Contact: d i e t e r b r u l s @ g m a i l . c o m

Week 19

Aflevering 61

Gewicht: 63,2

Temperatuur: 36,4 - klachtenvrij

Mijn VitaePro-generatie

Ik hoor mensen klagen over voorstellen om de disco's alleen open te stellen voor jongeren. Leeftijdsdiscriminatie roepen de ouderen nu. Onzin roep ik dan. En ik mag dat roepen want ik hoor zelf tot de groep die er dan niet meer in mag. Niet dat ik zou willen en de vraag is verder, zo wel, met wie? Ik heb het al eerder gezegd: het erge aan oud worden is vooral dat je vrienden oud worden. Dat je je plots omringd weet door ouwe lullen. Mensen die vooral bezig zijn met te voorkomen dat er niet aan hun opgebouwde rechten voor een zonnig plekje op de begraafplaats getornd wordt. Dat er niemand voorkruipt op de weg naar het crematorium. En die willen naar de disco? Alsof het gebrek aan beademingsapparaten niet al groot genoeg is!

Een generatie die nu weliswaar af is van het gerozewolk over de kids maar die vervallen is in een zelfaangeprate voortgezette gezinnetjesidylle van elkaar zo goed begrijpen: elk gezin waar geen generatieconflict heerst is een broeiend gezinsdrama..

[tekst gaat verder onder tekening]

En is het niet het gezin kunnen die eeuwig jonge vijftigers wel niet omdat ze hun serietje hebben, de net geplante buxus niet alleen gelaten kan worden of omdat ze de geraniums moeten afstoffen. Of ze vermaken zich prima in de mancave, terwijl ze gewoon al die tijd binnen op de bank camperen met (hoorde ik laatst iemand zeggen) een plankje nette vleeswaren. 'Ik heb de puf niet meer na zo'n dag.' Nou dan, aangeschoten Tirpitz, zeur dan ook niet: discriminatie is wat anders dan dat je niet naar de disco mag. Dat mogen 16-jarigen ook niet.

Ik zou zeggen: doorvoeren die regel. Geef die muffe vijftigers maar eens een schop onder hun hol. Wellicht dat een van de zestien en een halve ouderenpartijen er nog wat over kwijt wil, als ze niet al hun Scandinavische VitaePro-energie nodig hebben voor een nieuwe twist in het bestuur: Let's twist again!

Kapper

Voor de kapperszaak lagen mensen in de rij. Zo met hun slaapzakken en met hun lange haren zagen ze er uit als Damslapers.

Morgen wilden ze shinen met hun nieuwe kapsel. Het is nogal eens wat anders dan voor de nieuwste iPhone als eerste aan de beurt willen zijn. Corona verandert dingen.

Aflevering 60

Gewicht: 63,3

Temperatuur: 36,6

Verder binnenlands nepnieuws

Zodra de ziekenhuizen ook weer open gaan voor niet noodzakelijke medische handelingen worden er heel veel aanvragen bij de plastisch chirurg verwacht vanwege oorcorrecties door langdurig mondkapjes dragen. En mensen die de huid op de bovenkanten van hun handen willen ontglanzen door het vele handenwassen.

En in Amsterdam overweegt men de tippelzone achter het Centraal weer in ere te herstellen voor al die mensen die zich in overvolle treinen proppen. De woordvoerder: 'Voor de mensen die van risico houden en asociaal zijn: onbeschermde seks met een heroinehoertje is net zo asociaal en gevaarlijk.' Dat laatste wordt echter tegengesproken door specialisten: 'Je kunt echt veel beter onbeschermde seks hebben met een verslaafde prostituee dan in een te volle trein naar Zandvoort stappen. Al was het maar omdat de boete veel lager is.'

De bioscopen denken met weemoed terug aan toen Van Agt nog minister van justitie was. Die beperkte het aantal stoelen in bepaalde bioscopen tot 49. Dat is aanzienlijk meer dan nu.

[tekst loopt door onder tekening]

Geschiedenis-lijstje

Laatst was er een lang artikel over lijstjes in de Volkskrant. Iemand die iets jonger was had hetzelfde historische lijstje als wat ik afgelopen dinsdag had. Alleen de maanlanding ontbrak om leeftijdsredenen denk ik. Ik twijfel steeds of ik het terrorisme in de jaren 70, Rote Armee Fraktion en de Molukse treinkapingen ook erop moet zetten. Bezwaar: dat was misschien veel te plaatselijk.

Met de val van de Muur bedoelde ik tevens de omwentelingen in de landen van het Oostblok, inclusief de oorlog in Joegoslavie.

En dan waren er ook nog wat aanslagen, de Nederlandse reken ik alweer niet mee. Maar de moord op Kennedy en de daarmee samenhangende moorden, heb ik ook overwogen. Alhoewel ik die nauwelijks bewust heb meegemaakt en ze wellicht toch meer plaatselijke Amerikaanse incidenten waren.

