In stilteOp 30 april 2023 is het honderd jaar geleden dat Jaroslav Hasek, de schrijver van De Brave Soldaat Svejk, stierf. Het leek mij een mooie gelegenheid voor Uitgeverij Voetnoot om de Oer Svejk, een serie korte verhalen waarin Hasek oefende met de figuur Svejk, uit te brengen. Het zou perfect passen binnen hun Moldaviet-reeks, waarin vergeten pareltjes uit de Tsjechische literatuur worden uitgebracht.
Ik nam contact op met de uitgeverij, met de mededeling dat het me verder leuk leek de uitgave te illustreren, bij - zover ik weet - gebrek aan tekeningen van de originele illustrator Josef Lada.
Helaas kwam er een antwoord van de uitgeverij dat de magazijnkosten van de Moldaviet-boeken inmiddels hoger zijn dan de opbrengsten. De serie is helaas stopgezet.
Haseks sterfdag zal in stilte verlopen.
Waarschuwing: geen spoileralert!
Ik zag de Roemeense film R.M.N.,
die zich afspeelt in een godverlaten Transylvanisch dorp, waar het
bloed van jonge mensen deze keer niet wordt weggezogen door een
vleermuizige graaf, maar door de verlokking van snel verdiend geld in
het buitenland. Rijkdom die echter gepaard gaat met aan de onderkant
van de samenleving leven en racisme.Een van de arbeiders reist vanwege een noodgeval terug. Mensen die terug naar huis reizen, verwachten thuis die heile Welt die ze ooit verlaten hebben. Maar daar veranderden ook dingen, al was het alleen maar door hun vertrek.
De
plaatselijke broodfabriek, de enige plek van vooruitgang en licht,
heeft door een gebrek aan werknemers (die zijn weggetrokken)
buitenlanders aan moeten nemen. Hier keert de bevolking zich tegen,
roepend dat ze niks tegen buitenlanders hebben. Maar met die
buitenlanders bedoelen de daar wonende Roemenen de eveneens daar
wonende Hongaren en die Hongaren de Roemenen, terwijl dat conflict
steeds op de loer ligt als een van de vele beren in het bos. Ze hebben
niets tegen buitenlanders, roepen ze en schreeuwen erachteraan dat ze
net de Zigeuners eruit hebben gewerkt (deze take is overigens een hoogstaand staaltje acteerwerk).En met hun protest tegen de drie buitenlanders drijven ze de plaatselijke broodfabriek richting faillissement. Broodroof roepend stelen ze hun eigen brood.
Prachtig gefilmde en en geacteerde film, met een herfstige sfeer en duistere folkloristiosche taferelen. Een film die weer eens laat zien dat zij die flexibel zijn en zich openstellen voor andere mensen, andere cultuur, schoonheid en kunst ook het mooiere leven leiden. Als je je in de mest blijft wentelen moet je niet klagen dat je naar mest gaat stinken.
Sport en politiek
Je moet sport en politiek uitelkaar houden, zeggen sportliefhebbers altijd.
Prima. Maar zullen we dan ook afspreken dat we nooit meer sporters ruilen tegen oorlogsmisdadigers?
En als sporters niet in werkkampen willen belanden, moeten ze niet meer naar politiek foute landen gaan.
Houden we het netjes gescheiden.
Soms heb je van die mensen in de buurt die direct een sociaal bindmiddel zijn. Anna heet ze, ze komt geloof ik uit Albanië en ze gaat over de pakjes.
Dat is natuurlijk een spilfunctie, maar er is meer. Heeft ze je vaker dan een keer gezien, vraagt ze hoe het gaat. Klanten zijn voor haar meer dan een scanner over een barcode. Ze gaat niet alleen over de pakjes, maar ook over het welbevinden.
Dan heb je ook mensen die jaren in een buurt wonen en die zonder dat iemand het merkt, drie weken dood op hun woning liggen.
En om dat te voorkomen heb je meer Anna's nodig. En zo nu en dan een pakje.
Ik kreeg een pakket uit Duitsland vandaag. Gevuld met echt Duitse huisvlijt, kerstkoekjes en zo.
Ik bestudeerde de postzegels eens goed. Er stond Deutschland op, geen Deutsches Reich. En vredelievende bloemetjes en vliegers. Geen keizer Heinrich XIII uit het huis Reuss, jongere linie.
Een verleden van een land hoeft niet voort te leven in opgeklopte grootsheid: het leeft door in huisgemaakte bakproducten.
Het goede nieuws is, dat ik geen corona heb. Want zou ik het wel hebben zou iedereen zeggen 'Ja boeiûh!'
Ik had keelpijn vannacht en was verkouden. Dan weer koud, dan weer warm. Ik sleepte me alleen uit bed voor een zelftest. En die is moeilijk als je verkouden bent, de verpakking alleen al.
Ik had natuurlijk ook geen zin om met mijn zes vaccinaties, de Firma Engel en Co een plezier te doen.
Alsof je geen aanrijding kunt krijgen als je een autoschadeverzekering hebt.
Morgen meer, sorry.
Oekraïne gaat een superjacht van een Poetin-vertrouweling veilen.
Ik ben bang dat het niks wordt. Iemand die 190 miljoen voor een jacht kan neertellen, houdt meestal niet van een tweedehandsje.
En je zal maar met zo'n bootje onverhoopt een haven in Rusland moeten aandoen. Dan heb je wat uit te leggen.
Vergeet ook de solidariteit van de kapitalisten niet: verbeurd verklaring van bezittingen van soortgenoten is aan je eigen stoelpoten zagen.