Voor de rest stikt het er altijd van mensen met het grootste formaat rolkoffer, waarin ze hun kinderen rechtopstaand meezeulen. Mensen die nog even hun hele hebben en houden op vergeten aankoopbonnetjes controleren, vanwege angsten voor invoerheffingen. De bonnetjes van de kinderen zijn ze al jaren kwijt.
Voor de deur van de bus is het dringen, ondanks dat alle plaatsen gereserveerd zijn. Binnen discussieert men - wederom in het Russisch - of het nummer boven de stoelen iets te maken heeft met het nummer op hun biljet. Dat is het met de Russen: ze vertrouwen op het grote systeem maar elk kleiner systeem wantrouwen ze.
De ontvangst was koud. Maar dat is natuurlijk zo als je per bus reist. Kom je per vliegtuig aan ben je welkom, per bus ben je elders verjaagd. Er zijn geen standjes met gratis plattegronden op een busstation. Geen vriendelijke mevrouw die je het openbaar vervoer uitlegt op een busstation. Er wordt met de rug naar je toe toegesproken, blaffend dat ze je niet verstaan. De homo sovjeticus zal haar laatste stellingen niet opgeven. Of was het dan toch de Memel die ik overstak en die net als de Prut en de Leitha als de grens van het beschaafde Europa geldt?
Opeens zag ik ook weer overal rotzooi op straat liggen. De communisten hebben er alles aan gedaan om Riga een Russische modelstad te maken. Werden Letten naar Siberië gebracht, Russen die men kwijt wou gingen naar Letland. Dat die 40% Russen hier allemaal gekomen zijn voor de Academie van Wetenschappen in die Achtste Zuster, maak je mij niet wijs.
De straat waar ik heen moest wist niemand te liggen of men wilde het niet weten. Ik wees de naam op een papiertje aan en toen zeiden ze ja maar er staat heel veel op dat papiertje. En die Lenin en Stalin maar al die jaren in graniet gebeiteld staan wijzen.
En als je het dan echt niet meer weet is er Caffeine, mijn trouwe koffieketen. Koffie met een hartje erin en een lieve glimlach en de juiste weg naar waar je heen moet. Ook al gaf Google Maps ook niet meer dan die straat is ergens daar in die witte vlek op de kaart.
Nee, het was de Memel niet. Het zijn mensen die bij iemand anders op hun weg eerst toeteren en dan pas later, veel later, remmen.
Nu had ik de artiest eerder al in een portiek betrapt, met een deel dat ook niet in de lak zal zijn gezet uit de broek. Hij stond daar te plassen, de piss artist.
Wat zei ik over dat ik niet meer gewend ben rotzooi op straat te zien?
En toen reed er een Tatra T3 langs, alleen de voorruit is niet origineel (gevoelloos plat), die zal van het Russische KTM zijn.Zie mijn serie Wat Ik Mooi Vind (telt van #15 af) en hier voor de specifieke aflevering.
Ik ben maar snel doorgelopen want voordat je het weet moet je er zelf aan geloven...
Een
vrolijk besluit in de vorm van en postpunkband in de Benediktijner-tuin
(of is het nou Bernadiner, ik noem de kerk altijd de duivelskerk of de
Harry Potterkerk). Een dreumesje van twee had er plezier aan, danste en
klapte. Haar leeftijdsgenootjes wilden er niet aan. Maar ze heeft eerst
nog wat jaartjes als bloemenmeisje in het verschiet. 
Wat
moet een duif pikken als niemand wat op de grond gooit? - Als de
bruiloftsschoen knelt, gaat het huwelijk ook knellen - Met mooie
woorden over gaven vul je je maag niet - Tring! - Koffie zonder oor,
mineraalwater, camera, tekenboek - De Russische reisleidster legt
koffie uit.
Een
tweede ontbijtje op het terras tegenover mijn appartement, want mijn
tandarts (in dat grote zwarte vlak op de achtergrond) heeft graag dat
je met een goed gevulde maag komt, dat werkt beter.Flossen vindt ze niet zo nodig ze zweert bij de monddouche (precies die ik al heb) en voor de rest eens in de vijf jaar op controle.
In Nederland proberen ze je twee maal per jaar te laten komen en dan ook nog twee keer naar de mondhygiënist. En dan nog liggen de tarieven hier lager. Ik heb maar niet verteld dat er bij ons dringend tandartsen gezocht worden. Want ik ben tegen het wegkopen van artsen. Overigens heeft ze een eigen bedrijf.
Wel ga ik Dental Holidays beginnen: uw gebitsgids in tandartsenland.
