Contact: d i e t e r b r u l s @ g m a i l . c o m

Week 38

Huidige week

Aflevering 194

Gewicht: 60,9

Temperatuur: 36,1 (en nog steeds trouw invuller van de corona-monitor)

Als de geschiedenis in het centrale boekhuis ligt

Pizzagate kwam gisteren ter sprake. Vreemd dat de mensen die daarmee bezig zijn nooit het pedofielennetwerk rond Jeffrey Epstein onder vuur nemen, alhoewel vreemd: dat komt te dicht bij Trump. En Trump die wil met zijn dochter naar bed en met de dochter van Michael Cohen (zijn advocaat die hij het gevang in hielp).

Ik had iets willen schrijven over het hypocriete gedrag van de Republikeinen na de dood van Amerikaans opperrechter Ruth Bader Ginsberg: dat hypocriete gedrag valt namelijk makkelijk te verklaren, ze kunnen echt niet anders. Een hypocriet systeem waarin je de macht hebt kun je alleen in stand houden door hypocriet te zijn. Maar dat een andere keer.

Voor mij zijn de Amerikaanse verkiezingen pas gewonnen als Biden de nucleaire codes in handen heeft. En reken er maar op dat hij daarna hooguit twee jaar president blijft. Een vice-president die in een vliegtuig ingezworen wordt hadden we al eerder.

[tekst loopt door]

Voor iedereen met wansmaak

Iets anders: de Osservatore Romano maakte in 2010 al hun lijstje met favoriete rockalbums (sic!) bekend, ik hoorde er gisteren pas van. Nu heb ik geen van die albums en daar heel tevreden mee. Ik bedoel maar Rumours van Fleetwood Mac, Graceland van Paul Simon en The Dark Side of the Moon van Pink Floyd zijn al redenen genoeg om mensen te ontvrienden* maar er staat nog meer verwerpelijks (Michael Jackson) op die lijst. Alleen de nummer 1, die is goed: Revolver van the Beatles (zoveel beter dan dat overgewaardeerde Sgt. Pepper).

*] en nogmaals als je Spotify hebt heb je alles en die troep dus ook. Als je je eten koopt bij een supermarkt die alles heeft, dus ook heroine, wapens en kinderporno, maak je je medeschuldig. In dit geval - van Spotify - medeplichtig aan slechte smaak.

Aflevering 193

Gewicht: 60,8

Temperatuur: 36,3

Pizzagate op het Museumplein

Op het Museumplein stuitte ik op een enorme politiemacht. Er was een demonstratie. Aan de demonstranten te zien dacht ik eerst dat het iets van Viruswaanzin was: ik zag een Nederlandse vlag op zijn kop, enige verdwaasde gele hesjes (nu zijn die altijd verdwaasd) en de achterste rij werd bezet door een motorclubleden in hun collours. De weinig enerverende toespraak ging echter over papa's en mama's en kleutertjes die beschermd moesten worden. Ik begreep dat het een protest tegen de pedopartij moest zijn. De motorclub was druk met het doorgeven van grote blikken bier, dus ik hoop maar dat ze op de terugweg geen kleine kindjes aangereden hebben.

Nu zie ik die pedopartij als een verachtelijk groepje mensen met een nog ergere opvatting over seksualiteit, maar om nou moord en brand te gaan schreeuwen omdat ze een partij beginnen die op geen enkele wijze een bedreiging voor de democratie kan worden, nee. Beter dat ze hun democratisch recht om een partij te beginnen uitoefenen dan dat ze in hun achterkamertjes andere dingen zitten te doen. En ik denk echt niet dat het volgende kabinet er een van een coalitie van alle ouderenpartijen en de pedopartij zal worden. Ik bedoel maar: alle ouderenpartijen op een lijn krijgen...

Toen klonk er een waarschuwing van de demonstratieleiding dat ze gebeld waren door de politie (ja er is daar 5G) dat de coronaregels in acht genomen moesten worden. En dat ging zo: 'Ik weet dat vele van jullie tegen de coronaregels zijn en dat ben ik zelf ook, maar...' Vanaf dat moment moest elke volgende spreker beginnen met de mededeling dat ie ook tegen de coronaregels was (ik neem aan dat alle pedo's voor de coronaregels zijn en dat de mensen hier dat verplicht afstand houden nogal vrezen).

