Contact: d i e t e r b r u l s @ g m a i l . c o m

Week 14

Voorpagina

Boycot

Trump roept op Coca-Cola te boycotten, de drank die wereldwijd een synoniem voor Amerika is. Dit omdat Coca-Cola zich uitsprak tegen de nieuwe de democratische rechten ernstig inperkende kieswet van hun thuisstaat Georgia.

Zijn trouwe aanhangers zweren nu alleen nog Pepsi Cola te drinken.

Maar als ik de gemiddelde Trump-devoot zo bekijk is dat niet verstandig: in een glas Coca-Cola zit 21,2 gram suiker. In eenzelfde glas Pepsi 21,8 gram. En dat lijkt misschien niet veel maar die mensen zullen niet zoeter worden van meer suiker.

Overigens Coca-Cola boycotten, dat zou je toch eerder van Antifa verwachten?

Gemazeld...

Soms zie je wel eens documentaires over oude Inca, Maya en Azteekse steden waar plots de hele bevolking vertrokken schijnt te zijn, zonder dat we weten waarom of cowboyfilms waar cowboys druk op Indianen schieten en winnen of zogenaamd historische films waar de Indianen omgekocht worden met flessen vuurwater en zo het loodje leggen.

Dat we de inheemse Amerikaanse bevolking na de ontdekking van Amerika uitgeroeid hebben is duidelijk maar dat kregen die paar numeriek in de minderheid zijnde scheepsbemanningen (ook al hadden ze vuurbuksen en vuurwater) slechts voor elkaar omdat ze iets meebrachten dat ze in Amerika nog niet kenden: de mazelen.

En wat wij een kinderziekte noemen kan dodelijk zijn als je het niet kent. Wij hebben antistoffen en we zijn gevaccineerd. En ondertussen zo betweterig dat we menen onze kinderen niet te hoeven inenten.

In Afrika weet een moeder wel beter: als ze haar kind niet laat inenten is de kans groot dat het kind de lagere schoolleeftijd niet eens haalt.

...en gepokt

Misschien zouden al die slecht voorgelichte 60-plussers Vaccinatie van Simon Rozendaal* in de onvolprezen reeks Elementaire Deeltjes even moeten lezen. Dan zouden ze ook snappen hoe het kan dat de vaccins zo snel ontwikkeld zijn en dat we een lange weg hebben afgelegd sinds Edward Jenner met de injectie van korstjes van koepokken het eerste pokkenvaccin creeerde. En als ze denken dat ze als proefkonijnen dienen, de achtjarige James Phipps was in 1796 de eerste die het toegediend kreeg. En hij overleefde, een hoop van zijn ongevaccineerde leeftijdsgenootjes niet.

Jenner werd belachelijk gemaakt, maar hij deed alles goed: het viel hem op dat melkmeisjes minder pokken kregen dan andere mensen. Hij bedacht dat dat wel eens zou kunnen komen doordat ze veelvuldig in aanraking kwamen met koepokken en dat die dus wel eens konden beschermen tegen mensenpokken. En toen probeerde hij het uit: hij bracht pus van besmette koeien bij mensen in. En het werkte. Er zal best wel eens iemand trombose hebben gehad daarna, maar overleven kan alleen door risico's te nemen.

* - Simon Rozendaal (wetenschapsjournalist) is vreemd genoeg klimaatscepticus (alhoewel hij wel erkent dat de klimaatverandering mensgemaakt is) dus de wappies zullen hem niet zondermeer als deel van de grote wereldwijde samenzwering kunnen wegzetten.

Belangrijke muzikale vragen

Terwijl men zich hier boog over de vraag hoeveel engelen er op de punt van een naald kunnen dansen, zat met in de Verenigde Staten met een meer existentiele vraag: of al je kleren in een luciferdoosje passen.

Het heeft er de aanschijn van dat het Ma Rainey was die zich die vraag als eerste stelde, in 1924 in Lost Wandering Blues: ze ging op zoek naar een man maar goed of het daarbij zou moeten helpen dat ze al haar kleren in een luciferdoosje zou doen? En waarom niet in iets groters, een schoenendoos of noem eens wat geks, een koffer?

Blind Lemon Jefferson vond de vraag dermate belangrijk dat zijn hele lied Matchbox Blues uit 1927 erom ging. Maar hij had dan ook nog een lange weg naar huis te gaan. Maar ook dan waarom je kleren in een luciferdoosje, een koutje is zo gepakt.

Vervolgens was het een hele trits blanke muzikanten die het coverden en daarmee tot hun verbijstering in de race section (lees: bij de zwarte muziek) terecht kwamen.

Via die platen kende de vader van Carl Perkins het. Wat hij zich herinnerde zong hij voor zijn zoon en die giet het dan in 1957 in zijn definitieve vorm als simpelweg Matchbox (hier met Hugo de Jonge op staande bas). Niemand vond het daarna nog nodig de vraag op een andere manier te herformuleren. Het was zo'n b-kantje dat een van zijn meest gecoverde nummers werd, de voorkant zijn we vergeten.

