Contact: d i e t e r b r u l s @ g m a i l . c o m

Week 33

Aflevering 159

Gewicht: 61,6

Temperatuur: 36,8

Op Abraham Lincoln na misschien

Trump heeft een nieuw zinnetje uit zijn hoofd geleerd. Dat zijn beleid het beste is voor zwarten op misschien dat van Abraham Lincoln na. Je zou kunnen denken dat hij zegt dat er iemand beter dan hem was, maar hij wil zich toch voornamelijk in dezelfde liga plaatsten. Hij wil zijn hoofd op Mount Rushmore erbij hebben.

Nu schafte Abraham Lincoln de slavernij af. Trump heeft nooit iets gedaan voor zwart Amerika. Hij roept wat over banen, maar als die al door zijn economisch beleid zouden zijn geschapen - wat niet het geval is - dan zijn ze zeker niet speciaal voor de zwarte bevolking geschapen. Als de economie aanzet komen er meer banen bij, vooral aan de onderkant en je kunt nauwelijks zeggen dat dat volwaardige banen zijn qua verdienste. Het is meer slavernij met een zakcentje.

Het is een onzinnige vergelijking. Lincoln werd vermoord door John Wilkes Booth. Als Trump zich wil vergelijken met Lincoln, Booth kun je alleen maar vergelijken met een Trump-aanhanger: een gefrustreerde Zuiderling die zich in zijn rechten (het bezitten van andere mensen in dit geval) zag aangetast en zijn woede niet anders kon oplossen dan met zinloos wapengeweld.

En dan was Booth in tegenstelling tot de gemiddelde Trump-aanhanger nog iemand die zijn zaakjes goed voor elkaar had: hij was een gevierd en geliefd toneelspeler, populair bij de vrouwen.

Maar misschien moet Trump die nu wel het meest vrezen op dit moment: de in zijn beleid teleurgesteld geraakte kiezers en partijgenoten en die zijn er steeds meer. Mensen die oproepen om Biden te stemmen. The Lincoln Project (van oa de man van Kellyanne Conway, een toeverlaat van Trump) is de bekendste, maar ze beginnen van alle kanten op te duiken: Republican Voters Against Trump, en meer Teleurgestelde Trumpkiezers.

En mocht Trump dood geschoten worden dan door iemand met een rood petje op die Amerika weer groot wil maken. Als in een Shakesperiaans koningsdrama.

Bijen

Ik kreeg vandaag een filmpje over honing en bijen opgestuurd en opeens was er allemaal bijennieuws, zoals een mysterieuze bijensterfte in Noord-Italie en in veldhoven werden miljoenen bijen in beslag genomen bij iemand die niet wist hoe er voor te zorgen. Kwam het door die wafels van gisteren?

En dan was er nog The Damned en die brachten een nieuw nummer uit van hun in in oktober te verschijnen EP The Rockfield Files: Keep Them Alive. Ook over bijen. En een pleidooi dat ik onderschrijf.

Rest nog een domme vraag: waarom maken ze honingwafels niet in honinggratenvorm? Of moet ik dat aan Henk Krol vragen?

Aflevering 158

Gewicht: 61,7

Temperatuur: 37,0

Join, or die

In de grafische vormgeving wordt onderstaande tekening als een basisbestanddeel van de pre-historie van die kunst gezien. In  de Amerikaanse geschiedenis staat hij aan de basis van de strijd om onafhankelijkheid. Het is een werk van Benjamin Franklin, een van de Amerikaanse Founding Fathers. Hij maakte 'Join or Die' ter gelegenheid van de Frans Indiaanse Oorlog: de Britten streden in deze oorlog tegen de Fransen die versterking hadden gekregen van de Stammen van de Oorspronkelijke Bewoners. De bedoeling achter de tekening was om meer eenheid tussen de Britse 13 Kolonien te scheppen.

Franklin publiceerde het in de Pennsylvania Gazette. En daarin viel zo'n plaatje op, er stonden vooral letters in, zoals alle kranten uit die tijd.

Benjamin Franklin bracht daarnaast ook de Poor Richard's Almanack uit een jarenlang door vele Amerikanen geraadpleegd werk. Ik heb een liefde voor dat soort oude almanakken vol markttijden, postkoetsen, water- en maanstanden.

