Contact: d i e t e r b r u l s @ g m a i l . c o m

Week 6

Voorpagina

Een merkeldag

Er lag vandaag op vele plekken nog sneeuw. Is de aarde met Sint-Valentijn in het wit gehuld, dan zijn de akkers en de weiden met vreugde vervuld.

De zon scheen vandaag. Zonneschijn op Sint-Valentijn, geeft goede wijn.

Het ijs dooide. Dooi op Sint-Valentijn doet veel water in de wijn.

Op deze merkeldag wordt ons dus een goede oogst voorspeld, maar uiteindelijk valt het tegen. De kracht van volkswaarheden is dat ze rijmen, want daardoor blijven ze hangen.

En herinnerd worden die spreuken altijd als ze uitkomen. Komen ze niet uit, zijn ze vergeten. Zoals alle voorspellingen.

Maurice de Hond leeft er al jaren van.

Impeacherator Rex II

Een onverwachte ontwikkeling in de Trump Impeachment II. Tot nu toe zag ik allerlei bewijs dat het een flinke rel was in het Capitool.

Er werd getoond dat een omgestoten emmer een enorme waterravage kan aanrichten: om een schuldige aan te wijzen moet je echter aantonen wie de emmer heeft omgestoten. In dit geval moet je nog een stap verder gaan: je moet bewijzen dat iemand heeft aangezet tot het omstoten van de emmer.

Natuurlijk spreekt al die chaos tot de verbeelding maar net als bij de vorige impeachment had ik toch het idee dat er simpelere dingen waren die groter resultaat konden opleveren.

Maar goed, ze gaan nu extra getuigen oproepen. Van wat? Mij lijkt het aanzetten tot een wederrechtelijke daad voldoende aangetoond en ook niet verder aantoonbaar voor hen die het niet willen zien.

De stemming begint zo meteen. Three strikes you're out, kan dat ook?

Naschrift: stemming 57 stemmen (inclusief 7 Republikeinen), schuldig. 43 onschuldig. Resultaat: vrijgesproken.

IJskoorts: boven 42 graden bij onder nul?

'Mensen vechten zelfs om een plek in een wak,' aldus een medewerker van Staatsbosbeheer.

De brandweer ziet verder een groeiend aantal mensen dat nog nooit geschaatst heeft en zich geen raad weet met de keukenstoel. 'Vaak zitten ze er maar wat op, sommigen dachten dat het is om op te gaan staan in een wak.'

'Ook de historische kennis is erg laag,' vult een rayonhoofd van de Vereniging Friese Elf Steden aan, 'sommigen dachten dat die elf steden zoiets als de Raad van Elf is en dat klunen een soort clownerie is. Hopeloos.'

Disclaimer: ik weet dat obesitas een aandoening is die bij veel mensen niet terug te voeren valt op te veel eten, zoals een groot gedeelte van de mensen denkt, maar op onderliggende aandoeningen en eventueel daarmee gepaard gaand medicijngebruik. Deze mensen voorrang te geven helpt ons allemaal: het neemt de druk weg bij de IC's en het brengt sterftecijfers omlaag. En de mensen bij wie het overgewicht wel aan de leefstijl ligt, zullen bij zichzelf te rade moeten gaan of het niet in het algemeen verstandiger is, toekomstig niet tot een voorrangsgroep te behoren: want nu voorrang krijgen is toch meer een Pyrrusoverwinning dan een overwinning op het virus. Het zelf moeten bellen van de dokter moet toch al een soort van zelfinzicht opleveren.

Briefstemmen

Het niet kunnen garanderen van een onbeinvloede kiesgang wordt nogal eens genoemd als argument tegen briefstemmen. Het democratische recht op een geheime stemming - het Australische systeem - werd in het verleden echter nog wel eens misbruikt om ongeletterden - vaak de arbeider - bij de verkiezingen buitenspel te zetten. In de Verenigde Staten waren dat vooral de kleurlingen. In dat licht is het niet zo vreemd dat Trump zich er ook tegen verzette.

Maar nu dus Ollongren.

Slijpen

Ik snap niets van de liefde voor schaatsen. Maar meer nog snap ik de mensen die er van houden niet: dat ze elke keer als het weer eens kan, eerst nog massaal hun schaatsen moeten laten slijpen.

Je houdt toch ook niet van autorijden maar dan steeds nog de wielen eronder moeten zetten?

Stel

Stel ik had vandaag met een buitenaarder achter mijn raam gezeten. We zouden gezien hebben dat een op de vijf fietsers op zijn bek ging.

Daarna had ik moeten uitleggen dat we wagentjes op Mars laten rijden.

'Het is daar -63 graden Celcius,' zou hij gezegd hebben, 'Bij jullie is het -5 en de treinen rijden niet.'

Munitiebrood

'Waarom eten Nederlanders toch zo'n slecht brood,' vroeg me laatst iemand. Ze komt zelf uit de buurt van Kiev en is over het brood wat ik heb altijd zeer te spreken. Het doet haar aan dat van haar oma denken. En als je goed brood gewend bent valt je dat slechte in Nederland op. 'Zeker omdat het zo'n rijk land is. Maar slecht brood.' Ik wist het antwoord eigenlijk niet zo goed.

In de supermarkt zie ik elke ochtend om zeven uur een oude man - een heel naar iemand - die steeds komt voor zijn hele witbrood. Vaak heb ik de gedachtegang van de koper proberen te volgen: weet hij niet beter dat deze bij elkaar gehouden lucht brood is? Gewenning? Zou het nog steeds het idee zijn dat het eten van witbrood voor rijkdom staat, om het grauwe munitiebrood van vroeger te vergeten? Is hem al die jaren ontgaan dat witbrood inmiddels een teken van achterstelling is? En nog een aanslag op je gezondheid bovendien?

Goed, het brood dat ik koop is duurder. Het zijne kost 1,20 voor een brood dat 800 gram droge stof zou moeten bevatten, maar meestal minder weegt. Ik betaal meer dan 9 euro voor een perfect gebakken brood, van volkoren meel en zuurdesem, dat twee kilo weegt. Hij betaalt voor dat gewicht 3 euro.

Maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat twee en een half van zijn broden even zwaar als het mijne wegen. En dat je van zijn broden slechts een minimaal bolletje overhoudt, terwijl dat van mij niet kleiner te duwen is. Het brood in vieren snijden is al een heel karwei. Hij verbruikt afgaande op zijn koopgedrag elke dag zo'n brood, ik doe met dat van mij zeker 10 dagen (het gaat in de vriezer, overigens is langer bewaren voor mijn brood geen probleem, voor het zijne wel). Dus hoe je het ook bekijkt: uiteindelijk is die onaangename kerel duurder uit.

Misschien moet ik er ook maar niet meer verder over denken en het antwoord op de vraag laten bij datgene wat ik gaf: omdat Nederlanders geen smaak hebben voor gewone dingen. Een andere reden om casinobrood te eten is er namelijk niet.

Toevallig stond er vandaag ook een stuk over brood in de NRC. Dat las ik nadat ik naar huis gegleden was met mijn twee kilo brood.

(c) 2000-2021 Dieter Bruls