| Vorige week |
Overzicht |
| Bij geen updates | Tekeningen |
IM ALLARD JOLLESDe rock'n'roll is dood
Bijna twintig jaar kwam tegen de kerst altijd de lijst met de beste platen van het jaar samengesteld door Allard Jolles. We waren allebei de tel op een gegeven moment kwijt, maar die van 2019 was de 15e vondenen we . Vanochtend tijdens het instaleren van een nieuwe telefoon kwam er opeens een bericht voorbij: Allard Jolles overleden.
Ik leerde hem kennen in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Het was rond het verschijnen van de eerste Claw Boys Claw-plaat die insloeg als een bom. Ik reisde geregeld met CBC langs de zaaltjes en de Chinese restaurants van Nederland. Krap in een klein busje. De lucht was al rock'n'roll, bassiste Bobbie klaagde over het gebrek aan schone sokken. Ik mocht Allards snelle humor. En hij werd een fan van de blaadjes die ik in die tijd met een vriend maakte. Hij legde zich daarna toe op zijn andere band L'Attentat waar hij zich niet verstopte achter dat piepkleine drumstel maar op de voorgrond trad met de gitaar die hem beter lag.
We raakten elkaar uit het oog totdat ik nachtportier in de Sleepin werd. En wie had er een oefenruimte? Allard. Ik herinner me de nachten dat iedereen van de oefenruimtes trouw zat te wachten totdat de andere kelderbands ook van Noorderslag in Groningen waren teruggekeerd. We waren hofleverancier in goede muziek daar en Allard was the king of the neighbourhood. Maar ook daar vertrok ik weer.
Ik
ging bij de Stedelijke Woningdienst werken en kwam er zekere dag achter
dat Allard in hetzelfde gebouw werkte bij Bouw en Woningtoezicht. De vlakbij gelegen
kleinste muziek megastore van Alex deed wereldzaken met ons twee maar
ging helaas toch failliet. Ik denk dat het Alex was die suggereerde
de lijst die Allard toen al maakte op internet te zetten en wel op mijn
site. Ergens 2004 was dat.Sindsdien elk jaar. Behalve toen ik een keer in het ziekenhuis lag. Maar het knaagde wel. Daarna ging het in stilte. Ergens in november stuurden we wat mailtjes heen en weer. En die lijst kwam er elke keer. Ook al was het soms een slecht muziekjaar, Allard wist de paarlen uit de trog te vissen. Aangekleed met een bijsluiter die muziek liet versmelten met een filosofisch wereldbeeld.
Hij leek nog steeds de zalen plat te lopen, ik niet, ik kwam hem hooguit nog wel eens tegen bij een optreden van the Damned.
In de mailwiseling kwam altijd meer aan de orde, architectuur, geschiedenis, literatuur. De kranten die gespeld werden. En Tsjechië, ook altijd weer Tsjechië en de vraag of de karper al in bad lag te ontgronden voor de kerstavond.
Tot in 2023, toen stokte het. En ik wist dat het nu echt slecht met hem ging. Zijn tweede soloplaat plus een extra single kwamen gelukkig nog af. Maar de mailwisseling daarna wees erop dat hij weliswaar hoop had op een derde soloplaat, maar dat het moeilijk ging. Het waren de tijden niet meer van knutselen met een pak vla.
En vandaag opeens dat bericht. Kerst zal van nu af altijd stil blijven.
Niet alleen nieuwe muziek, hij was trouw aan de oude. Ik bladerde door wat platen en daar waren ze, Lemmy, Richard Hell en Lew Lewis (ja ook pubrock toen dat niet meer populair was).
En nooit was er een oorlog waarin Israël en Saoudi Arabië elkaar te lijf gingen en nooit had ik de angst dat het gevolg van die oorlog zou zijn dat de Israëlische of Saoudi Arabische troepen vanuit het midden oosten Amsterdam zouden intrekken. Wel worden er al die tijd onschuldige mensen door de gehaktmolen gedraaid. Opdat de carriere van Nethanyahu gerekt kan worden: de een zijn brood is de ander...
Poetin is helemaal geslaagd in zijn opzetje: the Jews are news.
VoetbalHet was 1974 en we waren op vakantie in Duitsland. Mijn broer en ik speelden alleen maar voetbal, wij tegen de Duitsers en we wonnen altijd. Behalve die ene wedstrijd dan.
Mijn broer was Cruijff en ik was Neeskens. Natuurlijk was Cruijff de absolute ster maar Neeskens was - volgens mij - de populairste.
De Nees overleed plots vandaag, Cruijffie is al langer dood. Die wedstrijd bleef verloren maar ik leerde ervan: nooit meer heb ik nog nationalisme bedreven, zelfs in de milde voetbal vorm niet. En als Duitsland wint kan ik daar prima mee leven. Ook al is het tegen Nederland.
Bij de afbeelding: deze pagina van Bild hangt thuis aan de muur. Ter herhinnering en ter maning.
Deze is speciaal voor die gefustreerde kabouter die vandaag weer een jaar dichter bij zijn graf is: moge het de laatste zijn. - Huil maar. - En weet hoe echt de fellicitaties zijn! - 15 seconden. We hebben een nieuwe Petrov nodig. - Pakka pakka!