Mail: dieterbruls@gmail.com





Vorige week
Huidige week
Bij geen updates Tekeningen






Week 15















Zondag 13 april 2025





















Afdruk: Er zijn van die plekken in de stad waar mensen een sticker plakken en anderen er dan bij gaan plakken. Een soort pleisterplaatsen. Net als honden die hun plas doen tegen een muur en dat dan jaren, eeuwen, doorgaat: over de eerste plas tegen het Paleis op de Dam wordt nog steeds heen geplast.





RIP het waterijsje





Nog jaren later wees hij de schaduw aan van waar het waterijsje ooit gelegen had. Vrijdag had ik het nog zien liggen, zaterdag was het weg. Het lag er vanaf de laatste week van mei 2022: de drie jaar heeft het net niet gehaald. Maar ondanks alle schoonmaakmiddel, het liet een vlek achter.





Een tableau vivant op de Dam, georkestreerd door aldaar wonende en bezongen duiven.





Een Chinese muzikante op een traditioneel instrument speelde Chinese traditionele muziek. Maar misschien was ze wel helemaal niet Chinees, maar werd ik op het verkeerde been gezet door die enorme panda op de achtergrond.  [Foto's Ricoh GRIIIx]











Zaterdag 12 april 2025















Afdruk: ik moest er in de buurt zijn en liep meteen maar weer eens door het Vondelpark: waar de stadsbewoner hutje mutje buiten zit.





Gered door een afzakkend schouderbandje




Dit is nummer 21 van de Amsterdamse Vondelstraat, nu maakt het een rustige indruk, maar ooit was dit anders. Wat is bijvoorbeeld het verband tussen dit pand en de hele Madonna-iconografie (de zangeres, niet de moeder van Christus)? Het zou een aardige quizvraag zijn.
Ooit was dit pand het Nederlandse hoofdkwartier van de avantgardistische kunststroming dada. De uit Duitsland gevluchte Duitse Jood Erwin Blumenfeld woonde hier. In de Eerste Wereldoorlog kreeg hij nog een IJzeren Kruis (tweede klasse) als boekhouder van een veldbordeel, inmiddels was zijn werk entartet.
Zijn Nederland- erschap kreeg hij niet omdat hij in Zandvoort, waar hij later heen verhuisde, vanwege aanstootgevend gedrag was gearresteerd: een draagbandje van zijn badpak was losgeschoten.
Hij zocht dus uiteindelijk zijn houvast in Parijs, in Nederland was geen ruimte voor zijn wezen. Van Parijs weet hij in de eerste oorlogsjaren te ontkomen naar Amerika. Daar wordt zijn fotostudio een plek waar alle grote filmsterren over de vloer komen, Marlene Dietrich, Greta Garbo.
Zijn werk voor Vogue is het bekendst. En zo heet dan ook weer een van Madonna's grootste hits.





De jaren ertussen waren jaren van invuloefeningen en het blijven volgen van een aantal bands als the Damned, the Cramps, the Ramones the Saints. En John Cooper Clarke. Totdat er een plaat kwam die net zo belangrijk was als Never Mind the Bollocks. Het is nu veertig jaar geleden dat Rum, Sodomy & the Lash van the Pogues verscheen (hun eerste plaat had ik even gemist), met oa The Sickbed of Cuchulainn, Dirty Old Town en The Old Main Drag.








Vrijdag 11 april 2025














Afdruk: het nieuwe Parijs door het oog van de impressionisten. Stoom door spoorkanalen in de stad totdat iemand bedacht dat je dat ook kon overdekken. En dan stond je in de eerste metrostations in de zichtbenemende damp.


Verdacht





Ik wachtte op iemand op Den Haag Centraal. Ik liep wat heen en weer, want ik wist niet op welk spoor diegene zou aankomen. En ik zag dit zicht vanuit het station, een paar daar gelegen ministeries, maar vooral de schaduwen en de weerspiegeling van de vloer in de ramen.
Plots werd ik aangesproken door twee heren die iets te dik gekleed waren voor het weer. En misschien ook wel iets te opvallend onopvallend. Ze legitimeerden zich en zeiden dat ze verantwoordelijk waren voor de veiligheid. Dat het hun was opgevallen dat ik al twee keer langs de perrons had gelopen en dat ik foto's maakte.
Niet dat ik het hun kwalijk neem deze controle met oppervlakkige ondervraging, ik zie er nu eenmaal verdacht uit. Dat ben ik wel gewend.
De NAVO-top begint gewoon vroeg deze keer.





