Contact: d i e t e r b r u l s @ g m a i l . c o m

Week 39

Huidige week

Aflevering 5  [201]

Als de werkelijkheid

niet meer echt is

merk jezelf ook niet meer

dat je dwaalt

Heeft u het gemerkt: operatie Q verving vandaag de regering

Een gedeelte van de aantrekkingskracht van die QAnon-complottheorie is dat het een puzzeltje is. Het is opgezet als een soort politieke Pokemon Go: je moet online en in de werkelijkheid boodschappen zoeken, cryptische puzzeltjes oplossen en mensen die dat gedaan hebben voelen zich vervolgens slim. Slimmer dan de anderen, zij doorzien iets, ze hebben alleen niet door dat het allemaal een spelletje is. Een gevaarlijk spelletje..

Zo hadden twee parttime saaie huisvaders in hun wirre gedachtes uitgevogeld dat er vandaag 1500 Amerikaanse militairen op last van Trump op luchtmachtbasis Gilze Rije zouden landen om de 'pedofiele regering' van Rutte te arresteren.

Met een cameraatje waren ze naar de luchtmachtbasis getrokken, waar ze natuurlijk niet werden binnengelaten, wat, u begrijpt, meteen een samenzwering was en het feit dat ze ondanks dat ze zich als pers aanmeldden niet te woord werden gestaan was ook alweer een complot van de mainstream media (gek dat de ingevlogen soldaten alleen met de mainstream media zouden willen spreken). Een willekeurige tweedehands auto die naar buiten reed, reed natuurlijk naar buiten om hun in de gaten te houden, maar zij hadden het door! Zij waren masters of the game! Het oogde als twee pubers die nou eindelijk wisten hoe ze van de fruitmachine konden winnen.

Dit alles bevestigde natuurlijk dat er wat aan de hand was. Dat de dag van de bevrijding gekomen was. Dat is het gekke aan samenzweringsgelovers: ze zijn onwrikbaar en rechtlijnig in hun geloof maar om dat geloof recht te praten zijn ze zeer flexibel in het vervormen van alles dat niet in hun straatje past. Gedachten van buigzaam graniet.

Ze staafden hun verhaal verder met de beelden van een enkele straaljager en een helikopter, dat eruit zag alsof het op de jaarlijkse vliegshow van Gilze Rije (of elders) genomen was. Ik probeerde me die 1500 soldaten in die ene straaljager voor te stellen en vroeg me af waarom ze juist zo'n oud Nederlands model gebruikt hadden.

Van vreemde vliegbewegingen in Brabant heb ik verder niets gehoord. Ook uit Den Haag zijn geen incidenten gemeld. Rutte heeft aan al zijn verplichtingen vandaag voldaan. Lange Frans heeft zich niet bij de koning gemeld om zijn geloofsbrieven aan te komen bieden.

Maar ik vermoed dat ik niet begrepen heb dat dat natuurlijk allemaal onderdeel van het grote plan Q is. Rutte wordt in stilte vervangen door een clone. Dus iemand die eigenlijk een buitenaardse salamander is, vervangen door een clone. Waar ons de vooruitgang al niet gebracht heeft.

En voor de QAnonspelers: ken je die mop van die mensen die naar een berg trokken omdat het einde der tijden zou komen? Nee? Het kwam niet.

Dat soort Armageddonfilosofen weet hun vergissing altijd weer met een verdere samenzwering op te lossen: de duivel heeft de kalender gemanipuleerd, de datum klopte niet omdat we al jaren met de zomertijd de tijd verschuiven enz. Zij zullen ook wel iets vinden: the deep state heeft het verhinderd. Het leger is ook al overgenomen door buitenaardse reptielen. Zoals ik zei, buigzaam graniet.

Nu heb ik ook wel eens kritiek op het kabinet Rutte, heel vaak zelfs: bijvoorbeeld op het feit dat ze de geestelijke gezondheidszorg in dit land zover hebben uitgekleed dat dit soort complotdenkers niet de psychische begeleiding krijgen die ze nodig hebben.

