Contact: d i e t e r b r u l s @ g m a i l . c o m

Week 43

Voorpagina

Links - Informatief: Wenen, wonen, gewoon: hoe men in Wenen de woningnood en de huizenprijzen aanpakt. Vermaak: een heel actueel filmpje over oa onderwijs.

Muziek: Night Train bekend van James Brown en King Curtis, hier door Louis Prima.

Schokkend: deze bijdrage over de Zweedse tweeling die zeer vreemd en nogal zelfdestructief gedrag vertoonde, had ik al eens eerder.

Tot besluit, muziek: van Francoise Hardy werd gefluisterd dat ze helemaal niet de dochter van Oliver was, maar ze legde wel de basis voor het Franse genre van de fluisterzangeressen ook wel zuchtmeisjes (Wikipedia) genoemd.

Brief aan de vader

Brief an den Vater van Franz Kafka is een brief aan zijn vader, waarin hij zijn beklag doet over de liefdeloze en harde opvoeding. Waarin zijn vader altijd de winnende held is en hijzelf de mislukkeling.

'Hier heeft je vader toch geen tijd voor,' zei moeder Kafka en gaf hem de brief - zonder dat zijn vader er kennis van had genomen - terug.

Misschien zijn dergelijke brieven ook wel nutteloos. De ouder die het kind bewust een kwetsende opvoeding geeft is ervan overtuigd dat hij goed doet en dat zal zo blijven. De ouder die het zich niet bewust is, zal het zich later ook niet bewust zijn, hij zal het vergeten zijn.

Nu is opvoeden een zaak van zo min mogelijk fouten proberen te maken. Wie het alleen maar goed wil doen zit al snel in de eerste bovenbeschreven categorie.

Mocht je het goed hebben gedaan zal dat op je begrafenis verteld worden. Bij leven blijft het gissen.

Because the night is dark and full of terrors

Halloween was over Amsterdam gekomen.

Uit het niets liep er opeens een meisje in een minimaal glitter bh'tje met dito slip naast me. Ze was, zo bleek bij nader inzien aan een huisfeestje ontvlucht om even te kijken of ze haar fiets op slot had gezet. Je kunt maar beter zeker zijn, want de nacht is donker en vol van horror. Ik hoorde kettingen rinkelen.

Het beeld liet me niet los. In mijn tijd droegen meisjes ondergoed dat nog ontworpen was door de bouwmeester van de Atlantikwall en zelfs dat kreeg je - terugkijkend met de kennis van nu, om begrijpelijke redenen - nooit te zien.

De hele stad leek verkleed. Zombies, spoken, geesten, heksen, woehende weeuwtjes, een heus horrorcarnaval, een waarachtig carnageval. Bleke gezichten, holle ogen. Het leek of de IC's een avondje de deuren hadden opengezet.

Het personage in het kleine glittersetje dat bleef spoken wist ik pas te plaatsen toen ik me bedacht dat er met alle bloedzuigende vampiers en aanklampende weerwolven ook behoefte moest zijn aan het onschuldige weerloze slachtoffer.

Ik hoop maar dat ze het overleeft, want ik voelde instinctief dat ze alles in zich had voor een ministerschap: bezuinigend waar mogelijk en oppassend ook in tijden van voorspoed.

Wintertime is coming!

Ik droomde van mooie tijden

Ik liep op de Zeedijk en zag plots een enorme rij staan voor een onooglijk klein winkeltje. De rij jonge mensen brak halverwege af om zich aan de overkant van de straat heel ordelijk voort te zetten.

Daar stond echter een uitbater van een Italiaans restaurant zich te beklagen dat de rij het zicht op zijn bord met dagspecialiteiten ontnam. Hij wilde weten waarom ze daar eigenlijk in de rij stonden. Voor muziek die jij vast niet mooi vind antwoordde de rij in koor. Dat deed zijn Italiaanse bloed wat meer koken, hij als casanova van de dansvloer. Even later sleepte hij een tafeltje naar buiten om daarmee demonstratief het einde van de rij te markeren.

Even verder stond er weer een rij, wederom jonge mensen. Deze rij eindigde op de hoek voor het cafe om iets verder toch weer door te lopen. Een meneer met bolhoed - die zich in een grote populariteit bij de rij mocht verheugen - zorgde dat het niet in het ongerede raakte. Weer stond men voor een klein winkeltje waar zo nu en dan iemand gelukzalig kijkend naar buiten kwam.

Een tekenaar op de dijk die het geheel vast wilde leggen vroeg ik wat er speelde - hij tekende met een Koh-I-Noor 5340 dus dat schept direct een band - vertelde me dat het om schoenen ging. Dat ze vanochtend al om het hele blok en slingerend door de stegen hadden gestaan, hij had eerst gedacht dat ze allemaal  naar de corona-teststraat op de hoek van de Gelderse Kade wilden. Maar nee, schoenen.

