Contact: d i e t e r b r u l s @ g m a i l . c o m

Week 19

Voorpagina

In het westen veel nieuws

Goed met die aerosolen hadden ze een puntje, maar daar was de wetenschap ook wel achter gekomen. Daarna hebben de wappies alleen maar uit hun nek gezwetst. En hun aanwezigheid kenbaar gemaakt met aerosolen producerende demonstraties. Om dat te ontvluchten gooide ik mijn fietsstuur om. In Amsterdam West trof ik op een tegenwoordig bewoond bunkercomplex, tenminste zo oogde het. Het kunnen ook de resten van een gasfabriek zijn geweest.

Heel mooie gebouwen, maar ik ga ervan uit dat de meeste mensen het deprimerend vinden. De belijning in die flat is horizontaal (iets wat mensen altijd lelijk vinden, mooie gebouwen hebben verticale lijnen), maar de architect breekt dat heel slim met die kolom en het hoogteverschil. Goed dat er iemand is geweest die dit gered heeft van de sloophamer.

Op de terugweg stond ik plots in de satellietstad Bolokov 5. Het gebouw heet de Tribune en kijkt uit op het voetbalveld van De Spartaan. Bam! En iedereen maar zeggen dat het oude belastingkantoor aan de Wibautstraat het enige voorbeeld van Stalinistische bouw in Nederland is.

Fantastisch gebouw. Ik droom van een Amsterdam waar meer van dit soort kolossen worden neergezet. Vol tweekamerappartementen warmee de woningnood opgelost wordt.

Als je je laat leiden door de smaak van de mensen leef je binnen de kortste keren in een wereld vol peperkoeken huisjes en gezellige straatjes met leuke zitjes.

Beton en staal, dat is waar het land om vraagt.

Licht, lucht en lacht!

Helemaal vergeten: het was gisteren de feestdag van de Heilige Corona die vooral in bepaalde delen van Oostenrijk en Zuid Duitsland aanbeden wordt. Beschermheilige van de schatzoekers. Dus steek alsnog een kaarsje aan.

Steeds meer mensen in mijn omgeving beginnen inmiddels de brieven van verlossing te krijgen.

En vakantieplannen klinkt mooi maar erheen mogen betekent niet erin mogen. Ik mag bijvoorbeeld naar Finland, maar Finland vraagt een zwaarwegende reden voor mijn bezoek dat strikt zakelijk moet zijn. En dan nog ga ik met sneltest en vaccin eerst 10 dagen in quarantaine (snapt u waarom het daar veilig is?).

Mooi dat kan ik thuis beter. Dus ik ga gewoon met een kaart van Helsinki door Helmond lopen en mensen met een Fins taalgidsje vragen waar ik haring met nieuwe aardappelen kan eten (op mijn mond wijzen en luid Sinki Sinki zeggen want dat is Fins voor mond).

In Helmond of all places.

Bitcoin steeds meer gewoon

'Schat! Waar liggen de bitcoins?'

'In het sleutelbakje bij de kapstok.'

'Daar liggen ze niet!'

'Hoe zien ze eruit?'

'Een briefje met een code!'

'Oh dat... Dat heb ik...'

'Wat?!'

'Je moet ook niet altijd alles laten slingeren.'

Prettige Hemelvaart!

Al was een deel van de wereld in Himmelfahrtskommando-stemming, het was een rustige Hemelvaart.

Ik las het meest recente werk van Bohumil Hrabal dat in vertaling verscheen, Bambini di Praga - zijn beste werk is inmiddels wel vertaald - dit is er dan ook een uit zijn beginperiode (1964) en die zijn vaak nogal eens druk. Ik ben in een slagerij beland en het lijkt op een familiefeest bij mijn oma: iedereen praat door elkaar, de een nog breedvoeriger dan de andere, iedereen houdt strikt aan zijn eigen verhaallijn en niemand luistert naar elkaar. En waar de kakofonie heen voert?