En aan de arme kinderen die met dit soort ouders moeten opgroeien.

Aflevering 4 [200]

De oude Sarphati die de stad weer uit de drek trok, moest eens weten dat zijn straat nu vooral geassocieerd wordt met een stel jongens, waarop u natuurlijk direct daar achteraan zegt maar...

Gentlemen will please refrain ...

Nu is de Sarphatistraat ook best een mooie straat. Je moet hem je vroeger voorstellen met een Cavalerie Kazerne in vol bedrijf, de geur van de paarden, het moet de leeuwen en tijgers in Artis gek hebben gemaakt.

Heden geen cavalarie, er was een aan de straat gehangen canvas gestolen. De kunstenaar had het buiten gehangen en iemand had het meegenomen. Maar hij was er coulant onder, hij wilde het schilderij dat de dader (I know you are a painter) op het bijna lege canvas had gemaakt, zien. Tegen die voorwaarde mocht die het houden. Het is als een briefje ophangen gericht aan de wind, met het verzoek te keren. Maar degeen die het probeert verdient waardering voor het nog niet verloren hebben van de hoop.

Even verderop hingen onder een spoorviaduct twee werkjes van ene JW, op het linker staat de tekst 'Oma vind mij een geldwolf' (nee, geen rode stift: je kladdert niet op kunst!), ze waren op triplex, niet op doek. Onder Amsterdamse spoorviaducten vind je vaker kunstwerkjes aangebracht.

Nu had ik al het plan om die Amsterdamse spoorviaducten eens te gaan fotograferen, omdat ik ze mooi vind en ze steeds een onuitwisbaar schaduw van viezigheid hebben, er staan altijd plasjes onder. Die je dan al snel van boven naar onder ziet sijpelen van al die mensen die zodra de trein rijdt opgelucht denken hij staat niet meer stil op het perron dus ik mag eindelijk. De voetganger wil er altijd gezwind onderdoor.

Laat ik dat doen in combinatie met die kleine achtergelaten kunstwerkjes.

[tekst loopt door]

Over kleine kunstwerkjes gesproken, een lezeres uit Zeeland (als je dit leest: al je mailadressen leveren foutmeldingen!) wees mij op een groepsexpositie van 45 kunstenaars (met 70 werken) in Wijkcentrum d'Oude Stadt op de Kerkstraat 123. Dat er zoveel mensen kunnen exposeren in een toch beperkte ruimte komt omdat ze allemaal iets hebben gemaakt dat in een doosje van 5x7x2,5 past. Ter grote van een luciferdoosje dus. En daarmee de perfecte begeleiding voor een Pakje Kunst, dat in een sigarettenpakje past.

Aflevering 3 [199]

Als er al geen

Tweede Golf was

Hadden we altijd nog

Willem II

Herfstvakantie

Ik moest een pakketje afhalen in de binnenstad. Normaal komt dat aan bij de AH om de hoek, dit kwam uit het buitenland en had als afhaaladres een klein zaakje, een bagagepunt, in een klein straatje waar je vroeger nooit kwam, behalve als je plassen moest. Nu wildplassen niet meer mag, blijken ook deze doorsteekjes te zijn gaan leven. Er zaten allerlei moeilijk te duiden winkels die ook nog bezoekers trokken. Ik telde twee bagagepunten. Bij het eerste was het zo druk in het kleine opkamertje, dat ik al vreesde onverrichterzake weer huiswaarts te moeten keren.  Gelukkig moest ik bij het tweede zijn, bleek. Daar was het leeg. Achter de balie zat iemand verveeld met zijn telefoon te spelen, hij is nog tot 22.00 uur open, dacht ik, die me confronteerde met de vraag welke postleverancier het pakje had gebracht. Ik wist wat erin zat en bij wie ik het besteld had, maar concludeerde dat de jongeman daar weinig mee zou kunnen. Maar wie kan die carriers uit elkaar houden?