Rest verder: de uitbraak van AIDS en Tsjernobyl. Vermeldenswaardig? En ben ik nog iets vergeten?

Mijn 59e quarantainedag

Muziek vandaag: Shostakovich (Barshai): Kamersymfonieen (achterbalkon). The Jam, Paul Weller (voorbalkon).

Lezen: ik zal niet alles noemen, ik ben in een stuk of vijf boeken actief bezig. Voor het eerst van mijn leven en na lang aandringen Elsschot gaan lezen, ik vond die titels vroeger altijd zo fantasieloos, dat ik er niet aan begon. En ik begrijp de bezwaren van Willem Kloos (wat is het onderscheid met een keukenmeidenroman?), maar snap zijn fans (Carmiggelt, Van het Reve de Wijzere) ook: ik heb toch herhaaldelijk zitten lachen om het droge geknurft van Tsjilp.

Ik moet nu mijn handen leggen op Lijmen/Het Been waarvan ik jaren heb gedacht dat het Het been lijmen moest heten.

Verder was het pakjesdag vandaag, 3 stuks: die Shostakovich/Barshai-werken, onmisbare Hema-schrijfblokjes, de enige die een ongelinieerde betekenbare achterkant hebben, en een boek. Dat boek was heel origineel De Pest van Camus, een boek dat op dit moment een come-back heeft. Ik had het al een tijd op het oog maar dat kwam door het mooie eenvoudige kaft.

Hail the street dog!

En dan stierf Little Richard. Ik ben nooit zo'n fan van hem geweest, kwam de naam alleen steeds weer tegen op lijstjes van muzikanten (Keith Richards, Iggy Pop, Nick Cave) als inspiratiebron. Het is een slechte week voor toetsenisten.

Hij was naast rockzanger ook dominee. Een roeping die hij kreeg toen hij ooit op tournee in Australie een vuurbal aan de hemel zag. Hij beschouwde het als een teken van god, later bleek het een Russische Spoetnik te zijn geweest.

Laika was de heilige geest!

Aflevering 59

Gewicht: 63,4 (slechts een klein gedeelte tgv het feit dat ik mijn haarheb geknipt)

Temperatuur: 36,6

Ik zit te wachten op een paar postpakketjes. Pakjes over de post worden de bakens op een donkere zee. Iets om je op te verheugen en om een beetje houvast in de tijd te geven.

Batterij op zak

Met handschoenen aan werken allerlei schermen, zoals de aanbevolen zelfscankassa's en zelfs de eigen telefoon, niet. Je kan natuurlijk een pennetje meenemen. Maar simpeler is dit: een batterij. Daar gaat het ook mee. Niet met de bovenkant, maar met de onderkant, de min-pool. Gek dat de supermarkten niet een bakje met oude batterijen klaarzetten.

Handschoenen met een schermnopje op de wijsvinger kan natuurlijk ook maar die zijn er nog niet zover ik weet.

Positief

En voor de rest is een tijdje rust best goed. Alleen was het mooier geweest zonder al dat leed, al die doden.

Een van de mooie dingen van een virus is overigens dat het muteren kan. En daarmee kan het zich ook beter aan de mens aanpassen (want een virus schiet er niet echt mee op als het zijn eigen reproductiefabriekje kapot laat gaan) en krijg je dus een, soms lokaal opererende, variant, die minder dodelijk is. En die variant zou je dan als levend vaccin kunnen gebruiken. Krijg je wel dat 'griepje' maar wordt het niet erger.

Het klinkt vreemd, maar dat is het niet. Doen we met andere ziektes ook. Ik zou er voor tekenen.

Maar tot die tijd: handen wassen. (Als The Beatles zouden verdienen aan elke corona-parodie van dit nummer liepen ze binnen...).

[tekst loopt door]

Een van de langverwachte pakjes is inmiddels aangekomen. Een Keuls kookboek, cadeautje uit Leipzig (zie boven).

Verder kreeg ik een locatieverslag van Google, een overzicht waar ik allemaal geweest ben de afgelopen maand: thuis dus. Op de bakker en een punt in het Westerpark na. Zes kilometer afgelegd (dat leg ik normaal per dag af). Hier zo'n wandeling door Amsterdam, een die ik zelf bijna dagelijks maakte. De beelden zijn van voor de corona (maar net na de Spaanse griep).

Aflevering 58

Gewicht: 64,3 kilo

Temperatuur: 36,5 (0 keer gehoest)

De kracht van Samson

De kappers zijn weer open, want dat vind het volk belangrijker dan dat er nog steeds mensen aan corona sterven. Arme zielen, niet alleen sterven ze alleen, ze zijn ook vergeten door de maatschappij want de curve gaat toch omlaag? De Engelse tabloids schreeuwen de blijdschap uit, dat er weer dingen kunnen, dat er ondertussen 30.000 mensen overleden zijn, ach, kleine lettertjes pagina 8. Hoeveel graven zouden de tekst krijgen 'Hun beleid was geweldig'?