Join or Die was de basis van de Gadsden Flag (Don't Tread on Me), waarop de slang een was geworden. Die slang vond zijn weg weer naar de eerste vlag van de 13 staten (met de 13 strepen), the First Navy Jack.

Het is natuurlijk een vreemd idee, slangendelen die samen kunnen voegen. Wormen kunnen doorleven als ze in twee stukken zijn gehakt, slangen niet zover ik weet. Maar samenvoegen dat kunnen zelfs gesplitste wormen niet. Maar het beeld is nu eenmaal vaak sterker dan de werkelijkheid.

Misschien is het een symbool voor het huidige Amerika, dat een burgeroorlog meer dan na is en waar de verdeeldheid nu zo groot is dat CNN een spotje heeft van de Republikeinse olifant die de Democratische ezel ontmoet (beiden creaties van Thomas Nast, tevens de vormgever van Uncle Sam en Santa Claus) en de olifant (sic) de ezel op het afstand houden wijst. Waarop de ezel zegt: 'We waren al jaren niet zo dichtbij elkaar.'

Treintje kijken en eenheid der Galicien

Er zijn mensen die kijken naar puistenkop Max Verstappen die heel hard nergens heen gaat, rondjes rijdend. Dan kijk ik liever naar een locomotief die liefkozend Sinaasappeltje  wordt genoemd en stel me voor waar ik daarmee allemaal heen kon.

Zo wil ik naar Galicie, nee niet het Noord Spaanse deel maar dat deel dat in Centraal Europa ligt. Vanwege het Koninkrijk van Galicie en Lodomerie. Het koninkrijk der hongerlijders en naaktlopers zoals de inwoners het noemden. Joseph Roth is van daar en je moet Galicie kennen om de godvergeten plaatsen in Radetzkymarsch te begrijpen.

Misschien dat ik daar een beweging kan aanzwengelen die beide Galicien verenigd wil zien.

Aflevering 157

Gewicht: 61,7

Temperatuur 37,1

De tulband van Kafka

De Vlaamse tv-kok Jeroen Meus maakte een serie over het lievelingseten van bekende mensen, de aflevering over Adolf Hitler werd uiteindelijk toch maar wegens smakeloosheid geschrapt.

Ik wil hem een vervanging aanbieden: het lievelingseten van Franz Kafka.

Anna Pouzarova was van 1901 tot 1902 kindermeisje in het ouderlijk huis van Franz Kafka, die toen zelf al een jongvolwassene was. Anna zorgde voor zijn drie jongere zussen, twee tussenliggende broertjes waren gestorven. De zusjes zouden allen in concentratiekampen omkomen. De ouders Kafka en Franz zelf waren al ver voor de komst van de nazi's in Praag overleden.

Zij beschreef dat Kafka erg van spinazie hield. Zodra het in het voorjaar op de markt te krijgen was werd het bijna dagelijks geserveerd. Nu is spinazie - las ik onlangs - zeer goed tegen ouderdomsziektes als dementie. Daar zou Kafka geen last van krijgen, hij stierf zoals gezegd jong.

Op feestdagen aten ze gezien hun joodse achtergrond matzes. Daar hield hij niet van. Hij was meer een zoetekauw: de pudding, de mazze loks, die van de matzes gemaakt werd vond hij wel lekker.

Bij het ontbijt kwam altijd  een kopje cacao waarin zijn moeder een extra stukje chocolade deed en een stukje tulband waarbij een klontje boter zat. In Praag en de rest van Bohemen overigens niet ongebruikelijk, gebakswaren bij het ontbijt.

Pouzarova merkt hierbij op dat in het jaar dat ze bij de familie Kafka was niemand ooit ziek was en ze wijdt dit aan dat ontbijt.

Kafka - die toen al last van tuberculose had - bezocht wel dokter Lahmann in zijn santorium in de Dresdener villawijk Weisser Hirsch en vanaf dat moment moest Anna wekelijks een tulband op recept van die dokter bakken. Dat waren nog eens tijden, dat doktoren je een cake voorschreven in plaats van je dat juist te verbieden!

Hij at het in zijn kamer in het huis De Drie Koningen aan de Praagse Celetna, de verbindingsstraat tussen het Oudestadsplein en de Kruittoren. Aan het kleine tafeltje bij het raam met uitzicht op de straat, die tegenwoordig een constante toeristenstroom verwerkt.

