| Bij geen updates: klik hier |
Huidige week
Vorige week |
Tekeningen dieterbruls.nl |
WoonwensenEr was iemand op tv die zei dat de bouwplannen van het rijk niet aansloten op de woonwensen van de mensen. Hij en hij was vast van de bouwmaffia zei dat de mensen geen appartementen willen maar woningen met een tuin.
Kijk als je naar woonwensen van mensen gaat vragen wil iedereen een woning met tuin, vrijstaand en op loopafstand van de Kalverstraat en het strand. Men vroeg laatst naar de woonwensen van ouderen, die kwamen ook met zo'n lijstje van onmogelijkheden: twee-onder-een-kap, vrij ruim en met een huur ter waarde van twee eieren. Rustige buurt waar wel wat gebeurt en op loopafstand van de winkels waar voldoende parkeerplek moet zijn.
Overigens wantrouw ik alle woonwensen waarin gesproken wordt over twee-onder-een-kap: dan weet je dat de bouwbedrijven ze zelf verzonnen hebben, die bouwen die dingen graag. Niemand wil met zijn buren onder een dak, met uitzondering van die graag de Rijdende Rechter over de vloer hebben. Als ze je toch vragen naar je wensen wil je vrijstaand. Je zegt ook niet ik wil een Mazda-middenklasser als ze naar je autowensen vragen.
Ik denk dat het lijstje van de overheid aardig klopt: meer appartementen. En zeker in de stad. Wie een tuin wil gaat maar in de uitbreidngsgebieden op het platteland wonen. Lekker AH-tuintjes poten. Er rijden treinen naar de Kalverstraat.
Zou dat lijstje van de staat niet kloppen hou er toch maar aan vast, want het is me een gruwel dat we straks als de grijze golf zijn natuurlijk verloop heeft gehad met een land vol onbewoonde milieubelastende eengezinswoningen achter blijven.
En dat je ze bij de AH bij een volle spaarkaart krijgt.
'Vertel eens een grappig verhaal oma...'
'Nou toen jullie nog niet geboren waren is oma nog wel eens premier van het Verenigd Koninkrijk geweest.'
'Ha ha ha! Niet waar!'
'Oma is een liegenaar!'
'Nee echt, maar het was maar heel kort.'
'Niet waar! Dat kan iedereen wel zeggen.'
'Liegenaar! Liegenaar! Oma is een liegenaar!'
'Ja en je kon ook vliegen toch? Ha ha ha!'
Het bleef nog lang onrustig in Huize Truss.
Want dit is het brood...Als hun eigen kind op schoolkamp beschimmeld brood te eten krijgt schreeuwen ze moord en brand. Want je doet toch alles voor je kind.
Als het een kind van een ander is en ook nog uit een ander land dan hoor je alleen dat ze zich niet moeten aanstellen en blij moeten zijn dat ze brood krijgen en dan komen de kletspraatjes over dat ze als kind zo vaak beschimmeld brood kregen. En in een mum van tijd hebben ze het erover dat ze alleen maar beschimmeld brood aten en nu nog steeds. 'Gewoon effe eraf snije en eten. En anders ga je toch naar huis.' Zeg dat eens tegen hun kinderen op schoolkamp. Dan beginnen ze over Auschwitz.
Mijn vader leerde me dat je op het moment dat je vader wordt, ook een beetje de vader van alle kinderen wordt. En dan is er nog een dik boek waar iedereen steeds bij zweert (zonder dat de meesten het lazen) waarin staat Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet.
Ik zit in de 2661 naar Almere, aankomst 17:28:00. Op zich niet bijzonder, dat doen honderden mensen met mij, maar ik loop een avonddienst mee met een hoofdconducteur, zoals een conducteur officieel heet.
Een conducteur zet zo'n 10.000 stappen per dag. Vandaag ook, ondanks de drukte, waardoor je vaak niet door de hele trein kunt, toch nog 7 kilometer.
Nederland is niet vol, de treinen zijn dat wel. In Utrecht (waar we via Den Haag zijn gekomen) staat een bijna uit zijn voegen barstende trein, toch blijven mensen zich erin wurmen. Uiteindelijk kan de trein niet weg, omdat de overbelasting een gevaar oplevert voor de reiziger. Het systeeem staat op kantelen. Gaat tenonder aan zijn eigen populariteit en de naweeën van corona. Wij gaan verder naar Amersfoort.