Vandaag
had ik dus het laatste tandartsbezoek, het vijfde in plaats van de
geplande vier. En sinds gisteren loop ik al tegen iedereen te
glimlachen, want ik heb weer die innemende glimlach. Maar ondanks die
stralende glimlach had ik voor het eerst hier een conflict. Met een Ruskie imbecil
(want die denken dat ze omdat ze al Litouws hebben moeten leren en in
hun ogen al een wereldtaal spreken, verder geen moeite hoeven te doen),
een van de twee homo sovjeticus-exemplaren die in de buurtsuper werken.
Ze bleef op me schelden omdat ik haar regels niet begreep van waar de
boodschappen neer te zetten en ik ook nog het lef had om om een
kortingskaart te vragen.Toen ze zei dat die alleen voor inlanders waren wilde ik nog sukha bljed zeggen maar dat mag ik niet van een Oekraïense vriendin, die dan overigens wel vertelt dat dat de enige woorden Oekraïens zijn die je geleerd hebt als je tien jaar met een Oekraïense getrouwd bent geweest. En dan vertelt ze die mop van die man die met al zijn tanden eruit in het ziekenhuis ligt en zijn vrouw hem poeslief vraagt of ze nog wat van die kermisnootjes die hij zo lekker vindt voor hem moet meenemen. Waarop hij alleen zegt sukanootjes. Het was ook haar eerste vraag toen ik zei bij de tandarts klaar te zijn.
Ik heb de boodschappen neergekwakt waar ze zei dat ze niet hoorden, om even aan te geven dat ik haar best wel begrepen had, en ik ben de supermarkt uitgelopen.
Je kan namelijk ook moeite doen als je een taal niet spreekt.
In
de oude tuin van de Bernardiners ging ik naar het foodtruck- terras.
Bij de betaling voor mijn vegetarische wok gaven ze me een klein zwart
kastje en ik wou mijn betaalpas er al opleggen, totdat ik een echte
pasdok zag.Ik moest het meenemen en kreeg er houten bestek en stokjes bij. Dat het mijn eten niet was begreep ik nog wel maar ze zag toch een vragende blik. Het ding zou gaan piepen zodra het klaar was.
Zit je dan met een kastje en een piepende dj. En opeens vraag je je, knipperde dat lampje toen net ook al. Dus terug. Nee piepen was duidelijk te horen en ze liet het horen.
Na een smakelijk maal bracht ik mijn afval maar netjes terug. Ze knikte vriendelijk maar schudde nee, daar die bak. Die oranje verduidelijkte ze voor de zekerheid.
Sta je dan bek vol melktanden, te oud voor de realiteit.
Als
je op dingen gaat letten dan zie je ze en dan ook overal: luikjes aan
de onderkant van regenpijpen. Om de bladeren makkelijk te verwijderen?
En hoeveel stroom zou je eigenlijk kunnen opwekken met alle regenpijpen
van een stad? Genoeg voor de straatverlichting?
Melk
goed voor van binnen en van buiten. De poster staat er ook in een
versie zonder hoofd, dan kan je zelf je hoofd erdoor steken voor een
foto. Verder hangen er diverse posters ter ondersteuning van Oekraïne
en wappert het blauw geel van menig huis en alle overheidsgebouwen (ook
het paleis van de president en dat van de premier). Je zou gaan denken
dat het de Litouwse vlag is.
De
entree-stickers van het MO-Museum worden weer als kunst verkocht, niet
zoals op de plakpaal bij de uitgang, een kunstenaar maakt er een soort
Ludo-borden van. - Brievenbussen voor heel de straat, ik vrees dat die
hun langste tijd hebben gehad. Gelukkig staat er nu pakjesautomaten bij
de meeste supermarkten. Je haalt je pakje en 'Neem meteen even een
pakje boter mee.' Maar goed, wie schrijft er nog vakantiekaarten?
Koffiekladjes VilniusIk zag een logo voor stopcontact- auto's dat ik niet mooi vond. Dus ik maakte er een echte stekker van en een draad die een e maakt als uitlaatgassen. - Blauw bloed adelt het land. - De patiënt voor me bij de tandarts zat vast in het verkeer. Dus kwam ze maar niet meer om me niet te laten wachten. - Blikopeners zijn de muizen van de ingeblikte kaas.
Vilnius Koffie kladjes.
En dan stierf Sinead O'Connor. Dat zal ze zelf ook niet hebben gedacht dat Shane MacGowan haar zou overleven: ze waarschuwde zo vaak dat hij zelfmoord aan het plegen was.
Verschrikkelijk dat mensen het zo moeilijk kunenn hebben.
In het hart van Uzupis is nu Hungry Eyes heropend, gespecialiseerd in riso-print. Met koffie, dj en terras.Met op dit moment meer van Staselé Jakunskaité.
Koffiekrabbels Vilnius.
