Contact: d i e t e r b r u l s @ g m a i l . c o m

Week 22

Voorpagina

Boer waar zijn je kippen

Ik ging drankjes bestellen in de Buurtboerderij in het Westerpark, een weer open geliefd oord voor zogenaamd alternatieve geesten. En ook al was de bar buiten, er stond een rij: dus zette ik een mondkapje op. Dat gaf reden tot het uitventen van meningen bij de wachtende er-zit-overal-wat-achter-conspiratisten en worteltjesidealisten. Een mevrouw moest meer dan duidelijk een groep braaf knikkende mede kritische denkers nog eens duidelijk maken dat ze zich niet liet inenten. Want je wist niet wat er allemaal inzat.

Uitgesproken moest ze hoesten. 'Geen corona hoor, gewoon een rokershoestje.'

Ja want je weet niet wat erin zit, hield ik wijselijk voor me.

Anonieme Frikandel Eters

Ik kreeg vandaag de vraag hoeveel frikandellen ik per jaar eet, dit naar aanleiding dat er in de Volkskrant stond dat de Nederlander jaarlijks 35 stuks verorbert.

Degene die het me vroeg at er zelf geen en was een kleine niet representatieve rondvraag gaan doen, wie ze wel at. Het antwoord was ontluisterend: niemand. Ik kan zelf ook niet zo snel iemand voor de geest halen die ze wel eet en zo ja, toch geen 35 per jaar.

Het vermoeden werd geponeerd dat het overgrote deel in sportkantines geconsumeerd wordt. Het sportseizoen duurt 30 a 35 weken. Alleen de KNVB heeft maar 1,16 miljoen leden die deels moslim, vegetarier of anderzijds niet frikandeletend zijn. Nu komen er natuurlijk veel mensen in de sportkantines die niet voetballen en misschien is dat omdat ze erg veel frikandellen eten.

Ikzelf mag als ik in Duitsland ben graag eine Frikadelle eten en ook een Limburgse frikadel schat ik op waarde, maar een frikandel nee. Niet vanwege het slachtafval wat er allemaal in zit, maar vanwege al het zout om het niet naar slachtafval te laten smaken. Hetgene dat nog het dichtst bij de frikandel in de buurt kwam, de afgelopen jaren, was de zo geroemde Currywurst van Konnopke in Berlijn.

Maar goed, wie dus die 35 frikandellen eet en al die frikandellen van mensen die ze niet eten erbij, dat zal nog wel even een raadsel blijven. Maar ik kan me voorstellen dat ze het stiekem doen: frikanoniem.

Mijn banden met het Huis Windsor

Naar aanleiding van de hondendeken van Queen Elizabeth II kwam de vraag hoe ik daar dan op terecht kwam.

Een voormalige buurman van mijn ouders was generaal in het Britse leger. Ik werd daar ook wel eens over de vloer gevraagd, want de goede man hield van een stevig glas whisky en had ook wel eens behoefte om andere mensen dan militairen te spreken. Nu ben ik gelukkig redelijk militair onderlegd wat overigens ook de reden was dat ik ooit afgekeurd werd voor militaire dienst: ik wilde alleen de officiersopleiding volgen en met de voorwaarde dat ik mijn aanvalsplan tegen Zwitserland mocht uitvoeren (via Italie, van die kant zouden ze de Nederlanders al helemaal niet verwachten). Dat en mijn ogen.

De generaal werkte ook voor de Britse vorstin en een van de taken van de hofhouding was het in noodgevallen op de koninklijke mormels te passen. En die lagen bij die gelegenheid op die deken.

Toen hij weer eens uitgestuurd werd naar een ander oorlogsgebied dan Limburg, moest hij afstand van wat spullen doen. En zo bleef die deken achter.

En bouwde ik overnacht een directe band op met het huis Windsor.

Muziek - Zouden er nog kinderen David Watts genoemd worden? Het origineel is van the Kinks overigens. Het eerste nummer van PIL was tevens hun beste. Ook niet toen ze Lu van the Damned toevoegden, die was daar al het Problem Child. Ik bedoel maar. blackface.

Netanyahu

Het is niet de trekker.

Noch de vinger die eraan trekt.

Het is degene die aan die vinger doet trekken.

En in het geval van Israel was dat Netanyahu. De man die om de zin hardliner werd genoemd omdat hij in de zin ervoor een wolf genoemd was.

Iemand die bij het in punten snijden van een pizza eerst schieten overweegt. Iemand die bij het woord vredesoverleg opveert omdat hij het als een aanleiding voor een oorlog ervoor ziet: een dessert eet je ook alleen maar na het hoofdgerecht.

Ik heb mensen die zo iemand Bibi noemen nooit gesnapt.

Eifel

Ik was eindelijk weer eens over de grens. In de Eifel. Aan een stuwmeer. Bij korter dan 24 uur hoef je bij terugkomst niet in quarantaine. Geen enkele controle gehad.

Eifelbewoners zijn een beetje Eigenbroedler. Toen ik wat meer informatie over de Eifel zocht stuitte ik op twee onafhankelijk van elkaar staande moorden waarbij min of meer buitenstaanders vermoord werden en familie en vrienden bereidwillig hielpen het lijk op de vuilstort te laten verdwijnen.

Maar het is een mooi gebied. Mooier dan de aanpalende Ardennen. En ze spreken er dat sympathieke Rijnlands.

Natuur

Na een jaar het Amsterdamse Westerpark is het Geuldal buitenaards.

Ik vind natuur eigenlijk alleen maar mooi als er sporen van menselijke aanwezigheid in zijn. Een paar paaltjes en een pad is soms al genoeg. Een vervallen schuur.

Maar zoveel als in het Westerpark hoeft dus ook weer niet.

Terug naar de geboortegrond

Met mijn vader maakte ik een avondwandeling rond mijn geboortedorp in het centrum van Zuid Limburg. En het viel me nog eens eens te meer op hoe mooi het daar is. Ik denk dat het mede kwam omdat ik voor het eerst weer eens - na meer dan een jaar opgesloten in de stad - onbeperkt in de verte kon kijken, stilte hoorde en iets anders dan lucht vermeng met uitlaatgassen rook. Maar ook omdat je wandelt met iemand die elk huis, elk pad, elke wei, elke steen kent en er verhalen over heeft.

Zoals over de molen, een moord en een zwarte vogel. Wellicht een andere keer meer daarover.

(c) 2000-2021 Dieter Bruls