| Bij geen updates: klik hier |
Deze week
Vorige week |
Tekeningen dieterbruls.nl |
Ik zie belasting als de contributie die je betaalt voor het leven in een rechtsstaat waar veel dingen goed geregeld zijn.
Het is òf belasting òf smeergeld. En systemen waar je smeergeld kunt terugvragen bestaan niet.
Degenen die in de regel het meest klagen over de belasting zijn zij die er het meest profijt bij hebben. Alleen al met wat het, zonder belasting, zou kosten om hun bezit tegen de armen te beschermen. Door belastingheffing betaalt ook nog eens iedereen daaraan mee. Als de libertijnen al een slogan willen inzetten tegen belasting dan: belasting is geld van de armen stelen zodat ze het niet van de rijken stelen.
Met scheermesjes was er ook zoiets. Iemand bedacht dat twee mesjes boven elkaar een gladder resultaat opleverde. Dat werden er ook drie, toen vier en nu sta je je met iets dat op Luxaflex lijkt te scheren.
De prijs steeg navenant. Inmiddels zijn scheermesjes zo duur geworden dat ze niet meer gewoon in de schappen liggen, maar in de afsluitbare vitrine van de voordeeldrogisterij. Bij de dure parfums.
Die grote uitgave wordt hard verdedigd op het scheermesjesforum (ja echt!) waar "mannen" de dure aankoop voor zichzelf, hun echtgenote en erfgenamen verantwoorden met horrorverhaaltjes over braampjes bij goedkopere mesjes. Het zal oorlog worden met dat soort kweek. Die gaan klagen over de niet originele goedkopere Chinese munitie, vanwege braampjes.
Wellicht moet ik me maar met een ouderwets klapscheermes gaan scheren en wel als het oude districtshoofd Von Trotta* toen hij bij de keizer op audiëntie ging: Tweemaal! En tegen de draad in!
* - Joseph Roth: Radetzky Mars
Ter afsluiting: ze hebben meer dan ABBA, the Nomads met het Zweedse volkslied.
Ik heb altijd nog een reis rond de Oostzee op mijn programma staan. Te beginnen in Rostock, dan naar Danzig, Köningsberg (de naam Kaliningrad gebruik ik niet: Kalinin was een trouwe meeloper van Stalin en medeschuldig aan zijn terreur), Klaipeda, Riga, Tallinn, Sint Petersburg, Helsinki, Stockholm, Malmö en Kopenhagen en dan weer terug naar Rostock. Duitsland, Polen, Rusland, Litouwen, Letland, Estland, weer Rusland, Finland, Zweden, Denemarken. Vijf hoofdsteden.
Omdat Rusland geen deel meer uitmaakt van de beschaafde rechtstatelijke wereld, kan ik dat stuk overslaan. Köningsberg had ik graag gezien.
DE SPECIALE Militaire Operatie is te vergelijken met de Grote Vaderlandse Oorlog.
Alleen noem het als burger geen oorlog, want dan kan je een vergelijking maken met de nachtelijk voorrijdende bakkerswagens onder Stalin.
01:02
DE
SCHUTTER die op Independence Day huishield, wilde zijn familieleden
vermoorden, zelfmoord plegen. Had psychische problemen. Z'n vader kocht
hem desondanks een automatisch geweer. Toen schoot hij zes willekeurige
mensen neer (met een optie op meer). Het bleken er later 7.En dat zal hij mooi hebben gevonden. De schutter had een obsessie met de cijfers 4 en 7. Het verwijst naar Agent 47 uit de film Hitmen: Agent 47. Een film over een huurmoordenaar. 4/7 staat ook voor 4 juli, onafhankelijkheidsdag in de VS.
Ik keek even verder. In die film speelt ook een actrice met de naam Angelababy mee, die een jaar later in de film Independence Day speelt.
Wie weet lag daar zijn obsessie. Bekijk de foto's van Bobby Crimo III maar eens en vooral die waarop hij verkleed als vrouw vlucht. Wat valt op?
