Contact: d i e t e r b r u l s @ g m a i l . c o m

Week 35

Voorpagina

Slavernijmuseum

Op de Haarlemmerdijk in Amsterdam klonk plots een luid gebral alsof Ajax twee doelpunten tegelijkertijd had gescoord. Het kwam uit het Westindisch Huis. Binnen in een van de zalen ontwaarde ik een grote groep van het studentencorps. Ik denk dat dit gebouw beter gebruikt kan worden dan voor brallende ballen.

Er was laatst sprake van een permanent slavernij museum. Naast de VOC was de WIC, de West Indische Compagnie, verantwoordelijk voor de Nederlandse slavenhandel. Het Westindisch Huis was hun hoofdkwartier. Het is redelijk ruim, een opmerkelijk gebouw, authentiek, vrijstaand en volgens mij onderkelderd. Erachter ligt een pleintje waar een transparante aanbouw neergezet kan worden.

Een betere bestemming voor het Westindisch Huis: het moet geen plek zijn waar de nazaten van slavenhandelaars feestjes vieren.

Europa houdt ergens op

In Limburg ging ik even fietsen naar de buurgemeente, die in Duitsland ligt. Ik moest er heen voor meel, broodmeel. De keus daarin is over de grens veel groter dan in Nederland, terwijl het toch van een Nederlandse fabriek komt.

Onderweg kwam ik in de Nederlandse wegkampioenschappen voor dames terecht. De marechaussee gaf me 7 minuten om bij het volgende controlepunt te komen, dat was geen probleem.

Alleen kwam ik er daar achter dat ik de verkeerde weg had genomen en toen moest ik tegen de tijdrit in.

Ik had het ook gewoon even aan de politie moeten vragen, maar ja, de groene grens over met zakken vol poeder, leg dat maar eens uit.

Muziek - Deze song lijkt over Dave Greenfield te gaan, de toetsenist van The Stranglers die aan corona stierf. Een uiterst ouderwets klinkend Stranglers-nummer met wellicht de laatste orgeltonen van Greenfiled.

Nobelprijs voor Zeeman

Op de Stadhouderskade liep ik langs het huis van Pieter Zeeman. En nee, die is niet van het goedkope ondergoed.

Het was een onberispelijk gekleed heer - hij had zo bij the Rolling Stones kunnen drummen - die in 1902 een Nobelprijs voor de Natuurkunde won. Dat staat ook op de gevelsteen die in de gevel van nummer 158 is aangebracht.

Zeeman won die prijs wegens baanbrekend werk op het gebied van de kwantummechanica. Zijn mentor Lorentz - die iets bekender is - ging een beetje met de eer strijken, temeer Zeeman op de dag van de uitreiking ziek was.

Een straat is er in Amsterdam niet naar Zeeman genoemd. Hij heeft een steen in zijn voormalig woonhuis die zo nu en dan graffitivrij wordt gemaakt.

Dat een Nobelprijs in Nederland geen aanzien geeft, toont de foto van Zeemans voorganger aan de Universiteit, van der Waals. Toen die een Nobelprijs won in 1910, werd hij de dag erna vereeuwigd door Het Leven voortstappend naast de schillenkar.

De foto in Het Leven was een uitsnede van deze, herinner ik me. Alleen van der Waals (de man met wandelstok en witte baard in het midden) en de schillenkar stonden erop.

Foto boven: Zeeman en Albert Einstein

Een dichtgespijkerd regeerakkoord

Er was ooit een conclaaf waar de kardinalen maar niet tot een pauskeuze konden komen. De bewoners van de plaats waar het conclaaf plaats vond, moesten die kardinalen van spijs en drank voorzien. Omdat hun getreuzel nogal in de papieren ging lopen besloten ze het oord van het conclaaf dicht te spijkeren. Ze mochten er pas uit als ze een keuze hadden gemaakt.*

Misschien dat ze dat ook maar eens bij de formatiegesprekken moeten doen.

