Contact: d i e t e r b r u l s @ g m a i l . c o m

Week 33

Voorpagina

Karel

Als je 15 generaties terugkijkt stam je van 16.384 personen af. Toch laten we er 16.383 buiten beeld en kijken alleen naar de vaderlijn, de lijn van onze achternaam.

Als die ene meneer enorme flaporen had en jij hebt die ook, dan is het gigantisch toeval dat je die van hem hebt.

Uitzonderingen op de regel van de vaderslijn maken we alleen als er ergens iemand van adel opduikt, dan zijn we plots geneigd de nadruk op een 'zijpad' te leggen. En hangt er binnen de kortste tijd een vrij willekeurig familiewapen naast de deur.

En dan is er nog Karel de Grote.

Ik hoorde ooit het volgende gesprek in de supermarkt:

'Ik stam van Karel de Grote af.'

'Mijn moeder was een zus van Karel de Grote.'

'Het gaat om de vaderlijke lijn: moeders kant telt niet.'

Afgangistan?

Alom wordt gezegd dat Amerika gefaald heeft in Afghanistan. Het ligt er maar net aan hoe je het bekijkt: ze hebben de veldslag daar misschien verloren, of ze de oorlog ook hebben verloren staat nog open.

Vroeger was oorlog heel duidelijk: aan de ene kant van het slagveld stond een leger en aan de andere kant ook. Die hakten op elkaar in totdat iemand gewonnen had.

Sinds die tijd is oorlog alleen maar meer hybride geworden. De ouderwetse oorlog is eigenlijk de meest overzichtelijke en daarmee de te prefereren vorm: je weet plaats en tijd. Onduidelijker wordt het al met de tweede vorm, de guerrilla-oorlog: de plaats is wel min of meer bekend maar de tijd niet.

De derde vorm is de terroristische oorlog: zowel tijd en plaats zijn onbekend. Het kan overal en altijd oplaaien.

Met de militaire aanwezigheid in Afghanistan heeft Amerika een hele tijd daar de vijand aan zich kunnen binden. Ze maakten zo van een terroristische oorlog een guerrilla-oorlog: in die tijd zijn er geen noemenswaardige aanslagen in Amerika geweest.

Of ze falen met het terugtrekken van de troepen gaan we de komende tijd pas zien.

Voor de mensen ter plekke maakt het allemaal niet uit, wie wint: zij verliezen. Afghanistan toont maar weer eens aan dat vooral moslims slachtoffer worden van moslimextremisme.

Ik ben een slecht mens

Ik kan het niet laten om altijd toch weer dingen te denken die je helemaal niet mag denken. Altijd weer humor - hoe zwart ook - in iets zien waar je het niet in zou moeten zien.

Bij het betreden van Auschwitz werden we eerst covid-gedesinfecteerd, we moesten door een sproeigordijn lopen. Ik vind dat dan - geheel ongepast natuurlijk - wel komisch. En verder dacht ik meteen weer hoe Willem Engelachtigen daar weer op zouden reageren, die zouden natuurlijk meteen hun joodse wereldcomplot bevestigd zien.

Daarna moesten al onze persoonlijke bezittingen in een bak. De schoenen moesten ook uit en erbij, ik knoopte de veters aan elkaar*.

En mijn riem moest af.

Nu draag ik al jaren een Duitse hogere officiersriem, zoals die ook in WO2 gedragen werd - ze zijn veel minder opzichtig dan de koppelriemen van de lagere charges, gewoon goede oude Pruisische kwaliteitsriemen zonder merktekens - dus die kwam bovenop mijn eigendommen. De in zwart uniform geklede bewaakster, herkende de riem geloof ik wel, want ze keek er erg nadrukkelijk naar. Wrang, maar goed, ik moet er in stilte om lachen.

Dus toen ik bij de uitgang van Birkenau zag dat ze ook koelkastmagneten verkochten, ja u snapt hem al: een met een doodshoofd en Halt!/Stoj! erop, conform de bordjes op de hoogspanningshekken die voor - de gotspe - levensgevaar waarschuwden.

Misschien komt het wel omdat ik zo serieus ben, maar ik ben vast een slecht mens.

Bij de foto's: het besproken bordje - Een Oostenrijks-Hongaarse Luitenant-Generaal met bedoelde riem: bruin, degelijk leder, met dubbele gordelsluiting. Het riemuiteinde bandje ben ik helaas ooit kwijtgeraakt.

* - De KZ-slachtoffers kregen voordat ze de gaskamer betraden opdracht hun schoenen bij elkaar te knopen zodat ze ze achteraf makkelijker zouden terugvinden. Natuurlijk was dat gewoon om de recycling te vergemakkelijken.

(c) 2000-2021 Dieter Bruls