Alles went (behalve een zuurstoftent)

'Het went allemaal,' ronde de mevrouw bij de verswinkel haar praatje af en rekende haar twee palkjes kaas af, een oud en een nieuw, 'Apart inpakken.' Buiten wende de rij verder (Ga niet onnodig boodschappen doen!).

Het kleingeld werd muntje voor muntje beduimeld en neergelegd. 'Het went allemaal,' herhaalde ze zich nog maar eens. Buiten wende de rij verder (Betaal contactloos!).

'Oh staat u te wachten?' zei ze tegen de rij (Slechts een klant in de zaak, wacht buiten in de rij).

'Ja,' zei ik, 'Het went allemaal.' Het went nooit.

Het sterven in Amerika

Een vaccin hoeft niet. Een medicijn is al mooi. Of een antistof. Overigens vermoed ik dat Trump dat ene medicijn zo lang gepromoot heeft omdat hij er zo trots op was dat hij de naam kon onthouden en snel kon uitspreken. En dan leek hij zo onderlegd. Het zou overigens zo kunnen zijn dat Trump het gevaar van corona al langer zag, maar dat hij bezig was de zakken van zijn familie en vrienden te vullen.

Hier was Trump heel boos over: een filmpje wat de opstandige Republikeinse echtgenoot van zijn oppertrol Kellyanne Conway op het net gooide, Mourning in America (de commercial verwijst naar een beroemd filmpje van Reagan, Morning in America). Mooi gemaakt!

Aflevering 57

Gewicht: 64,1

Temperatuur: 36,5

Er is aan de onderbuik toegegeven: u mag weer naar de kapper. Maar u moet eerst dan wel uw gezondheidssituatie delen met een beoefenaar van een beroep die bekend staan om hun loslippigheid. Iedereen die hecht aan zijn privacy zal dus verder moeten met woest haar.

Ik twijfel er nogal aan of iedereen altijd eerlijk zal zijn over de eigen gezondheid. Zowel van de kant van de kleine neringdoende als de klant.

En nogmaals, we waren bijna zover, zie het artikel dat ik gisteren gaf. Dit was een politieke beslissing. Het RIVM was er niet bij vandaag.

En bij die doventolk heb ik altijd het beeld dat ze wil visualiseren hoe je bami moet eten. Ga erop letten en je zult het niet meer uit je hoofd krijgen.

Dan was er nog Denk. En ik vind Shakespeare wel bij die partij passen, gekonkel, verraad, overspel, koningsdrama's, broedermoord. To Denk or not to Denk.

De beperkte doelgroepen partijen laten zich wel weer van hun beste kant zien, deze week. Midden in een crisis, daar kan je op bouwen.

Ik heb weinig nieuws gevolgd en de krant slechts in halfslaap gelezen. Dat is best wel eens rustgevend. Ik las in Karel Capeks Een doodgewoon leven. Een zeer toegankelijk bespiegeling over het leven en dat er in een mensenleven wel logica zit maar geen eenduidige lijn.

Muziek was er ook: Shostakovich Vierde (op het achterbalkon, om de Hazes-orgie van de achterbuurman in te dammen) en op het namiddagse voorbalkon ...Off the bone van The Cramps waarop hun onvolprezen EP Gravest Hits en hun eerste singles, stuk voor stuk pareltjes.

De treinen gaan weer rijden, de grenzen gaan weer open, maar Florian Schneider (Kraftwerk) stierf.

Aflevering 56

Gewicht: 64,2 kilo

Temperatuur: 36,8 graden. 1x licht kuchje per dag. Kortademig alleen bij zware lichamelijke inspanning (en dan nog minimaal)

De Eerste, Tweede en Derde Russische artsen defenestratie

In Krasnojarsk viel een hoofdarts uit het raam van een ziekenhuis. Haar veteranenhospitaal zou een coronakliniek worden maar ze had geen beschermingsmateriaal voor haar personeel. Dus had ze geklaagd. En toen viel ze dus uit een raam. Dat was de Eerste.

Bij een trainingscentrum voor kosmonauten bij Moskou was een arts die coronaklachten had. Ze had het verwijt gekregen dat zij corona het ziekenhuis binnen had gebracht. En toen viel ze dus uit een raam. Dat was de Tweede.

En dan was er een ambulancearts bij Voronejz. Hij had een vlog gemaakt over het gebrek aan beschermingsmiddelen. De politie had hem opgehaald en gedreigd dat hij de gevangenis zou ingaan wegens het verspreiden van nep-nieuws. Toen viel hij dus uit een raam. Dat was de Derde.

