Contact: d i e t e r b r u l s @ g m a i l . c o m

Week 20

Voorpagina

Antroposofisch brutalisme

Toen ik er voor het eerst langskwam - ik moest langere tijd niet achter Centraal Station zijn geweest - dacht ik dat het een tijdelijk gebouw was om mensen te laten ervaren hoe het is als je blind bent of zoiets.

Toen ik hoorde dat die origamikikker voor altijd zou zijn dacht ik aan het Palast der Republik in Berlijn dat toch ook voor de uiterste houdbaarheidsdatum weg werd gehaald. Terwijl dat stukken mooier was dan deze vertrapte pizzadoos.

Van binnen is het best mooi, maar hoe ik bomen bij architectuur ook haat, hieromheen moeten snel hoge bomen groeien. Torenhoge populieren.

Ik zat er vandaag op een bankje aan de overkant en na al die jaren vind ik het nog steeds niks. Antroposofisch brutalisme. Zelfs het ernaast staande Shell-gebouw vind ik mooier.

And the winner is... San Marino

Het was uitgestorven op straat in San Marino vanavond. Ze stonden allemaal op het podium in Rotterdam. Morgen kwamen ze dan terug met het busje van de melkboer.

En als ze wonnen zou er feest zijn in de plaatselijke variant van Zaal Muijtjens waar dan ook volgend jaar het festival zou zijn. Ger meende dat dat wel zou lukken, hij had het er in de bus heen al over gehad.

Ze zouden de weckpotten ergens anders neer zetten. En het kartonnen orgel van de revue. Wilma (foto), de zangeres zou hapjes maken. Haar worstenbroodjes mochten er zijn. En iedereen zou de stoelen van thuis meenemen ook die van de badkamer. De rapper beloofde ook weer te komen.

Het was eigenlijk wel een tegenvaller dat ze niet wonnen. Ze hadden dan ook niet op zichzelf kunnen stemmen, normaal deden ze dat even vanuit de Italiaanse telefooncel over de grens (foto). Maar ja, vanuit Rotterdam, dingetje.

Volgend jaar zou Maria gewoon weer op de geitensik tokkelen. Dan hoefden alleen de geiten mee en kon de rest thuis blijven: stemmen. Goed plan, vond ook Wilma.

IJs, geen eisen

'Wat is dat, mama, wapenstilstand?'

'Dat is dat ze niet meer op elkaar schieten.'

'Dus net als hier?'

'Ja zo ongeveer.'

Het was mei, er stond een meer dan straffe wind. De wapenstilstand was nog maar net een uur oud.

En slechts een kogel weg van zijn einde.

Het kind had nog een verstandige vraag: 'Mag ik een ijsje?'

Links - Sommige dingen gaan altijd door. Gisteren waren het er nog vijf. Nummer vijf stuurde ik nog een kaartje, misschien dat hij het nog gehad heeft. De gouverneur van Texas nam de moeite niet op mijn mail te reageren (hij zal er wel mee gezeten hebben gehad dat ik hem op zijn Bijbelse achtergrond wees). De gisteren ter dood gebrachte had zijn leven gebeterd, berouw getoond, was tot zelfinzicht gekomen en was mensen gaan helpen in de 21 jaar eenzame opsluiting die ze hem lieten wachten voordat de straf uitgevoerd werd. Nu is de doodstraf onmenselijk, iemand vooraf zolang eenzaam opsluiten is beestachtig. De nabestaanden hadden hem vergeven en verzocht om zijn pardonering. I'm done warden, waren zijn laatste woorden.

Het blijft een gestoord land, Amerika. Neem nou die man die drie hotelkamers vol wapens stouwde. En zijn daad. En waarom?

Pokken

In het Europees parlement spraken ze vandaag over een vaccinatiepaspoort. En Nederland stribbelt tegen vanwege wat privacy-, rechts- en godsdienstextremisten die of het vaxxen niks vinden, of het vastleggen ervan. Of iets met 5G in een rijstkorrel door een spuitnaald.

Ik sprak met mijn broer die in zijn woonplaats Leipzig enige tijd in een vaccinatiecentrum heeft gewerkt en die vertelde me dat daar nog mensen heel trouw met hun DDR vaccinatiepaspoort kwamen. Alsof die zoveel grenzen over hadden te gaan.

Ik ging ook maar eens zoeken naar mijn pokkenboekje en wist hem ondanks de lichtelijke wanorde direct uit een la te trekken. Een flodderig gevouwen papier met slechts een nietje (het land moest worden wederopgebouwd!) met uit te knippen bonnetjes en af te stempelen strookjes en de overzichtelijkheid van een Tsjechisch spoorboek, waar ook altijd van die bonnetjes in zaten voor supplementen met gewijzigde dienstregelingen die je dan zelf in je spoorboekje moest plakken. Met van die plaksel die altijd net onder je overstap in een knoedel ging zitten.