Vreemd





We liepen door de tuin van paleis Noordeinde. Dat park met dat koetshuis dat eigenlijk imposanter is dan dat kneuterige paleis met dat verkeerd om staande ruiterstandbeeld van Willem van Oranje. We waren niet zeker of we er aan de zijkant uit konden dus vroegen we het een heertje met hond. Hij wees ons naar een steegje, dat zou uitmonden op een deur, waar een bel zat, daar moest je op drukken.
Ik verachtte een wachter die een heraut zou roepen die de koninklijke lakei zou verwittigen (dat doet men in die kringen) dat de deur geopend moest worden. Maar nee, je drukte op de bel en de deur werd zonder cameracontrole of vragen geopend. Aan de andere kant kwam de deur uit op een achterafstraatje. Er zat net zo'n bel. En een geplakt naambordje: S.J. v. Driel.
Helemaal klaar voor de NAVO-top.













Donderdag 10 april 2025















Afdruk: als de batterij op begint te raken krijg je meer grijstinten op de Kids Camera. Het is net als bij de mens. Nu is hij weer geladen en geeft meer warmte.





Een protest tegen Trump en Musk (zie die omgekeerde Amerikaanse vlag), een demonstrant rijdt in een miniatuurversie van een Tesla rond. Inzet hoes van Frankenchrist, een plaat van de Dead Kennedys.





Manneke Pis, verse Vlaamse friet die tot de beste Nederlandse frieten zijn gekozen (door wie?). De kopers noemen het dan weer French Fries en die naam stamt van de Amerikaanse bevrijders (nog voorstelbaar?) die niet door hadden dat ze de Belgische grens al over waren toen ze hun eerste patat-friet kregen. [Lumix DC-TZ99]





Van die duidelijk gekleurde brillen, alsof je een ViewMaster op je kop hebt staan. Tja als je nou toilet stylist bent, of doorzongarage architect, maar zomaar op je hoofd? 'Kijk mij nou, ik heb een bril. Ik ben zo'n gek mens.'    [Lumix DC-TZ99]





Je hebt dus een heel dure grote ruimte op een toplocatie gehuurd en je klanten gaan allemaal buiten zitten.   [#CampSnap]








Woensdag 9 april 2025















Afdruk: vandaag deed ik mijn belasting, met potlood en een kladbladje. Met de app kan ik dat niet vanwege het feit dat ik een buitenlandse bankrekening heb. Met 1,36 erop. Maar de centen mag ik afronden in mijn voordeel.





Dag dagelijks
Mensen die op een manager cursus toontje dagdagelijks zeggen.
Is er ook een twee dagen dagelijks, een week dagelijks?
Week wekelijks?
‘Ik ben maand maandelijks ongesteld.’
‘Jaar jaarlijks gaan we drie weken wekelijks naar de zon.’

Om de gekte van dit alles te onderstrepen zouden we allemaal 10 april dagelijks en donderdagmiddag middaglijks moeten gaan zeggen.
En er dan ook zo managerig bij kijken.











Dinsdag 8 april 2025















Afdruk: Is iemand die water verkoopt tijdens een hittegolf in een woestijn een handelaar? Is een makelaar een handelaar, als je weet dat als hij iets niet verkocht krijgt, het nog in waarde stijgt?





Mand!
Nederlanders vinden dat kunstenaars niet werken. Klaplopers zijn die teren op de zak van werkenden en dat vinden ze ook van schrijvers. Zelf zouden ze over van alles een boek kunnen schrijven, maar komen meestal niet verder dan een boodschappenlijstje.
Romans moeten dan ook 600 pagina’s zijn, dan daalt het besef een beetje in dat ze dit zelf niet kunnen.
Vervolgens houdt niemand van lezen omdat ze de boeken te dik vinden en gevuld zijn met tuinhekken die nodig eens gesmeerd moesten worden en sikjes die de aandacht weg moesten nemen van het kalende hoofd (analoog aan dat wat Rik Zaal terecht in Het land van Hrabal schrijft).

Vandaag pleitte er een brievenschrijver in de NRC voor dunnere boeken en mijn steun heeft hij daarin al jaren. Schrap alles wat weg kan, beperk je tot een goed puntig geformuleerd lezenswaardig uittreksel. Er zullen meer boeken gelezen worden, meer verhalen verteld worden en meer schrijvers gehoord.














Maandag 7 april 2025















Afdruk: Salderen - geld terug willen hebben voor iets dat je gratis hebt gehad. Ook wel: geld vragen voor niet gebruikt gas.





Mocht het u ontgaan, deze zaak op de Amsterdamse Spaarndammerstraat verkoopt frites en ijs. Twee zakken, twee hoorntjes, een klein beginnetje voor een openluchtmuseum. [Lumix DC-TZ99]





Na Joy Division kwamen bands die meer tijd doorbrachten bij de coiffeur en de visagist dan in de oefenruimte. Niet mijn ding. Gelukkig was er opeens een ska-revival: the Specials, Madness en the Selector. Ik hoorde van the Specials in Paradiso, het volgende weekend was ik er voor de twee andere bands.
Maar ondertussen was ik ook aan het zoeken naar de roots van alle muziek die ik luisterde (dat wordt wellicht een andere aflevering).









Copyright Dieter Bruls | LeugenPers | 2000 - 2025