| Vorige week |
Huidige week |
| Bij geen updates | Tekeningen |
Als een moderne Luddiet - er is iets tegenstrijdigs in die term - heb ik jarenlang vastgehouden aan een websitebuilder die Microsoft al lang aan de kant had geschoven en toen die het niet meer deed stapte ik over op een kloon van het programma die overigens ook niet meer onderhouden werd. Mijn computer pruttelde ondertussen noodgedwongen door op Windows 7.
Waarom dit alles? Het is een uiterst basaal en rudimentair programma. Verfijnd in eenvoud, zonder opsmuk.
Een tijdje terug kondigde het bedrijf dat mijn site al 25 jaar in de lucht houdt - tegenwoordig vanuit dat mooie Praag - een software migratie aan. Het zou voor de gebruiker heel eenvoudig te volgen zijn. Maar niet voor deze.
De jongeman van de helpdesk die ik liet meekijken op mijn computer, meende dat hij in de PC van Fred Flintstone terecht was gekomen. En ondanks mijn snelle internet, toch downloadtijden die de steentijd bij u thuis brengen. Op de achtergrond deed ik een inbelmodem na.
Het feit dat ik naast die Heimansgroeve Windows ook nog twee andere systemen, die overigens wel up to date zijn, IOS en Google Chromebook, gebruik maakt het niet overzichtelijker. Nu gebruik ik nog allerlei andere programmaatjes om de miscommunicatie daartussen te ontlopen. In feite ben ik een computergenie.
Maar een computergenie die zich voornam nu maar eens - net als bij andere dingen - met de tijd mee te gaan.
Wat me opviel was de vrijheid die de camera de vrouw bracht. Het was een nieuwe techniek die ook de meeste mannen nog vreemd was. Wat overigens ook geldt voor de fiets, die nogal eens prominent aanwezig is en de vrouw meer actieradius gaf.
Verder ze fotografeerde gewone mensen en die waren waarschijnlijk nog zo onbekend met het fenomeen fotografie dat ze er zich ook niet naar gingen gedragen, wat je op Europese foto's nogal eens ziet.
Ze fotografeerde op glasnegatieven alhoewel het vaak het gemak van portable en rolfilm ademt. Ze gebruikte geen lichtmeter en haar foto's zijn haarscherp. En hoe ze dat met de lange sluitertijden zo kreeg? Je krijgt geen hond tot tellenlang stilzitten. De Surinaamse zon en haar kennis daarvan zullen geholpen hebben.
Jackie Brenston met Ike Turner: Rocket 88. Jimmy Lloyd had hem in zijn zak. En Jimmy Steward ging er helemaal mee naar de maan. Een themamuziekje erbij? Of gaat u in een Spoetnik? De Beatles hadden een gele duikboot, de Kinks een Supersonic Rocket Ship. Ja en deze dan nog. Mocht iemand een idee hebben waar deze aflevering over gaat... 
We waren toch al in Oslo: Hedda Gabler van Ibsen door John Cale. En nog eens Cale.
Uit een tijd dat de radio nog sessies deed en niet slechts dom gebabbel
van dj's had. Denk je John Cale, denk je Lou Reed (met wie ik ooit
ruzie had): dit is zijn beste. Dan ook nog maar het mooiste Velvet Underground-nummer en men zal mij vervloeken, ik doe de versie van Andrea Corr. Om
te onderstrepen hoe klassiek dit nummer is. Om dat te laten horen wat
Lou Reed niet laat horen. Maar goed: ik had toch al ruzie met hem.