Lange Frans: voor al uw feesten en ultrarechtse partijen

Opeens zeer geexalteerd, alsof de messias verschenen was 'Beste mensen Lange Frans

is hier'. Voor wie de Telegraaf nooit leest: Lange Frans is een Nederlandse rapper met een ordinaire realitysoap familie die de trainingspakkenindustrie in leven houdt en die omdat niemand zijn liedjes echt kent in de samenzweringen is gaan schnabbelen en sindsdien voor al uw feesten en ultrarechtse partijen ingehuurd kan worden.

Hij kwam met een verhaal dat je niet vaak hoort tussen de gebouwen die normaal weldenkende mensen aantrekken: hij verweefde diverse samenzweringen en kwam toen ook nog met Pizzagate een QAnon-verhaal over een pizzeria waar leden van de Amerikaanse Democratische partij (inclusief Hillary Clinton) bijelkaar kwamen om kinderen te misbruiken. Dat volledig uit de lucht gegrepen verhaal waarbij een vrij willekeurige pizzeria (het enige conflict dat er was ging over een pingpong-tafel die het restaurant buiten op de stoep had neergezet) werd genoemd leidde ertoe dat er een man uit North Carolina helemaal naar Washington reisde om dit te gaan uitzoeken en die is toen gaan schieten in het restaurant.

Steve Bannon stuurt aan uit de gevangenis

Mijn conclusie: hier wordt een niet te verwerpen streven (zich te weer zetten tegen kindermisbruik) gebruikt voor een ultrarechts uit Amerika over komen waaien opzetje. Onder de dekmantel van bezorgde burger wordt er opgewarmde pizza geserveerd. Eerder gebeurde dit bij Gele Hesjes, Pro Pieten, Anti-Vaxxers en Antivirus verenigingen. De methode van veroordeelde crimineel Steve Bannon: infiltreren in op het oog onschuldige volkssentimenten en vervolgens jouw boodschap de overhand laten nemen.

Ik betreur de organisatie die zich voor dat karretje laat spannen, maar goed ze kwamen al niet al te clever op mij over.

Gisteren noemde ik De Witte Ziekte, van Karel Capek: het toneelstuk dat ook verfilmd werd. De hele film (CS 1937) valt met Engelse ondertiteling op YouTube te zien.

Aflevering 192

Gewicht: 60,5

Temperatuur: 36,4

De tijdbom op het randje van de vulkaan

Gisteren bedacht ik opeens dat het misschien niet zo is dat jongeren corona in mindere mate kunnen krijgen, maar dat de leeftijdscomponent anders werkt: dat je het pas krijgt als je ouder bent en tot die tijd passief drager bent. Bij BSE (gekkekoeienziekte) openbaart het hersenletsel zich ook pas jaren later. Dat het virus wacht op een leeftijdsgebonden trigger.

Dat zou dan inhouden dat de vrolijk feestende studenten van nu, rond hun vijftigste allemaal inzakken en bijvoorbeeld hersenletsel hebben. Een vroeg demente generatie.

Een generatie die dan aan de top van onze wetenschap zou moeten staan, zou plots in tijd van een jaar een voor een omvallen.

Een tikkende tijdbom die op het randje van de vulkaan danst.

De witte ziekte

Ik kom graag bij Pegasus, de boekhandel voor slavistiek in Amsterdam. Deze keer werd ik naar binnen gelokt door De witte ziekte van Karel Capek (vertaald door Kees Mercks). Nu was ik gisteren al begonnen in zijn Meteoor (vertaald door Irma Pieper).

Maar De Witte Ziekte is een toneelstuk dus dat kan er nog wel bij. En het is weer een actueel stuk: het gaat over een virus uit China dat overgebracht wordt door handdrukken en waar vooral zij die boven de 50 zijn aan sterven. De jongeren niet: en die vinden het wel prima zo, want dan krijgen zij ook eens een kans in de maatschappij. Een eenvoudige arts vindt een vaccin, wil dit echter niet verkopen aan een dictator die het in zijn machtsspel wil gebruiken.

