One Mint Julip, ik hoorde het vandaag in een film. Dan komt meteen Have Mercy Baby bij me op. En natuurlijk ook Rocket 88. En Hound Dog en Bear Cat. En Johnny B Goode. En ondertussen heb ik u onder het voorwendsel van muziek, wat grafische ontwerpen gepresenteerd.
Landkaarten
kunnen niet liegen denken mensen wel eens. Ze zien hun fout pas in als
ze dankzij hun GPS een kanaal zijn ingereden op een plek waar ze een
brug verwachtten, maar een pont vaart.De Mercatorprojectie heeft ons eeuwen een verkeerd wereldbeeld gegeven. Ik ben bang dat als je die projectie met GPS zou gebruiken je tevergeefs in Oldenzaal naar de Brandenburger Tor ging zoeken.
Een Franse keizer wilde ooit een nieuwe kaart van zijn land. Toen de cartografen klaar waren reageerde hij verbolgen: hij verweet de kaartenmakers dat ze hem meer land hadden gekost dan hij met al zijn oorlogen verloren was.
De
koning van Spanje had een ander probleem: hij moest een einde maken aan
een kostspelige fout op de landkaart. In 1747 gaf hij een proclamatie
uit waarin stond dat Californië geen eiland was.Diverse zeevaarders beklaagden zich erover dat ze de westelijke doorgang langs Californië niet konden vinden, alhoewel er ook enkelen waren die standvastig volhielden dat ze om Californë heen waren gevaren, we zullen maar niet vragen of die rum vervoerden.
De fout sudderde onlangs de koninklijke terechtwijzing voort. In 1865 was Californië nog op een Japanse kaart door water omgeven.
Dat fouten zolang gehandhaafd werden was een gevolg van het feit dat men elkaars kaarten overtekende.
De Londonse stratengids A to Z had tegen dat kopiëren een remedie: ze gaven accuraat alle straten van Londen weer, plus één. Per uitgave voegden ze een niet bestaande straat toe om zo plagiaatplegers te kunnen ontmaskeren.
Bij elke nieuwe A to Z zaten ze te wachten totdat er een brave Londenaar zou bellen met de mededeling dat er bij hem om de hoek helemaal geen King's Oak Street was. De fout werd dan naarstig hersteld: de volgende uitgave lag die straat dan in een heel ander deel van de stad.
Bij de afbeeldingen: Californië als eiland en het duizende kilometrs lange Konggebergte (noem dat een foutje!) dat meer dan een eeuw Afrika doorsneedt.
Literatuur: oa Simon Garfield: Op de kaart.
Uit de kast (in de kist)Op straat brulde een man in zijn telefoon 'Wilders is nu onze president en de rest moet gewoon zijn bek houden!'
Op Het Journaal zag ik een man in Budel die nu na de overwinning opeens een poster met Stem PVV ging ophangen. Dat soort lafbekken veroordeel ik nog het meest. Die vanwege betere zorg op de Nationaal Socialisten stemden, ja ja. Dat soort late als vreemdelingenhater uit de kast komers.
Nederland heeft massaal gekozen voor de achterlijkheid. Populisme is harten oogsten met het uitdelen van het zaaigoed als gratis voedsel.
En laten we ook even hebben over het dreigingsrisico van het hebben van een premier met een fatwa. Tot nu toe konden we Wilders afdoen als een gek in het parlement, nu is deze gek tot premier gekozen. Nederland wordt daarmee een gewild doel voor aanslagen. Ik hoop dat Al Qaida dan ook het achtergestelde Brunssum weet te vinden en niet weer alle aandacht naar de grote steden uitgaat.
Maar je hoeft je geen extra zorgen te maken in Nederland: als Nederlander kan je vanaf nu overal ter wereld slachtoffer worden. En wordt je door Hamas gegijzeld en de buitenlanders mogen gaan, reken er dan maar niet op dat je nog mee mag.
Shame shame shame! Meer van dit nu.
Rusland is heel blij met Wilders overwinning zo bleek uit het Russische televisiejournaal dat voor werd gelezen door een nieuwslezeres met een ernstige hersenbeschadiging..Ze zitten al langer achter de PVV aan.
Want avonden die met een kater eindigen, daar hoort een oliebol bij.
Vluchten in het verleden: Elvis Costello and the Beastie Boys. Of naar Spanje. Of toch maar weer de radio? Of liever weer tekstkaarten? Nee, het verleden. En deze is voor Wilders.
Ik zat thuis wat te zweven, over
het stemmen. De politiek weet ik altijd wel, ik moet er alleen de
partij nog bij vinden. Maar die had ik ook al.Ik zweefde nog over het potlood: een stompje van vorige keer, in een potloodverlenger, of een dubbelkleurige voor als je toch eventueel nog of toch maar de vertrouwde Versatil, wat onvoorspelbaar betekent.
Het wordt de Versatil.
Tja, wie? En wat? - Nieuwe songs in een oud jasje: hij kon dat. En beter. - I fought the law (and the law won) is het tegenovergestelde: een ouwe in een nieuw jasje. Boom boom boom! - Als je de YouTube-filmpjes moet geloven is deze mevrouw dat station nooit afgekomen. - Een cursus banjo wellicht? - High class culture all over the place. - Iets rustiger. - En het eind. Een leerzaam filmpje toch nog, hoe je als groep gevaarlijke onzin kunt aanpakken.
In de boekenwinkel stond ik naast een studente voor de tafel met uitgelichte boeken.
Ze las minutieus een achterflap. Ik zag een ander boek
liggen dat haar ook wel zou kunnen bevallen maar dat door een stapel
aan haar zicht ontnomen werd.Met een you might like this one stak ik het haar toe. Oh yeah! riep ze, legde het andere boek weg en begon er uitvoerig in te lezen. Het was een wetenschappelijk boek over de communicatie met walvissen.
Bij het naar buiten lopen zag ik het haar afrekenen. Stilletjes hoop je dan dat zo iemand vervolgens een wereldwijd expert op dat onderwerp wordt en dat je dan ooit nog ergens als NN in een dankwoord bij de Nobelprijs genoemd wordt.
En dat het niet in het walvisisch is.
KafkaSoms moet ik gewoon weer Das Schloss van Franz Kafka lezen. En het liefst zou ik het boek dan nog eens kopen, mijn eigen exemplaar gaat terug op Praag 1981 en een huilende oude boekverkoper*, die me fluisterend betuigde dat toch vooral in eigen land te kopen. De Nederlandse vertaling is echter slecht, ze hebben nooit begrepen dat het werk veel lichtvoetiger is, dan menigeen aanneemt.
Kafka gaat over niks, er gebeurt maar wat. Zonder reden of zin maar wel moet al die zinloosheid steeds verklaard worden. En juist die combinatie geeft de constante spanning dat er iets gaat gebeuren, de suggestie van een mysterie.
Hoe Das Schloss (1922) precies te lezen voert hier te ver, ik zal er kort over zijn: je moet het in het licht van drie andere boeken lezen. De oude Praagse vertelling over Rabbi Löw en de Golem (16e eeuw/Gustav Meyrink 1915), Mary Shelley's Frankenstein (1818) en vooral Bram Stoker's Dracula (1897). Denk aan de vrouwen als geheimdrager en de bloedeloze vaak lethargische ambtenaren.
* - Zie 22 november 2028
PJ Harvey maar weer eens? Of uit Kopenhagen, Nick Cave?Maar je kan je ook de bovengenoemde roman laten voorlezen. In twee delen. De verfilmde versies zijn allemaal stukken minder dan het boek.