Contact: d i e t e r b r u l s @ g m a i l . c o m

Week 2

Voorpagina

Wachtrij voor de hemelpoort

90% van de Amerikanen gelooft dat ze zelf in de hemel komen, hoorde ik vandaag. Hoeveel procent van de anderen er ook in komen, daar heb ik geen cijfers van. Ik weet ook niet of dat ook gevraagd is.

Maar die 90% er zal er wel niet op duiden dat er maar 10% niet in de hemel komt. Gezien de huidige tweedeling in Amerika verwacht ik dat er veel meer dan 10% naar de hel worden verdoemd.

Het is zoiets als dat je vraagt aan mensen of ze beter rijden dan de anderen. 80% vindt van wel. Dus dat duidt op zelfoverschatting.

Ik weet niet of advocaten in de hemel komen, maar mochten ze er in komen zullen ze niet gaan: voor de hemelpoort valt meer te verdienen. Amerikanen zullen ook wel geloven in het kunnen aanvechten van het hemels gerecht.

Het mocht weer

In de sportschool stond Miep met haar arm heen en weer te bewegen. 'Ja, dat kan thuis toch niet.'

De restauranthouder: 'Mensen hebben toch weken niet kunnen eten.'

Buiten stonden er rijen voor de Action. 'We hebben dit zo gemist.' Een veertiger in de rij vergeleek het nog eens met de oorlog.

Op het terras zat Peter met zijn vrouw en de honden, vanaf half negen, in zijn winterjas aan het bier. 'Dit kan je thuis toch niet.'

'Thuis hebben we cv,' voegt zijn vrouw er bibberend aan toe, 'daar zit je niet in je winterjas.'

'Nee,' zei hij, 'weer mensen ontmoeten.' Hij zat er met zijn vrouw en de honden. Vanaf half negen. 'Voor de corona kwamen we eigenlijk nooit in de horeca.'

Ondertussen bewoog Miep in de sportschool haar arm nog eens omhoog.

Ze had het zo gemist.

Minder minder is meer

Ik werd gewezen op het feit dat in allerlei producten waar minder inzit toch meer inzit. Suikervervangers, vetvervangers, zoutvervangers. Nu vallen die dingen allemaal vrij goedkoop chemisch te produceren, lijkt me. Maar goed, het zou kunnen.

Ik moet toegeven, ik had me ook een beetje blind gestaard op het volkoren meel. Daar wordt niets aan toegevoegd, alleen minder heel duur uitgehaald.

Maar goed, ik zocht even, suikervervangers - zelfs het duurdere stevia - zijn in gebruik goedkoper of in ieder geval niet duurder. Vet kan je op diverse manieren vervangen: door koolhydraten, eiwitten of esters, wat kunstmatige vetten zijn. Ze hebben dus een breed palet om het goedkoopste te kiezen. Koolhydraten zijn meestal suiker of de goedkopere vervangers. Eiwitten, bij verre de gezondste vervanger, komen uit melk (kost niks tegenwoordig) of uit planten. Ze zijn zondermeer goedkoper. Esters zijn zo ongezond dat ze wel goedkoper moeten zijn, zeker als er alternatieven zijn.

Zout vervangen kan makkelijk met kaliumzout en dat scheelt voor een gewone consument misschien een paar euro per jaar: zout is goedkoop, de vervanger niet veel duurder. Zo die dat al is. Gezonder is het in ieder geval.

Het is dus voornamelijk een omschakelingsproces en dat kan geld kosten, maar ook weer niet zo heel veel dat het de hogere prijzen zou kunnen verklaren.

En anders hebben we nog altijd mononatriumglutamaat (E621), meestal bekend als ve tsin. Daar gaan boze verhalen over als het in Chinees eten zit. Maar die zijn niet onderbouwd, aantoonbaar gelogen en het is in feite niet meer dan China bashing. Minder smaakstoffen en iets meer MNG doet de truc.