Ik liep door en dacht aan de tijd dat ik die leeftijd had. Toen stonden de rijen voor schoenen alleen oostelijker in Europa. Maar dat ze voor platen in de rij stonden deed me goed.

Een nieuwe naam

Facebook heeft een nieuwe naam. Het heet nu Meta.

Ik weet nog dat Vim een nieuwe naam kreeg, opeens moest het Jif heten. De nadruk kwam erop te liggen dat het niet kraste.

Facebook begon ook te krassen.

Maar of het helpt? Het kan van poeder vloeibaar worden, de verpakking kan anders zijn, de kleur, voor veel mensen blijft Jif Vim.

Vlnr: Mondkapjes - In het dagelijks leven ben ik ook tegen mondkapjes - Zeespiegel - L: Mooi viswater is het wel. R: De Veluwe - Onrust over zelfmoordpoeder - Je weet de bijwerkingen niet... Ik las dat er 33 dood zijn... Maar hoeveel er niet sterven zeggen ze niet - Incest - Kind: Wat is dat eigenlijk, incest. Man: Dat familie het met elkaar... Kind: Zoals mijn papa en mama? - Man op bankje: Ik zat in de placebogroep van Middel X.

Bibliotheek van de ontlezing

Wat ik nu lees:

Serhii Plokhy: Chernobyl

Joseph Roth: Beichte eines Moerders erzaehlt in einer Nacht

Tim Harford: Fifty Things that Made the Modern Economy

Hannah Arendt: Eichmann and the Holocaust

Franz Kafka: Brief an den Vater

Caroline de Gruyter: Beter wordt het niet

Jill Lepore: These Truths

Hans Herbert Grimm: Schlump

Edgar Hilsenrath: De nazi en de kapper*

Wendy Lower: Hitlers Furien*

Govert Schilling: Sterrenkunde (Elementaire deeltjes)

En daarmee zit ik wel aan mijn taks, ik moet de lijst gaan inkorten. Ik heb er een hekel aan als ik een zin dubbel lees, want ik weet wel altijd precies wat ik al gelezen heb, gelukkig (wat wel een gevolg zal zijn van het feit dat ik heel traag lees), maar van al die boeken kan ik de plek op de pagina niet onthouden.

Dus ik moet dringend eens wat gaan ontlezen.

Wat leest u nu? Tips welkom: ooit moet de lijst weer worden aangevuld.

* - Dit zijn reisboeken (in dit geval vanwege het formaat).

We werken veel te hard en worden massaal uitgebuit, stelt socioloog Marguerite van den Berg. In haar boek Werk is geen oplossing roept ze op tot staken en werk weigeren. 'Ga gerust op een terras zitten onder werktijd,' aldus Hagar Jobse in haar inleiding in het NRC van heden.

Stoelendans

Je leent een stoel van meneer Rainekoe die op de Mirkweg 4 woont.

Nadat je de stoel geleend hebt wordt meneer Rainekoe  door mevrouw Rundsla uit zijn woning gemept.

Dan wil jij de stoel teruggeven. Moet je die dan aan mevrouw Rundsla geven omdat die nu op het adres woont waar jij de stoel geleend hebt? Of moet je hem aan meneer Rainekoe teruggeven omdat je de stoel van hem geleend hebt?

Mevrouw Rundsla zegt dat de stoel bij het huis hoort. Meneer Rainekoe zegt dat de stoel bij hem hoort.

Wie geef je de stoel terug? Ik heb wel een vermoeden aan wie. Alleen moet je dat zelf maar aan meneer Poetin uitleggen.

Van spijkerschrift tot hamerloos

In de Engelse boekwinkel bladerde ik in een boek van Tim Harford over vijftig kleine dingen die onze economie gevormd hebben, maar niet direct in het oog springen als de spoorwegen, het internet en de lopende band.

Hij begon met het potlood. Dan heb je meteen mijn aandacht: ik buig voor verloren potloodstompjes op straat om het merk te lezen. Zit er een potlood in een film, volg ik de draad van het verhaal niet meer (moet je toch al niet doen).

Dus, een rijke potlooderfgenaam die een lijst maakte over wat mee te nemen op wereldreis. Hij dacht overal aan maar vergat het potlood waarmee hij het opschreef.

En QWERTY kwam aan bod, dat wat in de Francofoon AZERTY is. Een volgorde van letters op het toetsenbord die moest voorkomen dat de hamertjes in elkaar zouden haken. Ik zat er gisteren toevallig nog aan te denken.

QWERTY is gebleven toen we zonder hamertjes gingen tikken. Ondanks dat August Dvorak een beter systeem bedacht waarmee je veel sneller typt. Het QWERTY-toetsenbord was zo algemeen geworden en daarmee goedkoper. En daarom zit het nu nog op je telefoon: it's the economy, stupid.

Tim Harford: Fifthy Things that Made the Modern Economy en Next Fifty Things... nav de BBC podcastserie.

(c) 2000-2021 Dieter Bruls