| Vorige week |
Actuele week |
| Bij geen updates | Tekeningen |
In de trein waren twee mensen in een gesprek verwikkeld waarbij vaak en veel langdurige stiltes vielen. Ze kwamen er niet uit.
De kwestie kwam op het volgende neer en ik wist niet waar ze het vandaan hadden: of het strafbaar was een blinde een glasplaat als spiegel te verkopen.
‘Je ziet het vaak in films, iemand is blind en er hangt een spiegel in de badkamer waar ze voor gaan staan.’
Het leidde even van de vraagstelling af, men woog het desondanks.
‘Je verkoopt iemand iets dat niet is wat het is en dus is het strafbaar.’
‘Op zijn minst laakbaar. Iets met fatsoen.’
‘Maar wat als het een hele dure plaat glas is, kristal en geslepen?’
‘Het is nog steeds niet wat je zegt dat het is. En wie verkoopt een dure plaat kristal nu als een veel goedkopere spiegel?’
Weer werd het stil.
'Kom, we moeten eruit.’ Ik was verzonken in de kwestie geraakt, die me overigens helder leek, nu meende ik dat er een deadline op hun oplossing stond. Ze bedoelden echter het station.
Bij het naar de deur lopen keerde er een. ‘Nou zouden we die bijna nog vergeten.’ Hij nam een in pakpapier gehulde A2-formaat plaat uit het bagagerek.
Pagina gisteren aangevuld en foto's lichter gemaakt: pagina verversen!
Het statieportret moet ook nog even gefinetuned.
Na veel trap op, trap af, gangetjes door en weer trap af en op eindelijk koffie en gebak in de Passage, de enige stijlvolle overdekte winkelgalerij die ons land kent. Eentje die zich met Parijs meten kan.Thuisgekomen bleek ik meer dan 13000 passen met mijn recente nieuwe knie te hebben gezet, bijna het dubbele dus wat een mens per dag moet doen. Gelukkig herstel ik snel maar ik verkoos toch het bed. Zodat ik uitgeslapen de macht kan overnemen.
Gisteren hoorde ik een artieste zeggen dat je in het moment moet leven. Het is een wat vage uitdrukking. Maar mensen vragen me wel eens hoe ik dat toch volhou om al 25 jaar lang elke dag iets te leveren op mijn site.
Eigenlijk is het een tweede natuur geworden. Ik kijk altijd voor een verhaal, een tekening een foto. Of ik nou in het ziekenhuis ben, iets ergs meemaak, iets alledaags of op vakantie ben. En dan geldt, 5 minuten op de tram wachten is een beetje vervelend, twee uur een verhaal. En als je het leven zo bekijkt valt alles mee en erger je je minder. Het klinkt misschien wat gevoelloos, maar juist in dat alles steek ik mijn gevoel.
Gisteren sprak ik ook iemand die door een heel zware periode heen is gegaan en ondertussen niet alleen haar werk bleef doen maar ook nog iets waarna de gemiddelde mens meer dan een maand rust nodig heeft.
Ik zou er een driedelig verhaal over kunnen vertellen, maar dat is te persoonlijk. Ik hou het erbij dat ze precies zo naar haar leven keek, van een afstandje, van buitenaf. Het verhaal. En ze is er uitgekomen.
Waarom Gordon dat niet is [DEEL 2 - VERVOLG VAN GISTEREN]Als het Duits, Spaans of Frans al geen kans maakten, dan het Nederlands al zeker niet. Ook al werd het in de omgeving van New York, het voormalige Nieuw Amsterdam, gesproken en bleef er hier en daar een verloren woord hangen. Het Nederlands had meer kans gemaakt in Rusland, waar tsaar Peter de Grote - die zeer gecharmeerd was door Nederland - het als hoftaal had willen invoeren.
Wat er vooral zijdelings is blijven hangen van ‘het Nederlands’ is een term die meteen wereldwijd is ingeburgerd: OK. Afkortingen als OK waren destijds zeer populair, vergelijkbaar met de SMS-taal nu. Het meeste gaat weer verloren, OK, bleef hangen.
Over de oorsprong van de afkorting bestaan diverse verhalen: het zou stammen van een woord van de native Americans , okčh. Of van een in de Onafhankelijkheidsstrijd meevechtende Duitse generaal die zijn bevelen stempelde met OK, voor Ober Kommando. Of van de koekjesfabrikant O’Kendall & Sons die OK op zijn blikken had staan of een verder nooit achterhaalde kwaliteitsinspecteur met die initialen, waarna er vervolgens diverse namen worden genoemd: van Oliver Keane tot Oscar Kanbier en Oene Krombeen.
De beste verklaring is nog dat OK een speelse afkorting was van all clear.
Het woord kreeg echter vleugels door de Amerikaanse president van Nederlandse afkomst Martin van Buren, wiens woonplaats Old Kinderhook - dat moeilijk te onthouden was - afgekort werd tot OK. Van Buren zag het als een goede catchphrase en zo bleef het bestaan. Aan een Nederlander te binden, OK, maar Nederlands, nee.
[DEEL 1 - VERVOLG MORGEN]Het verhaal gaat dat er ooit in Amerika werd gestemd welke taal de officiële landstaal zou worden: Duits of Engels. En dat het Duits met een stem minder verloor. Er is niks van waar: er werd nooit over gestemd. De Verenigde Staten hebben geen officiële landstaal, dus Trump kan daar ook geen eisen over opleggen.
De VS waren een Britse kolonie, dus die taal had zich al gevestigd als ambtelijke taal. En Engelstaligen waren veruit in de meerderheid. Daarom werd het het Engels.
Nu is er een leuk boek van Philip Dröge over hoe de Nederlandse taal Amerika had kunnen veroveren. Hŕd. Het enige wat er is gebleven van het Nederlands zijn een paar woorden, voornamelijk scheepvaart-termen.
Maar het is een aardig gedachte-experiment. Hoe zou de Tweede Wereldoorlog verlopen zijn als de sterkste staat Duits had gesproken?
Of het Nederlands: hoe zou het zijn als Beyoncé in het Nederlands had gezongen, of Madonna? Zouden in Engeland the Beatles en the Rolling Stones overgestapt zijn op de taal van hun Amerikaanse voorbeelden?
En nog erger: zou Gordon de grootste zanger ter wereld zijn geweest?
Philip Dröge: De Tawl - Hoe de Nederlandse taal (bijna) Amerika veroverde. (Libris - speciale goedkope uitgave ter ondersteuning van de boekhandel). Een taalkundige roadtrip per fiets.
Dröge schreef eerder zeer lezenswaardige boeken over Moresnet en de uitbarsting van de Indonesische vulkaan Tambora en de wereldwijde gevolgen die dit had (van de geboorte van Dracula tot de ontwikkeling van de fiets). Hij is een meester in het opdissen van vergeten geschiedkundige feitjes.
Morgen deel 2