Naar dit? Muziek waar een Spotify algoritme me niet zou kunnen brengen: Messing with the Blues, een collectie opnames van James Brown gemaakt tussen 1957 en 1985 waarin hij zijn invloeden uit jazz, blues en vroege rock'n'roll covert. Als dat was aangeraden door een algoritme na het draaien van de Symfonie of Psalms van Strawinski (dat het tussenstapje is tussen zijn Sacre du Printemps en Orffs Carmina Burana) zou men bij Spotify gaan klagen dat het algoritme psychotisch is geworden.

Bohumil Hrabal: Bambini di Praga (vertaling Kees Mercks), Moldaviet-reeks nr 29. Uitgeverij Voetnoot.

James Brown: Messing with the Blues, Polydor 1990. Overige informatie moeizaam: de vormgever heeft een minieme puntgrootte in zwart op een donkerblauwe achtergrond gebruikt.

Iemand nog koffie?

Ik probeerde me vandaag voor de geest te halen wanneer ik voor het laatst in een cafe een gesprekje heb gevoerd dat begon met 'Erg he wat in Israel is gebeurd.'

30 jaar terug? Ik vrees zelfs toen al niet meer. De laatste keer dat ik nog oplette bij nieuws over het onderwerp las Frits Thors het nog voor. Zodra Eddo Rosenthal in beeld kwam was het geoorloofd om te vragen of iemand nog koffie wilde.

Bij het Journaal hebben ze nog steeds het idee dat het nieuwswaardig is, ze openen er zelfs nog geregeld mee. Een kievitsei melden snap ik, maar dagelijks melden dat er weer een kippenei is gevonden, nee.

Er moet echt heel wat gebeuren voordat ik iemand op de bushalte zal tegenkomen die zegt 'Wat nou weer in Israel gebeurd is.' Zelfs een vredesverdrag zal niet bushaltebestendig zijn.

Feestje

Ze hadden een koffie gehaald, slagroom erop, want het was een feestje. Welk feestje wisten ze niet, dus dubbel mocht ook wel.

Daarna kwam er nog een stel het steigertje oplopen. Gelukkig was het een stevige drijvende vlonder die niet uit evenwicht kon raken. Zo'n stel.

Het tweede gespan had gebak gehaald. Ruimschoots. Eveneens vanwege dat feestje. Ze gingen op een bankje in de buurt van het eerste paar zitten.

Blikken van afgunst volgden, de een omdat ie geen gebak bij de koffie had. En de ander omdat ie geen koffie bij het gebak had.

Feestjes kunnen zomaar opeens over zijn.

Kijk eens naar het lokvogeltje

Kom bij voorkeur alleen, staat er hier bij het vaccinatiecentrum. De meneer op de foto (vandaag in de Volkskrant, fotograaf onvermeld) moest gelokt worden met een biertje, dat biertje moet hem heel wat waard zijn gezien de angst die hij doorstaat. Maar goed, het is Amerika. Die hebben een heel ingewikkelde relatie met iets als een biertje.

Een flinke vent zou je zeggen, maar er moet een vriend mee om zijn hand vast te houden en een die - een beetje zegenend - een hand op zijn hoofd houdt. Om hem te behoeden van wegrennen?

De vriend van de hand is of zelf al juist gevaccineerd, want hij houdt een biertje vast, want ik neem toch aan dat ze de bange man in het midden zijn biertje niet vooraf hebben gegeven, want - zoals gezegd - of hij zitten blijft?

Hij zit heel verkrampt. Zou de vriend van de hand het biertje voor hem houden om de in het verschiet liggende beloning helder te houden?

Het prikje is overigens minimaal. Ik vond het na een jaar wachten zelfs een beetje een tegenvaller, ik had iets meer verwacht. Iets met een ondersteunend orgelakkoord. En hij heeft duidelijk stevigere armen.

De foto mag direct door naar de NRC. Voor de Aarsman- collectie. Waarin foto's tot op de pixel ontleed worden.

(c) 2000-2021 Dieter Bruls