De regendruppels uit de hoge bergen stromen als de Wolga en de rotsen rollen over de bodem met haar mee en komen ooit als zand bij de zee. Het kleine wordt groot en het grote wordt klein.

De grootste historische gebeurtenissen uit mijn leven

Ik zat een lijstje te maken met de grootste historische gebeurtenissen uit mijn leven:

• De maanlanding

• De val van de muur

• 9-11

• Corona

Het eerste liet de mensen zien hoe ver je kon gaan, het tweede toonde dat je overal kon gaan, het derde maakte dat de mensen minder ver gingen en het vierde deed ze thuisblijven. Terwijl ik vanaf dat we naar de maan gingen dacht dat het steeds groter zou worden.

Ik ben benieuwd naar de lijstjes van anderen.

Bevrijdingsdag

Historisch aan de rede van Willem Alexander vond ik dat bleek dat er veel meer mensen daadwerkelijk luisteren. Maar in het veteranentehuis Bronbeek sputterde men over langharig en baardig werkschuw tuig op de Dam.

En het meest bijzondere aan Bevrijdingsdag was dat bleek dat we ook zonder telgen uit de familie Hazes in helikopters van het fascisme bevrijd kunnen worden. En voor veel jongeren moet dat toch een heel nieuwe kijk op de bevrijding hebben gegeven. En dat het de geallieerden waren en niet een familie van levensliedzangers.

En dan nog wat leeswerk tot besluit. Het sluit aan bij de wiskundige die laatst bij Op1 zat.

Aflevering 55

Gewicht: 64,3 (met enig voorbehoud van niet geheel correcte meting)

Temperatuur: 36,7

Bevrijd ons van het ego-herdenken

Dit wordt wel een heel lange serie inmiddels...

Vandaag werd ik al direct geconfronteerd met iets dat je ontbijt in brokken omhoog doet komen: mensen die van 4 mei ook nog een ego-momentje moeten maken. En dan op een toontje van wij hebben heel erg geleden. *braakstraal* Dan zeg je dus net zoiets truttigs als 'Nee wij gedenken altijd met het gezin.' En dan wordt de dode parkiet natuurlijk ook meteen meegenomen en Fluffie het in het 74e naoorlogsjaar kwijtgeraakte knuffelkonijn. 'Wij gedenken alle slachtoffers.'

Herdenken is iets wat je samen doet want niemand wint een oorlog alleen.

Niks Duitsers

Dan zijn er nog de mensen die altijd zeggen dat we de bevrijding van de Duitsers herdenken. Count me out! Dat soort kortzichtig nationalisme gedenk ik dus niet: ik herdenk de bevrijding van een onderdrukkend fascistisch dictatoriaal regiem. En als dat volgens jou met Duitsers te maken heeft dan ben je zelf geen haar beter. Want het hadden ook Nederlanders kunnen zijn: die zijn ook heel bedreven in fascisme.

[tekst loopt door onder dagaflevering]

Wat me in Amsterdam wel opvalt is dat de generatie die de oorlog heeft meegemaakt bij uitstek de generatie is die pothelmen en machinegeweren nodig heeft om de meest simpele regels te respecteren. Als de nazi's een 1,50-regel hadden ingevoerd waren jullie allemaal in het Verzet geweest. Of overhoop geknald. Maar goed Amsterdamse ouderen zijn vast niet als de anderen.

Misschien dat heel hard 'Wer da?' schreeuwen helpt als er weer eens heel kritisch en pedant niet geweten wordt wat 1 meter 50 is: 50-plus is niet voldoende.

En dan heb je nog al die corona-ontkenners, de beperk mijn vrijheid niet-fascisten en zij die ze niet alle 5G op een rijtje hebben. Ga dan lekker in Tanzania wonen. De regering daar staat achter jullie.

Babbeltrucpolitiek

Zouden de leden van de ouderenpartijen nog wel weten van welke partij ze lid zijn? Na alle afsplitsingen kan er in elk geval niet van zetelroof gesproken worden. Want de fractie maakte al geen deel meer uit van de partij en de partij was al in drie partijen uit elkaar gevallen. En door het hele land doen onafhankelijke ouderenpartijen mee.

Dat krijg je als je een partij hebt met bestuurders die na hun werkzame leven hun ei nog niet kwijt zijn en zich nog moeten laten gelden. Vroeger gingen die types in een volkstuinenvereniging klein Hitlertje spelen.

'Maar ma, die Henk Krol waar je contributie aan betaalt is een grote babbeltruc.'

Dave Greenfield, toetsenist en zo bepalend voor het geluid van the Stranglers sterft aan covid19. No more heroes. En een semi-live versie van Hanging Around  met zwart wit beelden uit de studio.

(c) 2000-2020 Dieter Bruls