Voor de zekerheid heb ik nog even gezocht of de vraag niet stamt van een meer religieuze vraag als 'Will a matchbox hold my soul'? Nee dus. Het lied schijnt over armoede te gaan: zo weinig kleren hebben dat ze misschien wel in een luciferdoosje passen. Taalkundigen vermoeden dat dat al langer een gevleugelde uitdrukking zou kunnen zijn geweest.

Ook uitgesteld

Wie iets mist klaagt en wie klaagt mist iets. Ik liep gisteren te klagen dat ik een concert zou missen omdat mijn vaccinatie is uitgesteld. Nu hebben ze het concert ook maar uitgesteld tot februari 2022, ivm vaccinaties. De concertbezoekers zitten allemaal in de leeftijdscategorie (maar niet de doelgroep) van de ouderenpartijen: zo rond de 60*.

Het tempo van de Jonge is inmiddels blijkbaar ook op de Britse eilanden doorgedrongen. En het gedoe rond hun Oxford-flesjes.

* - The Smalltown Tigers zullen het jongst zijn.

Niet begrepen

Er waren wat mensen die het Marlboro-pakje van gisteren niet begrepen (vandaag beter je best doen!): ik bedoelde mensen lezen de waarschuwingen op sigaretten niet, terwijl die niks bijdragen aan de gezondheid en de bijwerkingen veel vaker voorkomen, maar bij een vaccin wat goed doet gaan ze mierenneuken.

Hierboven poging 2.

Verdomme

Hier had ik heen gewild, een eenmalig optreden van the Damned in originele bezetting. Het is in juli, het leek me een leuk verjaardagscadeau voor mezelf.

Het had gekund qua vaccinatie. Ik zou in februari aan de beurt zijn, ik mocht voor op wat gezonde zestigers. Nu is het Vanaf medio mei 2021 kunt u een uitnodiging krijgen. Ik ken elastiek dat minder rekbaar is dan deze zin. Vooral omdat er een bataljon aan mitsen en maren achteraan marcheert.

Ik ben niet boos dat iedereen nu eerder aan de beurt is, ik gun iedereen een vaccinatie en ben blij met elke die verstrekt wordt. Maar ik zou nu klaar zijn geweest, inmiddels wordt het augustus.

Reken maar uit. Medio betekent in zo'n zin aan het eind van de maand een brief voor een afspraak ergens in juni, dan bidden tot god en het CDA dat vier weken later de tweede komt. Met een beetje geluk ben ik eind juli klaar. Kan ik dan heel onbekommerd alle vakantiekaartjes uit de brievenbus vissen. Zonder mondkapje, jottum!

Maar ik vrees dat er voor die tijd vragen bijkomen als Heeft u een aquarium?, At u regelmatig Bums in uw jeugd? en Zing eens een liedje van Lady Gaga die dan positief beantwoord ook allemaal voorgaan. Op verdomde mij.

Op basis van Britse cijfers. Sprake is van alle klachten (niet alleen die met dodelijke afloop). Marion Koopmans: 'Kans is vergelijkbaar aan sterven door bliksem.'

Sneeuw in Gorkipark

We waren het wachten zat. We zaten op een bankje in het park in een schiere zonnestraal na een sneeuwbui met een koffie en een brownie net uit de wind. Het wachten op de zomer die maar niet komen wou, de vaccins die ons steeds voor de neus gehouden werden maar die als de grenzen van het universum waren: altijd in zicht maar altijd onbereikbaar.

We voelden ons als de ezel met de wortel aan een hengel: de honger blijft, het verlangen groeit.

En eerlijk ik begrijp de landen met een vaccinoverschot en een imagoprobleem niet. Ik zou een stel doktoren met wat koffertjes vaccin naar de ambassade sturen, eerste prik hier, de tweede tijdens een vakantie van minimaal een week daar ter plekke, zogenaamd voor nazorg maar vooral om de plaatselijke economie te spekken. Met een vaccinatiegids die je lekker maakt voor nog een vakantie.

Natuurlijk zullen er mensen dat weer immoreel noemen. Maar de hongerige is immoreel omdat honger dat is.

De brownie was op. de koffie koud en er viel alweer sneeuw.

Moskou schijnt mooi te zijn deze tijd van het jaar.

Duifjes

Ik wandelde in de stad, het was schurend koud. Aan de voeten van Multatuli ging ik op een bankje zitten, ik moest even een tekeningetje maken dat me onderweg was ingevallen.

Twee duiven kwamen bij me scharrelen in de wetenschap, waar mensen zijn is eten. Ze zullen eveneens te lijden hebben onder de lockdown, rust in de stad kost ook hun hun nering.

Hun dieet van patat en ander fastfood moet drastisch bijgesteld zijn, ze zagen er uitzonderlijk gezond uit.

Ik haalde een pakje fruitkoekjes uit mijn tas en voerde ze dat. Het werd eerlijk gedeeld, ze gedroegen zich veel socialer dan anders. Ik was natuurlijk ook socialer, normaal heb ik het niet zo op die vliegende ratten.

Het pakje koekjes was op. De wind was nog wat guurder geworden. Ze hapten nu naar sneeuwvlokjes.

(c) 2000-2021 Dieter Bruls