Hij had een eigen kamer met bureau waar ook nog een fiets geparkeerd stond (OK hipsters!). Ik herinner me een foto van hem met zijn fiets, een groot zwart herenmodel.

Anna serveerde hem zijn ontbijt dagelijks. Niet voor niets heet het dienstmeisje in De gedaanteverandering (Die Verwandlung) Anna.

Recept

25 decagram poedersuiker met de geraspte schil van 1 sinaasappel en 1 citroen vermengen, pas op dat er geen klontjes ontstaan.

Daarbij voegt men 6 eigeel en roert dit grondig een half uur (!). Daarbij voegt men een beetje citroensap en zetmeel ter gewicht van 2 rauwe eieren.

Daar dan tot sneeuw opgeklopt eiwit van 6 eieren aan toevoegen en dit deeg wordt dan langzaam in een met boter ingesmeerde en met meel bepoederde tulbandvorm gebakken.

Anna Pouzarova heeft de cake zo vaak gebakken dat ze het recept uit haar hoofd kende (ik heb zelf niet zoveel verstand van bakken, maar ik heb de indruk dat er boter en meel ontbreekt).

Ten slotte: niemand anders dan Franz zelf mocht van deze cake eten en met een tulband per week kwam hij zo uit.

Bij de foto's: de ouders Kafka, Hermann en Julie (boven), het adres van de winkel in modeaccessoires en fournituren op de Starometske Namesti (Oudestadsplein) voordat die ook naar Celetna verhuisde (midden) en Franz Kafka zelf rond die tijd (onder).

Aflevering 156

Gewicht: 61,8

Temperatuur: 36,7 (symptomen: ik werd wakker met een stijve nek. De hele nacht op de tocht gelegen).

Donkere materie

Op het plein hoorde ik onder de boom de bejaarden uit het bejaardencentrum klagen. Er was een nieuwe verzorgster en die was wel aardig. Alleen ging ze elke ochtend midden in de ontbijtzaal staan en wees dan met een soort dansje de nooduitgangen aan en legde dan uit hoe je een mondkapje om moest doen. Ook borg ze voortdurend hun spulletjes op in kasten boven hun. 'En dan die zwemvesten, dat hadden we vroeger ook niet.'

Beneden in mijn kelderbox trof ik vandaag een CDA-kamerlid aan. Hij vroeg heel voorzichtig of hij al tevoorschijn mocht komen. Ik heb nee gezegd.

Dan is er een nieuw vredesakkoord in het Middenoosten. En ik weet niet beter dan dat elk vredesakkoord daar een reden is voor een volgende oorlog. Ik zie dat nu al mijn hele leven aan en ik moet zeggen dat ik ergens in de jaren 70 op ben gehouden het nieuws over die regio te volgen. Ik leef nog steeds in de overtuiging dat Eddo Rosenthal in zijn blokkentrui gehuld de verslaggeving doet.

Op mijn telefoon krijg ik de hele dag berichtjes van Scientias. En die ontdekken aan de lopende band mogelijk bewoonbare planeten, nieuwe zonnestelsels waarvan de meeste afwijkend. En ze vinden zoveel zwarte materie dat we hard afstevenen op een zwarte materie overschot. Nu heb ik dat gevoel overigens al bij een bezoek aan een willekeurige Action.

Alhoewel ik niet weet of ze die spullen wel hebben meegenomen in het berekeningen rond het gebrek aan materie in het universum.

De berichtenstroom doet me denken aan het blad de Wereld der Dieren (Svet Zvirat) dat Jaroslav Hasek voor zijn aanstaande schoonvader vulde. Omdat hij vond dat zo'n blad wel wat te melden moest hebben en de oplagecijfers wat omhoog te krijgen verzon hij elke maand een stuk of vier nieuwe dieren. Dat begon onderlegde lezers op te vallen en die klommen dan ook snel in de pen.

Hij wist een onuitwisbare indruk op zijn schoonvader in spe te maken maar tot een huwelijk met zijn dochter kwam het dan toch niet.

Hij is daarna maar een politieke partij begonnen: de Partij van de Gematigde Vooruitgang binnen de Grenzen van de Wet. Die natuurlijk door de geheim agenten van de Dubbelmonarchie in de gaten werd gehouden. Ik zou graag de verslagen die deze heren van deze dadaistische  drinkgelagen eens hebben gelezen. Ik vermoed dat ze er niet veel van begrepen hebben.