Even later liep ik toch met mijn pakje naar huis. Door de wind. Door stortbuien. Dat er misschien weer een lockdown wordt afgeroepen, daar kan ik weinig mee zitten. Bij dit weer wil ik thuis in afzondering. Ik vrees de herfst meer dan een tweede golf.

Ik had gehoord dat je bij RyanAir voor vijf euro kan vliegen naar allerlei coronabestemmingen. Dus dat je kop koffie op het vliegveld duurder is dan je vlucht, zoals iemand opmerkte. Bizar.

Maar als er een bestemming zou zijn die verbonden was aan een quarantaine tot half mei bij terugkomst, dan maakte ik ondanks alles die reis.

Aflevering 2 [198]

In gevallen bladeren

Ligt de geest

Van de zomer

Nog het meest

Eerst nadenken dan praten

Famke Louise en steeds meer andere B-kwaliteit sterretjes trekken hun video's terug. Je ziet dat influencers door niets zo te beinvloeden zijn dan door wat negatieve publiciteit. De vraag blijft: hoe dom moet je zijn om dergelijke domme influencers te volgen? Ik ga er vanuit dat je toch niet iemand volgt die dommer is dan jezelf. Alhoewel, als je dom bent kan dat.

Na alle omdenken, kanteldenken, dwarsdenken en kritisch denken wordt het misschien weer eens tijd om logisch te gaan denken.

Laat Instagram weer over lipgloss gaan en de echte wereld weer wat minder.

Het feest van de herkenning

Het muziekblad Mojo voegt maandelijks een cd'tje toe aan haar blad. Ik hou van die cd'tjes: het zijn met zorg samengestelde muziekverzamelingen rond een thema, een band of zelfs een album. Ze worden  geleverd in een hoesje dat een verwijzing is naar die periode, stijl, band of een hoes die een pastiche is van het album dat behandeld wordt.

Het blad zelf lijdt aan dat waar veel muziekbladen aan lijden: muzieknerds die grossieren met insiderkennis en cliche op cliche stapelen. En Britten zijn daar nog een beetje beter in dan de rest van de wereld. Een intelligent gemaakt schoolkrantje zou het blad echter tekort doen: er staan geregeld toch muzikaal belangwekkende interviews in.

Een pastiche is geen plagiaat. Plagiaat is als je het stiekem doet: bij een pastiche laat je vooraf doorschemeren dat je met het werk van iemand anders aan de gang gaat. Piet Schreuders van De Poezenkrant doet dat voortdurend: de nieuwe is weer een pastiche van de Prive. Ik op mijn beurt maakte ooit weer een pastiche daarop.

Voor een cd met mod-muziek, Move On Up losjes rond The Jam gedrapeerd werd de hoes van Sound Affects van die band als uitgangspunt genomen.

Dat genoemde gegeven van een pastiche maken van iets wat al een pastiche was, deed zich hier ook voor, Sound Affects was qua hoes een verwijzing naar de BBC-serie Sound Effects: verzamelingen geluiden (knarsend zand, piepende deuren, noem maar op) die voor de amateur-filmer en voor mensen die thuis hoorspelen wilden maken op LP werden gezet. The Jam ziet hun bandnaam in de vorm van het BBC-logo terug.

Die BBC verwijzing is er niet meer in de versie van Mojo. Ook de titel refereert er niet meer naar. Het zou kunnen zijn dat degene die de hoes maakte niet door had dat deze al een verwijzing naar een andere was.

En dat is wel van belang bij het maken van een pastiche: naast de kennis over lettertypes, stijl en meer, kennis over je onderwerp.

En dat maakt het tot een feest van herkenning.

Aflevering  1 [197]

BMI: 22 (groen)

B.O.: 84 (perfect)

Covid app: OK

Nieuwe tijden - inleiding

Zullen we niet spreken van een Tweede Golf, maar van the New Wave? Dat maakt het allemaal wat positiever. Vandaar ook de nieuwe titel, de oude dekte de lading al een tijdje niet meer: van quarantaine was geen sprake meer, hoe zeer ik het (stiekem) ook mis. Van sociale afstand natuurlijk nog wel, ik doe nog steeds niet alle eens normale dingen: #ikdoewelmee.