Conserveermiddelen, kleurstoffen en verpakking laat ik even buiten beschouwing. Dat is afhankelijk van hoe je de vervanging invult en zelfs of je het wel hoeft te vervangen.

Ik was al bang dat ik Minder is meer moest gaan herroepen. Maar ik werd gered door de kruideniersmentaliteit: minder is meer winst.

Meer minder is meer

Minder kleurstoffen noemde ik gister niet. Je verft iets niet en dus is het duurder dan iets dat geverfd is. Stel je schilder zegt dat. Of je kapper.

Minder smaakversterkers, zelfde smaak. Dan ging er dus iets bij dat niet nodig was en dan vragen ze geld om het weer eruit te halen. Bij de garage: 'We hebben uw deur uit uw auto gehaald en dat terugplaatsen kost natuurlijk wel wat.'

Volkorenmeel. Daar zit meer in, maar wat er meer inzit wordt anders na een arbeidsintensief proces weggegooid.

Blijkbaar is de gedachte: wie gezond wil leven, is bereid daar meer voor te betalen.

Dus het hele streven om mensen gezonder te laten leven wordt zo om zeep geholpen. Met minder fosfaten.

Link - Ronnie Spector (bekend van the Ronnetes en haar huwelijk met de geestesgestoorde producer Phil Spector) kwam te overlijden. Hier een cover van You Can't Put Your Arm Around a Memory van Johnny Thunders. De studioversie deed ze samen met Joey Ramone maar deze live versie, op 75-jarige leeftijd, is beter (ook omdat ie korter is). Phil, Johnny en Joey zijn allemaal dood inmiddels. Zij nu dus ook.

Minder is meer

Vroeger was zout een betaalmiddel, maar hummus met minder zout kost meer dan met meer, oftewel, de normale hoeveelheid zout.

Dat houdt me al langer bezig: alles met minder vet, minder suiker, minder conserveermiddelen, minder verpakkingsmateriaal of dus minder zout is duurder. Voor minder betaal je meer.

Nu zullen de producenten dit wel verdedigen met dat er minder vraag naar deze producten is en het produceren en het vermarkten dus duurder is.

Maar goed als het duurder is, is er natuurlijk minder vraag. Dus kost minder meer.

OP JE AUTO zit een bumper. Het ding is bedoeld om schade te voorkomen bij het botsen. Ik hoor echter nooit van iemand die er vervolgens ook mee gaat botsen, ondanks dat ie daarvoor bedoeld is. Het lijkt me ook beter om het niet te doen.

Een bumper is net als je afweersysteem.

Spoken

Laatst ging het over spookvluchten, 18.000 in totaal, die Lufthansa moet maken om landingsrechten te behouden. Desnoods vliegen de vliegtuigen leeg.

Op het Britse spoor rijden al jaren spooktreinen: treinen die er alleen zijn om de licentie op een bepaald traject te behouden. Het is voor sommige mensen een sport om die treinen te nemen, meestal heb je een trein helemaal voor jou alleen.

Iets heel anders is het fenomeen spookstraten. In Londen bestaan ze al jaren. De stratengids London A-Z voerde ze ooit in om de concurrentie op kaartendiefstal te kunnen betrappen: in elke nieuwe uitgave werd er ergens in Londen een niet bestaande straat ingetekend. Meestal volgden er vele brieven van buurtbewoners die de uitgevers er op wezen dat de straat foutief was. Ze hebben er uiteindelijk een prijsvraag van gemaakt, geloof ik.

In Amerika werd dit idee overgenomen: daar voegde een kaartenmaker een heel spookdorpje toe. Toen ze voor een volgende uitgave de kaart nog eens naliepen, bleek er op de plek van het spookdorpje nu een kleine nederzetting met die naam te bestaan. Iemand was er een winkel begonnen en had voor een goede naam op de kaart gekeken.

Bronnen: oa On the Map/Op de kaart van Simon Garfield.

Links - De Blindedarm-verontschuldiging: Sarah Bosetti (uit Aken en dat hoor je) wil praten.

(c) 2000-2022 Dieter Bruls