Bij de foto: standaard op zak in de late 'feesttreinen' vanuit de kop van Noord Holland, anti-braakselpoeder. Het ruimt de vlek niet op maar het neemt de zure stank weg. Dit
keer beperkte het feest zich tot vier jonge meiden voor het eerst (zo
leek het) op weg naar Amsterdam. Ze hielden het vlekvrij.
Na de avondspits stroomt de trein van Amersfoort naar Den Helder, die via Amsterdam gaat, vol met publiek voor het Amsterdam Dance Event. De mensen zijn beneveld maar in goede stemming en luisteren in de regel braaf naar de conducteur. 'Pillen zijn makkelijker dan pilsjes.' Het valt me in het algeheel op dat het overgrote deel van de reizigers - ondanks de tegenslagen die ze hebben moeten ondergaan - vriendelijk blijft. En voor de paar uitzonderingen heb je cursussen.
Inmiddels heb ik ook een aantal personeelsverblijven op de grotere stations bezocht. Ik heb heel wat bedrijven meegemaakt waar de stemming onder de medewerkers bij tegenslagen zelfvernietigend negatief werd. Hier constateer ik dat niet. Het personeel is duidelijk de kurk waar de NS op drijft. Een gevulde koek is ook eten en weer verder is hier de mentaliteit.
In Amsterdam stroomt de trein dan leeg maar ook weer gelijk vol. De trein is te kort voor het aanbod aan reizigers. En dat levert ook weer nieuwe problemen op: mensen die hun bezittingen vergeten. Een vergeten koffer wordt uiteindelijk na veel geregel in Amsterdam aan de bezitter overhandigd. De conducteur heeft geen tijd de dank in ontvangst te nemen, zij haast zich dan al naar haar volgende trein. Die naar huis.
Hewe en Sanne zijn gevonden. Heel Nederland leek naar ze te zoeken. Het is vreemd dat twee mensen in een dichtbevolkt land kunnen verdwijnen en ondanks alle moderne hulpmiddelen niet gevonden kunnen worden.
Ze zijn dus gevonden nu. Op een plek waar je nauwelijks ongezien verdwijnen zou moeten kunnen: een druk verkeersplein.
Een plek waar mensen - niet wachten kunnende op wat er thuis wacht - net even iets langer willen wegkijken.
Slava Ukraini!Ik wilde een patch van een Europese vlag hebben, dus ging ik naar een souvenierwinkel. Zo'n flikkerend kitsch paleis. Net toen ik dacht hier wil je niet gezien worden, werd ik tot mijn schrik op mijn schouder getikt. Enthousiast stak een man me een hand toe en sloeg amikaal op mijn schouder onder het uitroepen van thank you, thank you! Ik zal nogal verbaasd hebben gekeken, dus wees hij op het vriendschapsbandje dat ik van een Oekraiense in Litouwen heb gekregen en dat aan de riem van mijn tas zat. My country, zei hij en hij omarmde me spontaan terwijl hij maar door bleef gaan over dat Nederlanders zo'n goede mensen zijn.
Ik betwijfelde inmiddels of het vlaggetje dat ik wilde kopen ooit zulke reacties zou losmaken. We spraken nog wat over Oekraïne, die gek in Moskou en zijn werk hier als kok en gingen met een Slava Ukraini uitelkaar.
Buiten gekomen stiet ik even verder op een politie-afzetting. Ik vroeg een agente wat er aan de hand was. Een schietpartij, zei ze.
Dus toch niet allemaal van die goede mensen.
En over hier wil je niet gezien worden: de schietpartij was bij een souvenierwinkel. Wedden dat zij die EU-vlaggetjes wel hadden?
BijwerkingenIk kreeg gister mijn herhaalprik. Veel mensen morren over die prik, dat het alweer moet. Maar als ze na een heel eind auto gereden te hebben alweer moeten tanken zeuren ze ook maar doen het dan toch. En niemand zegt bij honger, maar ik heb gisteren al gegeten.
Of ze zeiken over bijwerkingen. Dat de bijwerking van het virus dood is, ach, ze willen niet in hun euforie van blij dat alles weer mag gestoord worden.
Ik heb van alle vier Moderna-boosters bijwerkingen gehad, van de twee Pfizers ook, maar minder. Ik word er heel erg moe van en dat zie ik als een prettige bijwerking: een goede reden om een dag of twee in mijn bed door te brengen. Zo nu en dan een pyjamadag doet hoe dan ook goed.
En het heeft een aardige bijwerking op de gasrekening.