Want het is dat of een Belg als formateur vragen: die zijn daar beter in.

* - Met enige slagen om de arm: het verhaal staat me bij, ik heb de juistheid niet kunnen controleren. Iemand?

Dromen en nachtmerries

Ik droomde vannacht dat Max Verstappen zich bij de formule 1-races in Zandvoort in de VIP-tribune boorde. Prins Bernhard jr en Jan Lammers waren op slag dood. Verstappen zelf overleefde het ook niet. Dromen mag je zulke dingen: er zijn geen wetten die dromen verbieden.

Alsof het niet genoeg was droomde ik toen van een geheim genootschap, dat elke week een dictator voor de ogen van zijn gehoor spontaan liet ontbranden. Mij werd gevraagd een lijstje te maken: Kim, Assad, Poetin, Trump, Loekasjenko, Erdogan, Orban. Om de een of andere reden zette ik die Japanse mevrouw die dekbedden in hoezen rolt er ook op.

Uiteindelijk droomde ik ook nog dat ik tegen een aantal niet bepaald op elkaar lijkende mannen, die elkaar allemaal broer noemden, zei, dat hun moeder voor dat resultaat het wel met heel veel mannen had moeten doen. Van die droom schrok ik wel wakker.

Het zal wel zijn geweest omdat ze zeggen dat je je eigen dood niet kan dromen.

De Kruidvat Taaliban

Ik moest zeep hebben, gewoon stukken zeep. Nu schijnen grootgrutterdrogisterijen zoals het Kruidvat daar een hekel aan te hebben. Groot geworden door die producten, verstoppen ze het nu in het onderste schap.

Daar vond ik het uiteindelijk. Er hing een bordje bij, twee verpakkingen handzeep tegen gereduceerde prijs. Goh, dacht ik.

Bij de kassa werden gewoon twee verpakkingen compleet aangeslagen. Toen ik op de aanbieding wees, volgde een hoop gepiep uit de kassascanner, peinzend naar de bon staren en geblader in een folder. Na meerdere malen bellen kwam er een blonde mevrouw die meer zou moeten weten.

Ze wees slechts op de folder. Nee, zei ze, die korting is alleen voor de handzeep.

Dit is handzeep, zei ik.

Nee, de handzeep is in flesjes. Dit zijn stukken zeep.

Ik gaf haar een kleine verhandeling over de Nederlandse taal, de gangbare betekenis van woorden en dat een en ander terug te vinden valt in woordenboeken. Handzeep: zeep om je handen te wassen. Desgewenst in je hand te houden.

Nee, dat is geen handzeep hield ze vol. Die is in flesjes met een pompje en wees op een foto in een folder waar voorbeeld  bij stond. Wat u heeft zijn stukken. Ik zei maar niet dat we die in een drogisterij tabletten noemen.

Inmiddels was er meer publiek dan bij de gemiddelde taalquiz op tv, alleen het prijzengeld was minder: het ging om een euro.

De al enige decennia geldende naam voor een zeep voor de handen, handzeep, bleef ontkend worden en ik wist dat je het toch altijd aflegt tegen geestelijke eenpitters die met een stuk papier zwaaien. De geschiedenis is er vol van.

Ik vroeg me alleen af hoeveel mensen, als Napoleons Code Civil heden ten dage ingevoerd werd, voor de achternaam Kruidvatfiliaalchef zouden kiezen. En ik beweende alvast hun nageslacht. Ze zouden nog generaties hun handen in onschuld willen wassen.

Mits natuurlijk uit een flesje met een pompje.

Muziek - Lee 'Scratch'Perry kwam te overlijden: The Upsetter.

En Ida leverde code rood. Zei Bob Wills - dat opgeblazen mannetje die zich heel belangrijk vindt - dat al niet? Chuck Berry maakte er Maybeline van maar dat schreef ik al eens.

(c) 2000-2021 Dieter Bruls