nou het mooist was, die expositie had ook een eigen museumwinkel, sommige mensen dachten dat het ook een kunstwerk was, maar de meesten namen het gewoon voor heel normaal aan.
Ik verrijkte het cynische absurdisme nog een beetje met de onwaarheid dat alle souveniers (inclusief de Lego-Panda's) door zielige kinderhandjes in elkaar waren gezet. Mensen moeten soms tot denken gedwongen worden..
Alles is kunst, alles is politiek. En alles is handel. Maar handel wordt het pas door de koper die er niet bij nadenkt.







Maar zo werd meer deel van de tentoonstelling: deze mensen werden op de afdeling over meubels met hun museumklapstoelen deel van de expositie. Verder bleek dat het publiek de meest simpele aanwijzingen niet kon volgen: in een dictatuur kan dat dodelijk zijn. Vluchtend over een zee in een zinkend bootje was je blij met aanwijzingen.







Ai Wei Wei toonde vooral naast de hardheid van de Chinese repressie de stupiditeit ervan. Zijn gevangeniscel die volledig gecontroleerd was, hij had geen eigen spullen, de spullen die er waren, stoelen, tafel, wastafel waren helemaal in plastic gewikkeld. Daarnaast waren er ook nog dag en nacht twee bewakers die hem overal als schaduwen volgden, die geen contact met hem mochten hebben en tevens elkaar moesten controleren. Ze zaten naast hem terwijl hij sliep. Om lichamelijk contact te voorkomen was de cel dus wel heel ruim.
Wat kan iemand die niets heeft verstoppen? Hooguit zijn gedachtes.







Het absurde van de onderdrukking komt ook naar voren uit de fotoserie waarin hij een vinger op steekt naar London, Parijs, welke stad dan ook, maar als je dit in Beijing doet je de staat ondermijnt. Ook al doe je dat in een wereldwijde serie.
De staat die met zijn grootsheid pocht heeft altijd een heel teer kwetsbaar zieltje.
De tentoonstelling in de Kunsthal biedt een mooi overzicht van zijn werk. En ik raad aan het snel te gaan kijken voordat er hier iemand bedenkt dat dit soort kunst heel elitair is, omdat het over gewone mensen en het normale leven gaat. En niet over kanten jurken uit de Gouden Eeuw.











Donderdag 30 november 2023

















Shane MacGowan, aan zijn sterven kwam een eind







The Angel of Death







IM - Shane MacGowan
Shane MacGowan kwam als al lang verwacht te sterven, na een 25 jaar voortkwakkelend sterfbed. Hij haalde de 65 toch nog.
Lang geleden zag ik hem op het Engelse programma The Tube en kocht de plaat* meteen. Het weekend daarop trof ik vrienden en hebben we hem grijs gedraaid: de plaat is drie dagen niet de draaitafel af geweest.
Shane had een perfecte ingeving gehad. Hij had de punk aan de muziek uit zijn Ierse jeugd gekoppeld en dat leverde een kruising tussen Sex Pistols en the Dubliners op. Meezingbaar ook voor wie niet zingen kan.
Live zag ik hem een aantal keer en het werd allengs in gestaag tempo slechter. Drank, drugs en droefnis.

De dood van de op Eerste Kerstdag geboren Shane stond al jaren op de To Do-List. Hij stelde het alleen - alcoholisten eigen - elke dag weer tot morgen uit.
Hij zal in gedachten blijven als - zoals een vriend het vandaag zei 'Een tragische held. Dat zijn de beste, maar niet voor henzelf.'
En als een groot poëet.

* - Rum, Sodomy and the Lash, absoluut de beste plaat van The Pogues en niet zoals een recensent  vandaag schreef 'het veel meer evenwichtige 'If I Should Fall From Grace." Dat is een door Steve Lillywhite dood geproduceerde (zijn specialisme) plaat met intelligente crossovers naar jazz en meer.


















Woensdag 29 november 2023

















Eendere eendjes
Ik weet in Amsterdam zo uit mijn hoofd zes winkels die alleen badeendjes verkopen*. Maar er zijn er heel wat meer. Die winkels zijn er niet voor Amsterdammers, die hebben meestal geen bad en daarbij zij kopen hun badeendjes in Parijs. Zoals Parijzenaars ze in Londen kopen en die weer in Berlijn.
Die badeendjeswinkels zijn voor toeristen. En in de stroom van die toeristen reizen al die precies eendere eendjes de wereld rond. Nadat ze in hun weliswaar verschillende uitdossingen allemaal uit China zijn gekomen.