Muziektip: onlangs werden mij de concerten van Shostakovich opgestuurd: twee viool concerten, twee cello concerten en twee piano concerten (waarvan het eerste voor piano, trompet en strijkers). Rustgevende muziek, ik heb ze nog maar eens gedraaid toen een buurman door de avond begon te schreeuwen dat de buren de muziek zachter moesten zetten. Daarna heb ik niets meer vernomen.

Het eerste pianoconcert had Shostakovich zelf vaak op zijn programma staan toen hij nog actief was als pianist.

Aflevering 155

Gewicht: 61,8

Temperatuur: 36,6 (geen symptomen)

De dansende bananenrepubliek

Het leuke nieuws gisteravond was toch wel dat Kamala Harris running mate wordt. Ik verheug me al op het vice-presidenten debat, dat wordt de mooiste televisieavond van het jaar: ze zal drogekaakjesman Pence alle hoeken van de studio laten zien.

Het mooie aan Harris is dat iedereen haar jong noemt en dat geeft mij het volle vertrouwen dat ik mezelf nu ook weer jong kan noemen. Hetgeen ik overigens ook ben.

In These Truths (A History of the United States) beschrijft Jill Lepore het verschil tussen de Britse Amerikaanse kolonies en de Franse. De Fransen trouwden met de inheemse bevolking en ook met slaaf gemaakte mensen, bij de Britten was dit absoluut not done (en vaak zelfs strafbaar). De Britten maakten strikt onderscheid tussen zwart en wit, de Fransen kenden, mede op grond van de 'gemengde' huwelijken, meer kleurnuances.

Bij de Britten stond wit verder voor vrij en zwart voor onvrij. Dit staat mede aan de basis van het verschil tussen Canada en de VS. (Later toen Canada Brits werd, kwam er bij dat slaven daar hun vrijheid kregen, het boek de Ondergrondse Spoorweg gaat hier oa over).

Harris heeft ooit in Frans Canada op school gezeten. Ze zag zichzelf in die tijd als een eendje omdat ze haar klasgenootjes vaak niet begreep en dan steeds 'Quoi? Quoi? Quoi? riep.

In de States noemen ze haar dus zwart. Mij was dat net als bij Meghan Markle niet meteen duidelijk, ik denk alleen in kleurnuances en zie mezelf net als alle andere mensen als bruin maar dat ik wat lichter bruin ben dan de twee genoemden.

Als mensen zich wit noemen denk ik altijd dat ze ernstig ziek zijn (en wellicht al overleden).

Mij gaat het er alleen om dat er een goede kandidaat staat naast Biden, die ik niet als een geweldige keuze beschouw.

Maar er was meer goed nieuws: ook Facebook met zijn Blackfacebook-imago gaat nu afbeeldingen van onder andere zwarte piet verbieden.

Dus zaten er vandaag midden in een hittegolf en een wereldwijde pandemie van die buikvetverbouwers en hersencellulitiskwekers zich enorm op te winden over h-u-n kinderfeestje (in december!).

En plannen te smeden voor een nieuw Hyves: het wordt langzaam zo'n riedel, de grenzen dicht, de gulden terug en Hyves weer online.

Ik zie het helemaal voor me: een dansende banaan met een geel hesje aan. Welkom in Kleuterland.

Nog meer low-life: Willem Engel vergelijkt het mondkapje met de Jodenster (attentie in de links kunnen foto's van zijn kop worden getoond en die kan als schokkend ervaren worden). Maar als hij de vergelijking met de Jodenvervolging wil maken dan wil ik daar best aan toevoegen dat hij dan de rol van Joseph Mengele vervult.

Hij meent inmiddels weer aan te kunnen tonen dat het dragen van een mondkapje allemaal onzin is, naar ik begrepen heb, omdat hij met een vervalste doktersverklaring zonder mondkapje ook in het vliegtuig mee zou mogen.

Hij had mij niet tegen moeten komen want ik had hem aangeklaagd wegens poging tot doodslag en gezien het met voorbedachte rade was, substituut moord.

[tekst loopt door]

Dat soort gekken zijn medeverantwoordelijk voor elke coronadode die er in Nederland nog valt. En als hij zo zeker is van zijn gelijk, moet hij snel maar naar die zoukdansende bananenrepubliek van Bolsonaro gaan. Lekker zouk dansen in de favela.