Het stuk verscheen in 1937 in Tsjechoslowakije, het was een overduidelijke aanklacht tegen Hitler-Duitsland. Urgent was het dus toen ook al, diverse Europese landen brachten het ondanks de politieke gevoeligheid spoedig op de planken en het werd niet lang daarna verfilmd.

Aflevering 191

Gewicht: 61,2

Temperatuur: 36,9

Ik swipete door de kranten van vandaag en gister.

Het zou het koningshuis sieren als ze die Johan Vlamix elke oranjefeestdag in een kerker zouden gooien.

Dan was er nog een pensionado die Baudet een hand gaf. Op de foto. Een hand. Van Baudet. Hopelijk zijn zijn kleinkinderen verstandiger en blijven nu weg. 'Zijn jullie bang voor het virus?' 'Nee hoor we gaan elke avond feesten in een te kleine dancing, we vrezen een opa die met Baudet handenschuddend op de foto gaat.' Met je afritsbroek.

En Loekasjenko was in het buitenhuis van Poetin. Drie keer raden wie er ook was.

Ik ging even kijken bij het Haarlemmermeerstation, het enige dorpsstationnetje dat Amsterdam nog rijk is en dat in ieder geval eens per week op zondag gebruikt wordt voor de Museumtram.

De rafelrandjes van een stad worden ondergewaardeerd. Maar al te graag wil er een projectontwikkelaar of een overijverige stadsdeelvoorzitter mee aan de gang. Oude loodsen zijn de economische toekomst van een stad, als het daar stil ligt, houdt het op.

Vlak bij deze halte is al een hotel verrezen. Ik vraag me af hoeveel mensen hier op een tram staan te wachten die pas de eerstvolgende zondag na tienen komt.

Nu waren er wat mannen die kunstjes deden met hun kleine fietsjes. Ze hadden baarden. Dan denk ik: of klein fietsje of baard. Maar niet allebei.

Dit nieuwe hoofdkantoor van een kredietcrisisspeculant met hoge bonussen was vlak na oplevering al te klein. Nu met de corona zal het wel weer te groot zijn. Te duur was het zeker, maar dat maakt niet uit: het is van uw geld.

Ik vind dat bordje met die stoomlocomotief ervoor mooi. Zet het toch mooi in perspectief.

Links: Het blijft de beste bassist (niet basgitarist!): John Entwistle degene die een slechte zanger, een overschatte gitarist en een onvoorspelbare drummer aan elkaar smeedde tot the Who. Hier loopt hij nog wat te freaken, maar als hij gewoon speelt doet niemand hem dat na.

En wat is een goed logo? Vooral vasthouden aan wat je hebt: een logo wordt aps een logo als het herkend wordt.

En meer: slechte typografie maakt meer kapot dan... Beide op Vox, niet Fox. Maar ook die verwarring voorkom je door een typograaf.

Aflevering 190

Gewicht: 60,8 (na fietstocht)

Temperatuur: 36,6

Toeristische tips: de Gaaspwitzer See

Ik volgde de door de ANWB geplande route naar Amsterdam-Zuidoost en die voerde langs de toeristische hotspots van Watergraafsmeer en Diemen en daarmee de huizen van vele brave levenslange Autokampioenlezers met Roundup bewerkte kiezeltegels in de voortuin. De terugweg was korter en beter.  Langs de Weespertrekvaart.

Doel was de Gaasperplas (de Gaaspwitzer See voor ingewijden). Terwijl alle stadsstrandjes in Amsterdam coronauitwisselingscentra zijn, is het hier rustig. Het doet me altijd denken aan een meertje bij Berlijn, dat alleen bij de Ossi's bekend is. De rest van de meertjes daar is overbevolkt omdat de Wessi's de plekken waar je nog ouderwets goed kan zitten niet kennen of willen kennen. Zuidoost is het Oost Berlijn van Amsterdam: dus pas op, voordat je het weet is het hip. En jij te laat.

