Contact dieterbruls[bij]gmail.com

Week 21

Daglink

Een niet geheel correcte samenvatting van de setlist van bovenstaand optreden. Maar deze band lijdt nu eenmaal een beetje onder het feit dat ze teveel goede nummers hebben.

Daglink:

Ik ben dan wel terug maar nog half in Belgrad (die 'o' moeten we er maar eens afhalen, wie dat heeft verzonnen). Het kan daar nog midden in de stad op de duurste winkelgrond een galerie van een grafisch collectief. Een open ruimte zonder personeel of bewaking en een potje voor het geld van een aankoop.

Muziek: New York Dolls zongen Looking for a Kiss, Sex Pistols reageerden met New York waarop Dolls-lid Johnny Thunders weer reageerde met London Boys. En dat doet hij met twee Pistols. Eind goed al goed.

Niet alleen de supermarkten zijn hier tot laat open (in elke buurt zelfs wel een klokjerond) ook de boekwinkels sluiten niet om zes. Boven was er natuurlijk een cultureel iets. Mensen blijven hier niet thuis om tv te kijken en te klagen over de toeristenvergeven binnenstad: ze zorgen zelf dat die van hen blijft.

Hoe ik een bikinishow miste 

Ik ben dan toch nog de laatste dag van appartement gewisseld. Mijn eerste was echt een socialistische eenpersoonswooneenheid en daar heb ik niets tegen alleen het socialisme geloofde in de betere mens. En dat ben ik blijkbaar niet.

Die betere mens had denk ik drie handen, want zonder een extra hand kreeg ik iets profaan als de stoelgang niet voor elkaar. In het streven tot verheffing ging ik dan al zitten. Maar ook gezeten kwam ik met minder dan drie handen slechts provisorisch uit. Telkens bij het verrichten van noodzakelijke handelingen kwam de klep als een guillotine van Robespierre onverbiddelijk naar beneden gekletterd.

Hoezeer ik me ook wil aanpassen na een paar dagen is men deze trapeze-act moe.  

Bij het vertrek stak de mevrouw van de aanpalende eenpersoonseenheid haar hoofd buiten de deur, dit deed ze wel meer om aanwijzingen te geven over bijvoorbeeld het gebruik van liftknopjes. Dat men erop moet drukken en niet vlak ernaast en zo. Ik gaf haar ten afscheid een zakje stroopwafels en legde geheel in lijn het gebruik ervan uit. Buurvrouw twee meldde zich daarop ook - ze heeft een heel paleiselijk interieur op haar wooneenheid verstouwd, haar hoofd eens buiten de deur houden moet een verademing zijn - en dus die gaf ik ook een zak. Dat leek me beter dan dat ze die ene zak deelden: ze hebben namelijk een vriendschap die op een gezamenlijke voorliefde voor afgunst is gebaseerd. 

Aangekomen in mijn tweehonderd meter verderop gelegen nieuwe onderkomen deelde de verhuurster - een jonge dame met catwalkwaardige looks - me mede dat alles in de keuken click on click off is. Ik knikte maar wat schaapachtig mijn oog was onderwijl op de wc-bril gevallen die waarachtig fier omhoog stond.

Al had ze ondertussen een bikinishow gedaan, het zou me ontgaan zijn.

(c) 2000-2018 Dieter Bruls