Morgen meer leuks.

Aflevering 154

Gewicht: 61,9

Temperatuur: 36,6

Opwarming door airconditioning

Het is warm dus alle actualiteitenprogramma's gaan over hoe je je huis koel moet houden. Voor wie wordt dit elke keer weer uitgezonden?

De mens vergeet snel. Hoe vaak hebben we het niet uitgelegd van die familiefeestjes en hoe ze daarmee de hand slaan aan de vrijheid?

Ze roepen steeds om strengere regels en dat ze van hun vrijheid af moeten blijven maar het feit dat ome Cor 38 jaar geleden het familiebedrijf begon moet met de hele familie gevierd worden. En afstand?, nee ze zijn als een grote familie. Binnenkort lopen ze weer in koor te klaagzangen dat ze niet naar oma in het verzorgingstehuis kunnen.

En het bedrijf van ome Cor? Dat loopt slecht. Hij weet niet of het veertig jarig bestaan gehaald wordt. Een volgende lockdown zal hij financieel niet overleven.

Ik noem het junkengedrag: wel weten dat er iets fout is maar de fout steeds weer opnieuw maken.

Dan zijn er nog de jongeren. Die B-film scripts aanhangen om alles te verklaren. En die hun kennis van de afstelkamertjes-logica van Hollywood als kritisch denken zien. Een complot van een lab dat het virus ontsnappen liet. En de regering die er niets aan doet omdat en voor ze de tweede zin hebben uitgesproken zijn ze al in tegenspraak met zichzelf verwikkeld.

En zij die het niet meer weten beginnen over hun geloof. Waarbij eentje met het gezwets komt dat god ons wil straffen voor het feit dat we elkaar niet genoeg zien en langs elkaar heen leven. De logica van god is groot en kan dus ver gezocht worden.

Nee mensen het is warm in huis en we moeten gewoon de gordijnen dicht doen. Maar dat doen we niet, we sluiten onze ogen.

Aflevering 153

Gewicht: 61,7

Temperatuur: 36,7

Van zwaarden en ploegscharen

Vroeger rook je onfris. Nu heb je waterschaamte.

Meer dan onfris: ik dacht aan hoe in het AZC in Gilze een lesbische vrouw door landgenoten met kokend water werd overgoten. Er is geen praktijkmodule bij het inburgeringsexamen.

De mens is altijd weer bereid de ander aan geestelijke slavernij te onderwerpen.

Ik keek uit het raam en zag ze, de mannen die nadat hun vrouw de auto heeft ingeparkeerd nog even terug moeten naar de auto. Om nog eens een portier open te maken. Eens te kijken. En als zij dan binnen is zetten ze hem een stukje naar voor en dan een stukje achteruit. Uiteindelijk staat hij dan precies zoals de vrouw hem neer had gezet, op een centimeter na. Loekasjenko doet dat ook met zijn auto, maar die rijdt 100 kilometer vooruit en dan weer achteruit voor die ene centimeter.

Zou hij zich nog steeds laten feliciteren door zijn echtgenote met de grandioze overwinning? 'Kinderen wat zeggen jullie dan tegen papa hij heeft vandaag de verkiezingen gewonnen.' 'Ja duh!' En hoe kijk je als je ook wel weet dat hij de boel belazerd? 'Goh schat, je hebt gewonnen' zeggen terwijl hij zes jokers tussen zijn kaarten steekt. Je moet het kunnen.

En ik zag de coronakruisen voor de 100.000 slachtoffers op Copacabana:

Er stonden 100 kruisen op Copacabana

Maar de dictator hij ploegde voort

Svetlana. Maria, Veronika

Maar de dictator hij ploegde voort

Door tot het einde van het strand

Daar keerde de dictator de ploeg

En hij knielde naast zijn ploeg in het zand

En de dictator hij werd verhoord

Naar de Ballade van de Boer (J.W.F. Weremeus Buning).

En het wordt wel weer eens tijd Bohumil Hrabal te lezen dacht ik. Want niets zo mooi als een middag in de zon lezen en dat iemand je daarna vraagt, waar ging het over, je had zo'n plezier, en je alleen weet dat het over een man die op de broodauto zat te wachten ging.

'En toen?' Ja toen van alles en leg het eens uit, niks, het leven.

(c) 2000-2020 Dieter Bruls