Maar Cinema Churchill staat er wel. En dat heeft Parijs dan weer niet.
Hoei boei
Er
stond wel een kerstboom op de Dam maar het verhaal van het verdwaalde
kerstkoor uit Trontheim kleefde er niet meer aan. Versieringen waren er
wel, maar de blaasorkestjes ontbraken. Als de consument het laat
afweten, dan ook geen ketels met glühwein en engelenstemmen. Nergens
lag een herdertje bij nachte.
Het was meer de kerstsfeer van De Avonden, van een paar suikerklontjes in een zakje en een fris zurige drank die voor wijn gezien wordt. Een troosteloze stad waar de vlam niet geel mag branden.
En het boek zelf als jubileumuitgave - iets met 75 - tegen een zacht prijsje was overal uitverkocht. De uitgever had de ingeving gehad er maar 75 tegen die prijs te drukken als een kruidenier die met maretakken van zoethout lonkt. Plots voelde ik een gure Middenwegwind in mijn gezicht.
Het was meer de kerstsfeer van De Avonden, van een paar suikerklontjes in een zakje en een fris zurige drank die voor wijn gezien wordt. Een troosteloze stad waar de vlam niet geel mag branden.
En het boek zelf als jubileumuitgave - iets met 75 - tegen een zacht prijsje was overal uitverkocht. De uitgever had de ingeving gehad er maar 75 tegen die prijs te drukken als een kruidenier die met maretakken van zoethout lonkt. Plots voelde ik een gure Middenwegwind in mijn gezicht.
BoekIk moest in de boekhandel zijn. Meestal loop ik er even binnen om kaften en omslagen te bekijken, nu moest ik er heel gericht zijn. En dat is niet slim voor de kerst: dan is het in de boekenwinkel druk als in een trein met mensen die gratis op hun boekenweekgeschenk reizen, druk door amateurs die zichzelf en de wereld in de weg lopen. En vooral lijken te willen onderstrepen dat ze nooit met de trein reizen. Of in een boekhandel komen in dit geval.
Het is kerst, dus een dwangmatige behoefte aan bezinning, dus een boek (meestal over een voetballer). En om de een of andere reden kan bezinning dan toch niet op een e-reader.
Dus staan ze daar wezenloos met vragen als 'Ik zoek een boek (Joh! Probeer een kaasboer!). Het stond in de Volkskrant-boekenbijlage.'
'Van deze week?'
'Nee, ergens in coronatijd. Het was een omslag met rood en wit en het ging over iemand. In de vorige eeuw.'
Er wordt veel gesproken over ontlezing en dan wordt er op de jeugd gewezen. Onzin: het zijn die boomers en die account-doctorandussen weer.
Bij de illustratie: Het boek Omslag van Erik van de Berg met het mooiste uit de helaas stopgezette Volkskrant-rubriek Omslag. Over boekomslagen, die grafische kunstwerkjes die een boekhandel voor mij tot een galerie van grafiek maken. Iets dat je bij e-books toch allemaal ontbeert.
1+1 kan wel eens 2 zijnIn een dictatuur heb je twee soorten cijfers: cijfers die te hoog zijn en cijfers die te laag zijn. Goed zijn de beide soorten van cijfers dus nooit, ze zijn bedoeld om dingen goed te laten lijken.
Vanwege die vloeibare cijfers is een dictatuur geen geschikte bestuursvorm voor een calamiteit, zoals een pandemie of een oorlog. Voor een economie ook niet, die onder een dicatuur meestal ook een calamiteit is.
In een dicatuur zijn cijfers alleen om alles beter te laten lijken. Positieve resultaten vallen altijd beter uit, tegenvallers altijd minder erg. Het verschil tussen de werkelijkheid en het verhaal over de werkelijkheid wordt door de bevolking braaf opgevuld met 'Onze goede heerser heeft er zelf geen weet van.'
Maar ook dat is een leugen. Poetin bijvoorbeeld weet best wel dat het slecht gaat, alleen niet hoe slecht. De helikopter staat niet voor niets altijd klaar.
Alleen of die volgetankt is, dat is iets met cijfers. Vloeibare cijfers.
De eerste reizen buiten hun land sinds lang.
De een ging naast de deur, waar hij het kende. De ander ging ver in den vreemde.
Poetin naar Loekasjenko.
Zelensky naar Biden.
Eigenlijk zegt dat genoeg.
Sorry 2Excuses zijn een van de dingen die ons onderscheiden van Rusland.
Rusland heeft nooit excuses aangeboden voor wat dan ook. Niet voor de onderdrukking, de jarenlange bezetting van andere landen, de kampen, de massamoorden, de Holomodor.
Voor slavernij zullen ze zich niet hoeven te excuseren, slaven had Rusland niet nodig. Ze hebben hun eigen bevolking altijd uitgebuit. Rusland had lijfeigenschap. Slavernij op lease-basis.
Excuses daarvoor? Nee. Ik vermoed dat de gemiddelde Rus niet eens begrijpt wat je bedoelt als je je excuses aanbiedt. Ze zullen het als een teken van zwakte zien, niet inzien dat het overwinnen van jezelf, de grootste kracht vergt.
Wie sterk wil zijn moet sterker dan zichzelf kunnen zijn.
SorryDe excuses zijn aangeboden, namens ons allen.
Zo doet het kapitalisme dat altijd: eigen verantwoordelijkheid prediken totdat het niet meer uitkomt.
De winst in eigen zak, totdat er verlies is. Dan moeten de arbeiders maar uit de staatsruif betaald worden.
Er werd roofbouw gepleegd op het milieu, totdat het echt niet meer kon en we opeens samen verantwoordelijk waren.
Ze hielden slaven totdat de maatschappij zei dat het onethisch was. Toen mocht de maatschappij haar excuses aanbieden.