De dagelijkse Corona-check was al langere tijd een beetje saai geworden, die temperaturen boeien niemand. Overige symptomen kwamen niet meer ter sprake. Nu deed ik er ook alles aan om de resultaten niet enerverend te maken.

Het gewicht klopte ook niet meer. Het was bedoeld om aan te geven dat al die veelbesproken corona-kilo's niet aan de quarantaine lagen maar aan de 'eetlust': buikvet door gebrek aan ruggengraat.

Op het laagst woog ik net boven de 60 kilo, maar de laatste tijd neemt het weer iets toe: ik ben meer gaan bewegen en daaruit volgt spieropbouw en spieren wegen nu eenmaal meer als andere bodymassa en ze verbranden ook nog meer. En om u nu dagelijks te gaan vertellen dat mijn BMI precies midden in de groene zone is en mijn buikomvang als perfect geldt, dat is ook weer zowat. Doktoren vonden mij daarbij eerder te licht.

En Trump hoe zijn jouw waarden, ook A+-perfect?

Virushaard werkvloer

Steeds meer mensen melden het werk als besmettingsplek. En dat zal ook vaak het geval zijn geweest bij al die mensen die weigerden de plek waar ze het virus hadden opgelopen te noemen: men wil de werkgever niet duperen uit angst zichzelf te duperen.

Betaald ziekteverlof is echter een voorwaarde om een pandemie aan te pakken. Een van de redenen dat het in de VS zo uit de hand gelopen is (naast het wanbeleid van Trump) dat de meeste Amerikanen die toch al financieel van dag tot dag leven geen ziektegeld krijgen. Zodra het werk ophoudt kunnen al snel de vaste lasten niet betaald worden. In arme landen is dit net zo: virussen heersen dankzij onderliggende sociale problematiek.

Ziektegeld is dat wat Amerikanen communisme noemen.

Afslag mens bijna gemist

Misschien ben ik wat te hard geweest voor die B-BN'ers die via een stukje achteruitzetten op de vluchtstrook toch nog net op de afslag naar homo sapiens terecht kwamen. De mensen die zich buiten de maatschappij stelden met hun hashtag dat ze niet meer meededen.

Misschien moeten ze eens wat elementaire lessen in logica bestuderen: het verhaal van de zwarte raven is een aardig begin.

Aflevering 196

Gewicht: 61,6 (Go fatshame yourself!)

Temperatuur: 36,5

Zij stellen zich buiten de samenleving

We zitten in een Tweede Golf. En het is net als bij tsunami's: de eerste golf zorgt voor verwarring, de tweede voor verwoesting.

En juist nu komt een lading uitschot bestaande uit b-artiesten, professionele aandachtshoeren, nep-rappers, tweederangs plaatjesdraaiers en zelfuitgeroepen influencers (kort gezegd de degradatiekandidaten uit de Keukenkampioendivisie van de BN'ers) met de #ikdoenietmeermee-actie. De vraag is: hebben die schnabbelaars ooit meegedaan? Georkestreerd werd dit alles door Willem Engel des Doods, oorlogsmisdadiger in coronatijd.

Ik zou zeggen: zodra de festivals weer mogen moet de overheid maar eens eisen gaan stellen aan de vergunningverlening. Geen belastinggeld voor medeplichtigen aan massamoord.

Neem nou zo'n Famke Louise (het nog minder getalenteerde epigoontje van Roxeanne Hazes) die cashte eerst bij de overheid voor wat vlogjes (kijk als je kritiek op de overheid wilt hebben: hier heb ik nou kritiek op, dat er geld gaat naar nitwit influencers als deze), maar nu komt ze met een clipje. Voortschrijdend inzicht zegt ze. Nou, Famke, een basisvoorwaarde voor voortschrijdend inzicht is inzicht. Is dat er niet, kan je ook niet voortschrijden.

Overigens als je Famke Louise geld geeft om de pedofielenpartij te promoten, doet ze het ook. Aandachtshoer supreme.