Bij de Gaaspwitzer See zijn nog geen terrasjes en loungebarretjes, dat zal ook wel iets verklaren.

Daarvoor moet je iets verder, naar Elixer, vlak bij de Bijlmerweide. Waar je meteen van de zaak een hapje en water krijgt geserveerd voordat je je bestelling nog hebt geplaatst. De koffie is goed, de koekjes zelfgebakken en hoorde ik, uit betrouwbare koekjesproefmond, erg lekker. Evenals de limonade van zelfgemaakte siroop.

De sfeer is gemoedelijk, de coronaregels worden desondanks strikt nageleefd: dus die combinatie kan wel.

Twee chefkoks in de keuken, twee met lef (en een visie) anders begin je hier niet, dan ga je net als alle trendvolgers op de geijkte plekken in de binnenstad zitten. Topzaak. Ik ga terug.

Slechts een ding zat er tegen, mijn Opinel-mes wilde zittend aan het meer niet open. En zo kon ik de meegenomen salamiworst (geen horeca!) niet snijden: ik brak hem maar in twee. Dus als u twee mensen op een rustig bankje langs de waterkant genoeglijk elk in een halve salamiworst zag bijten, dan weet u nu waarom.

Misschien onderstreepte het het vakantiegevoel dat ik aan deze tocht overhield wel extra.

Overigens de waterkwaliteit is prima, je kan de bodem zien. De waterkoetjes kunnen dat bevestigen. Voor de liefhebber is er iets verderop naaktrecreatie (ik zei het al: Oost Berlijn). Nadeel daar is dat er ook bewuste niet mondkapjesdragers komen.

Aflevering 189

Gewicht: 61,2 (foei, boven de 61!)

Temperatuur: 36,4

Toerist in eigen stad

Vandaag fietste ik langs de buitenwijken van Amsterdam Watergraafsmeer en bedacht me dat daar ook allemaal mensen wonen die zich  Amsterdammer noemen. En

dat we veel te veel ruimte in de stad besteed hebben aan laagbouwwoningen. Gelukkig kwam ik bij de Nieuwe Oosterbegraafplaats ook langs een wijkje met flats, niet al te hoog maar toch. We kunnen de tekorten alleen maar oplossen met hoogbouw. Beter voor het milieu ook: hoe groener je woont hoe meer milieubelastend het is. Als je laag wilt wonen ga je maar in de polder wonen. More flats in the flatlands!

Uiteindelijk kwam ik bij het tweede mooiste station van Amsterdam: het Muiderpoortstation. Veel mensen kennen de schoonheid niet, of herkennen die niet. Het ligt verborgen tussen twee spoordijken in een spoorsplitsing. Een vorkstation! (Die term kende ik nog niet, ik wist dat er een woord voor moest zijn.)

Beschermd voor de blikken van de doorgaande wegen, waarvandaan alleen de Innerdeutschegrenze-toren zichtbaar is. Een architectonisch meesterwerk. Ik was er graag nog even naar binnen gegaan.

Wie wil weten waar het coronavirus in een studentenstad nieuwe vriendjes maakt, moet even op het stadsstrand rond Homeland (waar ik toen het er nog rustig was graag kwam) gaan kijken. De gemiddelde gehanteerde afstand is 30 centimeter. Men houdt minimaal 1,5 meter afstand tot alle coronaregels. Bij een windje waait er van hier een dodelijke aerosol over de stad heen. De omliggende stadstrandterrasjes zijn ook volgepakt. De enige handhaving die er is is een mevrouw die aan de ingang een verzoekje doet je fiets niet in de overvolle rekken te zetten (hoe?). Als de gemeente steken laat vallen, is hier een hele rij van een naald gevallen.

Bij het even verder gelegen Mediamatic is het rustiger. Een separe in de vorm van een plantenserre voor elk groepje eters. Goed idee alleen met 30 graden iets minder. Maar ik zou graag zo'n ding in de winter in mijn woonkamer plaatsen: dan verdien je een wintersportvakantie aan je gasrekening.