Dan Taras Bulba, een Oekraiënse mythische kozakkenaanvoerder. De Boheemse Leoš Janáček schreef een gelijknamige rhapsodie voor orkest (ergens moet Freddy de titel vandaan hebben).
Vader: Ja...
Zoon: Maar nu doen die boeren al tijden niks anders dan blokkeren en in de supermarkten merk je niks.
Vader: Ja...?
Zoon: En nu blokkeren de boeren een dag de distributiecentra en de schappen zijn leeg. Dus?
Het Concertgebouw had Mozarts Requiem. Nu ben ik geen Mozartliefhebber, maar dat Requiem is slechts deels van hem.
Het was een werk in opdracht voor een graaf die het zonder naam wilde hebben, zodat hij kon zeggen dat hij het zelf had geschreven. En zoiets valt natuurlijk niet op. Dat dacht de broer van Haydn ook, Michael, die zijn naam op het requiem van Joseph schreef. Michael was een begenadigd hondenkapsalonuitbater die dan plots een requiem schrijft.
Mozart stierf voordat het af was, maar zijn weduwe had het geld nodig en gaf de klus dus aan zijn leerlingen. Uiteindelijk was het Franz Xaver Süssmayr die het afmaakte. Nou zou je verwachten dat die later nog wat meer van waarde heeft geschreven, maar nee. Naar verluid is Hoeperdepoep zat op de stoep (en liet er eentje vliegen) van hem, maar dat hoor je nooit op de concertpodia. De rest van de tijd had Franzl een goedlopende Kaiserschmarren-kraam op de Prater.
Je hoort het aan dat requiem, er zijn hier en daar wat vaampjes blijven hangen, loshangende draadjes. De uitvoering van Benjamin Goodson
met het Radio Philharmonisch Orkest en het Groot Omroepkoor (met
solisten) had samenhang en klonk organisch, met klanklijnen die de boel
verbonden. Ook de wat langere stiltes tussen de delen deden goed. In een
kerkelijke uitvoering wordt een requiem ook onderbroken door liturgie.Het was echter een lange zit voordat het zover was, want eerst was er Händel, de Pierre Kartner van de barok. Een tekst van een half A4'tje, waar ze dan 40 minuten over doen, door dat tonale gestotter. Iets voor Engelsen, die houden van dat in the Fields gekwinkeleer.
En ik vroeg me slechts, hoe zou Händel brood hebben besteld? 'E-e-e-ee-ê-e.e.e.e.e.e.e.-eeh-ee-hee-hee.... br o-oo-ohohoho-ooh-o.o.o.o.o.o-ô-oohe-oooo-o-o-o--ood.'
Het bakkersmeisje voordat hij 'graag' kan zeggen: 'Wit of bruin?'
Händel: 'W-i-ih-ih-ie-ie-i.i.i.i.ih-ihh...' Het bakkersmeisje - snel een wit pakkend - en wetend dat je meneer Händel nooit moet vragen 'Anders nog iets daarbij?' omdat overuren niet uitbetaald worden.
Händel is als een Drionpil die lang over de houdbaarheid is.
De buurman was aan het klagen dat hij naar de botanicus moest. Het was me niet direct duidelijk waar hij het over had maar ik merkte dat hij naar een dokter moest.
'Een botancicus is een plantkundige,' zei ik.
'Ja dat weet ik, ik mag van haar ook niet meer dan wat water en pokon. Als ik naar de supermarkt ga, mag ik daar niks kopen: geen suiker, geen vet, geen alcohol, geen tabak, geen vlees, niets wat lekker is. Ik mag alleen in het schap met de afwasborstels kijken.' Hij viel even stil.
'En als ik daar dan mee thuis kom merk ik dat er niets is om af te wassen: ik mag niks.'
De buurvrouw mengde zich erin. 'Jij wast nooit af,' zei ze vinnig.
'Zie je wel,' sputterde hij na.