Amsterdam gaat nu typische toeristenwinkels aanpakken: voormalige souvenirventers moeten een andere bestemming krijgen.
Voor de badeendjesverkopers is er maar een remedie om hun winkel met behoorlijke goodwill over te doen en met de nieuwe wind in Nederland geef ik het een kans: Amsterdammers moeten hun badeendjes thuis kopen, grenzen dicht voor buitenlandse badeendjes. Eigen badeendje eerst!

* - Leidsestraat, Kalverstraat, Nieuwendijk, Oude Hoogstraat, Rokin, Jodenbreestraat.















Dinsdag 28 november 2023

















Ronald Platworm
Ronald Plasterk is een goede keuze als informateur.
Tijdens zijn tijd als wetenschapper deed hij onderzoek naar de paringsdans van platwormen. Op het gebied van parasieten komt hij beslagen ten ijs.
Dus het moet lukken. Maar stom zijn zij die met de PVV in zee gaan: alles wat het kabinet Wilders voor elkaar zal krijgen zal op zijn konto gaan, de andere partijen zullen gegeten worden. Dus van de BBB en - als ze zo stom zijn om mee te doen - de NSC zal er niets over zijn na de verkiezingen van 2024.
De VVD slaat niet voor niets een jaartje over.







Albanië? 'De Afrikanen zullen zeggen, kom niet naar Albanië, het is hier niet beter dan in Afrika!' aldus een Albanees. - De kat is jarig dus kat en hond gaan taart bakken met alles wat ze lekker vinden, totdat de vervelende buurhond het feest komt verpesten. Naar Josef Capek, de broer van Karel. Mijn Proto-Slavisch is voldoende om het te volgen, maar met minder talenkennis moet het ook lukken.



















Maandag 27 november 2023

















Trumps grootste concurrent
Niet alleen cartografen houden fouten in stand door elkaars werk over te nemen (zie afgelopen zaterdag). Slechte journalisten ook.
De Franse pre- revolutionaire geschiedschrijver Abbé Raynal was ooit te gast bij de Amerikaanse gezant in Frankrijk, de latere president Thomas Jefferson. Die vertelde hem dat een verhaal in zijn laatste boek niet klopte. De abt zei dat hij het uit betrouwbare Amerikaanse kranten had, die het uit de gezaghebbende Britse journalistiek hadden. In werkelijkheid was het verhaal over Polly Baker (een vrouw die zich voor het gerecht moest verantwoorden omdat ze kinderen van vijf verschillende mannen had en na een snedig betoog vrij werd gesproken) al enige malen de Oceaan overgestoken (en was Polly inmiddels ter meerdere glorie van het verhaal getrouwd met de rechter). Jefferson wist het echter te weerleggen, zijn goede vriend de eveneens aanwezige Benjamin Franklin, een van de Founding Fathers, had het namelijk van voor tot achter verzonnen.

Franklin bedacht wel meer, soms ten goede, soms ten kwade: hij stichtte de eerste openbare publieke uitleen bibliotheek, zette de Amerikaanse posterijen op en vond en passant de multifocale bril uit. Maar ook bedacht hij een extra Bijbelhoofdstuk om zijn gelijk in een kwestie te bewijzen. Zijn oudere broer had hem vanwege onoorbare  journalistieke activiteiten nog langer voor zijn krant, The New English Courant, te schrijven. Dus begon hij een eigen krant en vulde die van zijn broer met onder pseudoniem geschreven onwaarheden. En hij wierp zijn oog op de Almanakken-markt, destijds een goudmijntje voor uitgevers. In zijn Poor Richard's Almanack voorspelde hij de dood van zijn grootste concurrent en na die datum plaatste hij her en der doodsadvertenties en een IM in zijn eigen krant. Zijn concurrent, een serieus en humorloos gelovig man, wist er niet mee om te gaan en zijn bedrijf kwijnde stilletjes weg.
Het is dat hij geen president is geworden, Donald Trump had er qua leugens een gedegen concurrent bij gehad.

Bij de afbeeldingen: Join, or Die een ontwerp van Benjamin Franklin, wordt gezien als de eerste Amerikaanse politieke cartoon en is in menige geschiedenis over grafische vormgeving te vinden.
Literatuur: Tom Phillips: Waarheid (Een kleine geschiedenis van complete bullshit) - Jill Lepore: These Truths (a History of the United States) - boeken over grafische vormgeving.




















Copyright Dieter Bruls 2000 - 2023