Advies 1. Het Muiderpoortstation. Doen. Omgeving kent ook mooie terrassen, zoals Poesiat en de Kater. En een van de leukere markten van Amsterdam: de Dappermarkt. 2. Homeland. Normaal wel. Nu: absoluut wegblijven. Op het Marineterrein ligt tussen de flats verder van het water een verscholen rustig terras (studenten zijn kortzichtig). 3. Mediamatic. Weersafhankelijk. Op een niet zo'n warme avond na een warme dag lijkt het me heel mooi. Maar alleen met bubbelgenoten. Meer richting station onder de weg door ligt bij de kleine cruiseschepen aanlegplek nog een rustig terras met grandioos uitzicht over het IJ (mits de Henri Dunant er niet ligt).

Aflevering 188

Gewicht: 60,9

Temperatuur: 36,7

Litouwen als Europese grootmacht

Dat de oppositie in Belarus naar Litouwen en Polen vlucht is niet zo vreemd. Litouwen bestuurde ooit Wit Rusland.

Litouwen besloeg Oekraine (later aan Polen), Wit Rusland en nog wat omliggende gebieden zoals Lijfland en Koerland.

Door een personele unie (de Groothertog van Litouwen was ook koning van Polen geworden) ontstond er uiteindelijk een gemenebest van Polen en Litouwen dat van 1569 tot 1795 bestond. Een unie die als waarborg een verdrag had waarin het woord liefde als fundament werd genoemd.

De heersersfamilie, de Jagiellons, was een stevige concurrent van de Habsburgers: eveneens door slim huwelijksbeleid waren ze spoedig verwant met menig Europees koningshuis en werden ook de Hongaarse en de Boheemse troon bezet.

Het Pools-Litouwse Gemenebest was een modern land, een veelvolkenstaat met gelijkberechtiging tussen die volkeren, er was een grote mate van gelijkheid (op de lijfeigenschap van de boeren na) en - bijzonder voor die tijd van godsdienstoorlogen - godsdienstvrijheid.

Een land waar je binnen Europa niet omheen kon.

Hun grondwet was enig in zijn soort, slechts vergelijkbaar met die van de Verenigde Staten.

Cultureel liep het door elkaar: Litouws, Pools, Wit Russisch, Oekraiens, Roetheens, Russisch. Diverse dichters worden heden door meerdere landen als nationale dichter gezien.

Het einde

Echter de Russische tsaren hadden een voortdurend oog op de Litouwse gebieden: de bakermat van de Russische cultuur ligt in Belarus en nog meer in Oekraine, dus zij en al hun opvolgers van welke ideologie dan ook, het nationalisme prevaleerde altijd, zagen het als een onvervreemdbaar deel van het Russische Rijk.

Uiteindelijk deelden als in een kleine vooruitblik op het Molotow-von Ribbentroppact, de Russen, de Pruisen en de Oostenrijkers de koek en lieten nog wat kruimels voor de Zweden over.

Belarus

Inmiddels heeft Rusland zijn handen weer op Belarus gelegd.

Litouwen was zondermeer hun beste tijd. En daarom zit de legitieme president daar nu. Wit-Russische vrijheidsstrijders zagen Vilnius al eerder als hun hoofdstad.

Bij de illlustratie: Familiebetrekkingen. Dit is Stefan Batory, Prins van Transsylvanie, en door zijn huwelijk met een dochter van de koning van Polen en groothertog van Litouwen en een prinses uit het Hongaarse koningshuis kreeg hij later ook Polen en Litouwen in handen. Zijn zwager was koning van Hongarije, een andere koning van Zweden, nog een keurvorst van Brandenburg, weer een hertog van Brunswijk. De zwager die hem voorging als koning en groothertog was twee maal getrouwd met een Habsburgse. En dan zeggen ze wat van de Kardashians.

Bronnen oa: Norman Davies: Vanished Kingdoms (Penguin History)

Eine kurze Geschichte Ungarns (Corvina, Budapest)

(c) 2000-2020 Dieter Bruls