Kijk als je kritiek wil hebben, heb het dan op ons omgaan met de natuur, het inperken van leefgebieden van diersoorten, het uitbuitend kapitalistisch systeem, de armoede, de uitholling van mensenrechten. Dan doe ik met je mee. Maar ik werk niet voor jullie kleinzielig eigenbelang.

Bij de afbeelding: zonder autotune is ze niet om aan te horen, met ook niet. Ze zingt vals, is zangeres. Stelt vragen als 'Zitten in watermeloen ook calorieen?' en is influencer. En dan heeft ze dus verstand van corona.

Aflevering 195

Gewicht: 60,8

Temperatuur: 35,9

Dat en meer

Als je je persoonlijke kunstcollectie uitleent aan een museum heet je een goed mens. Vragen of je ook zo menslievend was toen je ze verwierf doet dan niemand meer. En ook niet waarom je ze zo genereus uitleent. Het is niet meer dan als dat een voetballer door zijn club uitgeleend wordt aan een nationaal team: de waarde van de speler stijgt. En daarmee spekt de ploeg zijn eigen zak. Bij kunst is dat niet anders.

Sancties tegen Wit Rusland worden nu tegen gehouden omdat Cyprus niet wil. Nu is Cyprus geen land, het is een buitenlands bankloket van de Russische Nationale Bank.

Ondertussen ging ik op de maandagmiddag koffie drinken op het terras van Cafe Americain alwaar een vlogster met haar cameramevrouw het moment supreme van haar vlogje aan het oefenen was. Met haar avondjurkje in de fontein plonzen. Ze speelde het na acht keer oefenen (en droog blijven) heel overtuigend. En druipend nat geen clue missend. Nee, dan Harry Mulisch met zijn telefoon.

Je hebt daar een mooi uitzicht op het Hirschgebouw, dat bij de meeste mensen tegenwoordig alleen bekend is als de Applestore. Ik herinner me dat ik eens door Budapest liep door een straat met alleen maar Hirschgebouwen, je werd ermee doodgegooid. Er hingen lelijke airconditioningapparaten buiten, men had er geen aandacht voor en ik weet nog dat ik dacht, wij hebben er een, dus zijn we er zuinig op. Goed, twee: bij het Centraal Station staat er nog een: het wat mindere Lloydgebouw. En misschien is de Bijenkorf nummer drie. Maar meer ook niet.

Het wegje langs de muur van het Vondelpark heet het Zandpad. Daar ligt de Amsterdamse Huishoudschool, tegenwoordig zit er in dit onbetaalbare pand een jeugdherberg. De vraag was: waarom heeft het zoveel balkonruimte? Is dat omdat de huishoudklasjes veel ruimte voor het praktijkonderwijs was buiten hangen nodig hadden? Of zouden de stichtsters in de ban zijn geraakt van verhalen over Duitse meisjes die in Oostenrijk en Zwitserland op internaat gingen om het huishoudvak te leren?

Onlangs verscheen Voordeuren van Amsterdam van straatfotograaf Thomas Schlijper. Ik weet niet of hij deze aan het Zandpad 7 heeft. Vooral het kleine huisje rond het bellenbord vind ik mooi. Als ik er zou wonen maakte ik nog een klein deurtje voor mijn eigen bel.

Daarna sloeg ik het Vondelpark in, mocht nog even binnen kijken in de Vondelbunker (na de oorlog aangelegd als BB-bunker voor als Iwan zou komen tegenwoordig is het een broodnodig kleinschalig podium) en ging daarna op een brug naar de mensen kijken. Veel Amsterdammers klagen erover dat het Vondelpark zo druk is. Als ze terug zijn uit New York worden ze bijna vloeibaar als ze het over Central Park hebben, hoe dat de altijd bruisende achtertuin van de stad is. Nou, het Vondelpark is net zo: vol joggers, stadsbewoners die even een frisse neus halen of gewoon wat willen zitten. En hotdogs zijn er ook.

(c) 2000-2020 Dieter Bruls