De bewaarplicht werd helemaal bij de ouders neergelegd. En dat deden ouders dan, ook als ze laaggeletterd waren.

Ik heb vaders naakt de in lichter laaie staande woning in zien rennen voor de vaccinatieboekjes. En dan riep moeders hem nog na: vergeet de inlegvelletjes niet, die liggen in het mapje in het laatje (doelend op een kast met 26 laatjes).

Natuurlijk had je de vrijheid om je niet te laten inenten maar dan kwam eerst de zuster van het Groene Kruis langs, daarna de dokter, de pastoor, het hoofd der school, de voorzitter en het Bielemenke van de fanfare St. Caecilia, de politieagent en de burgemeester. En die vertelden je allemaal dat je buiten het kerkhof zou worden begraven bij de zelfmoordenaars en de ongedoopte kinderen. En dat de bloedjes op schoolreisje niet mee mochten in de bus.

Hielp dat niet werd het van de kansel gepredikt en werd je uit de volksgemeenschap verstoten.

Ik weet niet of vroeger alles beter was maar het is toch een beter verhaal dan 'ja je weet niet wat er allemaal in zit.'

Muziek - World Bee Day, Wereld Bijen Dag, dus reden om hem nog eens te doen: The Damned: Keep 'Em Alive. Mooi clipje in bijenvlucht. (En in deze plaat heb ik geen financiele belangen, dat was in hun vorige).

Het vega-spek en bonen argument

Ik trof iemand die toch al enigermate op leeftijd is en vroeg hem of hij zijn prikken al had gehad. 'Nee,' zei hij en hij ging ze ook niet halen. Ik vermoedde dat al, hij is bio-dynamisch. Vandaar dat ik het vroeg: ik zie vermoedens graag bevestigd.

Hij lette dus goed op zijn voeding, het was namelijk maar een klein beetje eiwit wat ze je inspoten. Had hij gelezen. Dus zorgde hij voldoende eiwitten binnen te krijgen.

Het RNA van een virus is inderdaad een eiwit, net als alle bouwstenen van leven. Ons DNA ook.*

Hij at dus veel bonen. Logisch dacht ik, het menselijk DNA verschilt niet wezenlijk van dat van een bruine boon.

Ik liet het er maar bij. Een portie bonen houdt corona buiten de deur. In een discussie waar iemand met bonen als argument komt leg je het af.

Altijd.

* - Correctie: een lezer met meer kennis van zaken wees me erop dat RNA en DNA geen eiwitten zijn. Eiwitten spelen weliswaar een rol in biologische informatieoverdracht maar zijn toch wezenlijk anders. RNA en DNA zijn complexe zuren (vandaar die A).

En zuren en eiwitten moet je niet doorelkaar gooien, dat gaat welbekend schiften.

Aanvulling: er is wel een coronavaccin met een eiwit, dat van Sanofi, maar dat is nog niet op de markt toegelaten.

Van een gebombardeerde stad

De lijnen in Gaza zijn nu ook gesloten.

Israel gaat door

[naar de finale].

Bulgalommer

Ik schreef gisteren over de satellietstad Bolokov 5, ik bedoelde natuurlijk de Amsterdamse wijk Bos en Lommer.

Dat meer mensen de overeenkomsten met het Oostblok zien bleek wel toen ik er vandaag middenin een Bulgaars tafereel terecht kwam.

Er werd een scene opgenomen die in Bulgarije moest spelen. Ze hadden zelfs de straatnaambordjes vervangen.

Alleen de overvolle fietsenrekken zullen last hebben gegeven.

De omgeving van de Charlotte de Bourbonstraat zal er voor het oog van de meeste mensen niet erg koninklijk uitzien. Maar architectonisch is het een juweeltje, vooral de vrij nodeloos onder de blokken doorgetrokken straat doet het hem. Vroeger was dit een buurt voor de middenklasse, tegenwoordig lijkt het afgeschreven. Wat jammer zou zijn. Wat hier staat is meer waard dan al die grachtenpandjes: daar hebben we er genoeg van. En in peperkoek kan je niet wonen.

Dan vond ik ook nog die gigantische gesigneerde Keith Haring. De projectontwikkelaar zal er niet blij mee zijn geweest, want het is toch iets als een broedende korenwolf. Goed gedaan Keith!

(c) 2000-2021 Dieter Bruls