Contact: d i e t e r b r u l s @ g m a i l . c o m

Week 6

Voorpagina

Vraag en aanbod

Steeds minder mensen kijken tv, hoor je in televisieland klagen. Hou op met zoeken naar redenen, het ligt aan het zoeken zelf.

Want waar gaat de tv - afgezien van de buitensporige hoeveelheid sport - over? Over zoeken.

Wie is de mol?, er worden zangers, dirigenten, Rembrandts en banketbakkers gezocht. Huizen elders, het geluk in een ander land en boeren zoeken vrouwen.

Dan zoeken ze in quizzen nog antwoorden op vragen, tussenliggend zijn er whodunits en detectives die moordenaars zoeken. Kwijtgeraakte familieleden zijn ook zeer gevraagd. En verder zoeken mensen nieuwe partners of verloren gegane verwekkers. Soms met DNA, waarmee ook echte misdadigers gezocht worden.

Dus misschien als het zoeken ophoudt, dat de mensen de tv terugvinden.

Astro versus cosmo

Elke dag draait het ISS (het Internationale Ruimte Station) zijn 16 baantjes rond de aarde. Op 408 kilometer, maar hij valt elke dag 7 kilometer. Gelukkig corrigeren ze dat.

Aan boord zijn op dit moment 3 Amerikanen, 3 Russen en 1 Duitser. Zes mannen en een vrouw. Ze slapen in twee gescheiden modules: astronauten en kosmonauten apart. Ook hebben ze elk hun eigen toilet. Je kan een ruimtestation delen maar geen toilet blijkbaar.

Tot voor kort waren de Amerikanen voor de bevoorrading en het pendelvervoer afhankelijk van de Russen. Men had zelf geen geschikte raketten meer. Nu is Elon Musk met SpaceEx in dat gat gesprongen.

Ook als er op aarde een oorlog tussen de VS en Rusland zou uitbreken zijn ze daar aangewezen op elkaar. Soms zullen ze bevelen van planeet aarde rondweg moeten negeren, om hun eigen wereld daarboven te behouden en leefbaar te houden.

Maar tot nu toe komt die oorlog er alleen als je afgaat op de Amerikanen. En die zijn - zoals al heel vaak is gebleken - niet zo heel goed in buitenlandse politiek. We zullen zien hoe de buitenaardse politiek gaat.

Bij de illustraties: twee eerdere Duitse kosmonauten, beide uit de DDR, dus geen astronauten. Het Zandmannetje en Sigmund Jahn.

DE RUSSEN ZOUDEN op het punt staan Oekraine binnen te vallen. Een Vijfde Colonne van truckers staat klaar om Parijs in te nemen en Baudet roept ons allemaal op 100% achter Poetin te gaan staan.

'En wat deden jullie toen het begon?' 'We waren in eindeloos gesprek met familieleden van medaillewinnaars.'

Rembrandts schaamselfies

Bij Rembrandt heb ik toch altijd het beeld van een man die best wel eens dickpics zou kunnen versturen. Zo'n zelfingenomen type overtuigd van het feit dat er aan zijn capaciteiten niet te twijfelen valt.

Alleen hoe zou dat in zijn tijd zijn gegaan? Het begin is me duidelijk: op zijn atelier achter een gordijntje wat klodderen met verf op een doekje. Daarna zou hij het schaamportretje hebben moeten laten bezorgen, daar had hij vast loopjongens voor. Het kleine werkje zou dan aan een statig grachtenpand zijn afgegeven, vaak met de mededeling 'Kijk uit, hij is nog nat.' Want olieverf heeft tijd nodig.

Zou men ze in die tijd bewaard hebben? Nee waarschijnlijk niet, ik heb er althans nooit een gezien, maar goed de huidige schaamselfies van bekende Nederlanders worden om een onbegrijpelijke reden ook niet verspreid.

Een boze preutse protestantse papa zal ze indertijd weggegooid hebben en die vuige vrijmetselaar vervloekt hebben. Nog een vraag: zou hij ze gesigneerd hebben?

Het zou zeker een gewaagde en vast druk bezochte expositie voor het Rijks zijn geweest.

De kiezen van Peter de Grote

Als je tsaar Peter zegt begint iedereen over Zaandam en de scheepsbouw.

Over Peter de Grotes interesse in het letterzetten hoor je bijna nooit, ik heb er denk ik wel eens wat over geschreven. De tsaar liet het hele Russisch Cyrillische alfabet opnieuw in Amsterdam vormgeven. Veel Amsterdamse lettergieterfamilies vonden vervolgens goedbetaald emplooi in Sint Petersburg.

Elke legereenheid kreeg daarna de beschikking over een mobiele drukpers om zo in een nieuw bezet gebied ter plekke verordeningen, directieven en proclamaties te kunnen produceren.

En tsaar Peter kocht nog iets anders in Amsterdam: zijn eigen chirurgijnen setje. Want hij had alhier ook een liefde voor het snijden in zowel dood als levend mensenvlees ontwikkeld. Zo trok hij graag tanden.

En dat laatste leidde ertoe dat er niemand in zijn hofhouding ooit nog kiespijn had: uit angst dat hij naar zijn koffertje greep en ging trekken. Men verbeet liever de pijn.

Bij de illustratie: Peter de Grote door Paul Delaroche, met de Cordon Bleu (Blauwe Band), het onderscheidingslint dat de bojaren terugkregen nadat hij ze tijdens een etentje door de hofnar hun snorren en baarden had laten afscheren om ze meer op Europese adel te doen lijken. Met de gevulde kalfsschnitzel heeft die cordon bleu maar heel zijdelings te maken.

Badwater

Mijn dochter heeft corona. Was dat twee jaar geleden gebeurd, was de blinde paniek uitgebroken. Nu niet, nu is het een kwestie van een appje en de vraag of ze boodschappen nodig heeft.

Om die reden alleen al heb ik een pesthekel aan dat Volenurker viswijf Mona Keijzer en al die ander palingbreinigen die roepen dat de corona-maatregelen overbodig zijn. Alleen dankzij die regels en de vaccins hebben we het virus terug kunnen dringen. Ondertussen vielen er wel 21.340 doden, mevrouw Vislucht.

Al die mensen die dom roepen dat het te lang duurt en dat ze er nu wel klaar mee zijn. Twee jaar om een nieuw dodelijk virus te overwinnen, vind ik niet lang. Dat noem ik een prestatie van wereldformaat. Iets waar zij duidelijk niet toe in staat zijn: het lukt hen al niet om en half jaartje uit de kroeg weg te blijven.

En ik weet ook dat we niet te vroeg moeten juichen en daarom hecht ik aan de coronapas en het strikt handhaven daarop. Om wat het ons gebracht heeft en wat het ons nog brengen kan.

Want ik gooi geen kinderen met het badwater weg.

Dickbank

Ik snap dat gedoe met die dickpics niet. Dat mannen ze versturen niet. Maar dat de ontvangers ze niet direct doorsturen ook niet.

Ik begrijp nog wel dat men bang is voor de machtsverhoudingen, binnen een bedrijf bijvoorbeeld, maar zodra de foto naar buiten komt is de verstuurder het lulletje.

Dus mijn idee is: standaard doorsturen, in de groep gooien. Met de afzender erbij.

Nog beter: een Nationale Dickpic Databank, de Dickbank. Waarin alle afzenders met diverse zoektermen zijn terug te vinden.

Ik denk dat er dan geen dickpic meer verstuurd wordt.

(c) 2000-2022 Dieter Bruls