Contact: d i e t e r b r u l s @ g m a i l . c o m

Week 11

Voorpagina

Zure ezelinnenmelk met kamelenstront

Zwezerik en Merelei waren naar het Museumplein gegaan om tegen de coronamaatregelen te demonstreren. De meeste golden dan wel niet meer en de resterende worden aanstaande woensdag afgeschaft, maar toch. Ze zouden vooral de gezelligheid gaan missen van het koffie drinken.

Fijn onder elkaar met mensen die ook geloofden dat je van ziektes niet ziek wordt en van geneesmiddelen ziek. En over UFO's in de vorm van pizzadozen kon praten die naar onze planeet kwamen om kinderbloed te drinken en dat de overheid (Zwezerik: 'Tot aan de postbodes toe!') het allemaal wist.

'En kleuren huilende Mariabeelden,' voegde Merelei toe.  Ze had ook ooit kabouters in het bos gezien. Zwezerik niet, die had alleen de energie gevoeld van dat er toch iets moest zijn.

Nu demonstreerden ze dus tegen het moeten wassen van hun handen. 'We hebben een goed werkende opperhuid die virussen buiten houdt. Wij hebben al die nieuwe ongeteste vindingen als zeep niet nodig. We zijn van onszelf schoon.'

Zwezerik doopte zijn handen verder drie maal daags in een mengsel van zuur geworden ezelmelk en gefermenteerde kamelenstront, een oud huismiddel in de woestijn.

Merelei deed intussen een mondkapje voor: 'Niet tegen het virus, daar geloof ik niet in, maar vanwege zijn handen.'

Ze gingen het echt missen.

Een vuile oorlog

In de buurt van centraal Station in Amsterdam zie je ze lopen. Verweesd, verbaasd, ontheemd. Te veel te snel gebeurd. Oekraiense vluchtelingen.

Je herkent ze. Net iets te warm gekleed. Moeders met kinderen, soms een oma erbij. In kleine groepjes. Het opvallende ontbreken van mannen.

Ik weet de volgende stap van de Russische propaganda. Het is een heel lage en een hele oude, twijfel zaaien over de huwelijkse trouw van de vrouwen: terwijl jullie Oekraiense soldaten hier aan het vechten zijn gaan jullie vrouwen aan de zwier met al die rijke Europese mannen... Ze zullen niet treuren om jullie dood.

Bij de illustraties: deze drie voorbeelden zijn van de Japanse propaganda in Wereldoorlog 2, gericht op de Australische soldaten die verteld werd dat de Amerikanen thuis in Australie hun bedden wel warm hielden. Als die twijfels eenmaal post vat gaat het knagen en gaat het moreel achteruit. Ik had een beter voorbeeld maar kon die tekening niet vinden.

Meelopers zijn langlopers

Je zult het ooit weer in Rusland zien: de mensen die zich meelopers noemen als de race gelopen is. Daarvoor liepen ze even hard mee en vaak zelfs op de troepen vooruit: een meeloper moet vooruit kunnen zien.

In de Tweede Wereldoorlog was Dr. Hans Globke er zo een. Nooit lid geweest van de nazi-partij, al werkzaam op het Ministerie van Binnenlandse Zaken voordat Hitler aan de macht kwam. En hij bleef zitten met de (latere) motivatie, dat datbeter was dan dat zijn plek ingenomen zou worden door een echte nazi.

Ondertussen was hij voor de machtsovername door Hitler al wetgeving die niet onderdeed voor nationaal socialistische wetgeving. Toen zijn leidinggevende ontslag nam vanwege wetgeving die erop gericht was joden te vermoorden, volgde hij zonder enige gewetensbezwaren op.

Wat hij nu had gedaan om nazi-wetgeving te verzachten bleef lang onduidelijk. Totdat een krant na uitgebreid onderzoek een document boven tafel wist te krijgen waarin hij regelt dat Duitse soldaten die met Tsjechische vrouwen wilden trouwen - dat mocht na antecedenten- en stamboomonderzoek en beoordeling of ze aan het arische beeld voldeden - foto's mochten meesturen van de bruid in badpak. Tot die tijd hadden ze naaktfoto's moeten bijvoegen. Foto's die natuurlijk lustig ter beoordeling over de afdeling gingen.

Na de oorlog werd hij in Neurenberg als meeloper tot een geldboete veroordeeld en werd de man achter Adenauer, die geen kritiek op hem duldde met de motivatie 'je gooit geen vuil water weg zolang je nog geen schoon hebt.' Globke was meer dan troebel water.

Bijwerkingen zijn een zegen

Ik heb wat bijwerkingen van de extra booster van gisteren. Niets ergs. Zoals gezegd: bijwerkingen.

Dat duidt er volgens mij op dat mijn vaccinaties en eerste booster nog voldoende afweer boden en er dus een stevig verzet tegen de nieuwe is. Iets wat je in ieder geval niet met gezond eten alleen realiseert.

Mensen kunnen daar een enorme heisa van maken, van bijwerkingen. Maar bijwerkingen zijn voor mij niet meer dan een bijproduct van de werking.

Dan slaap ik maar eens een nacht slecht. Beter dat dan.

Vroeger, voor de oerknal

Vroeger moest een tv nog opwarmen.

Dan zat je als kind al te wachten en te kijken wanneer ie warm was. Net als dat je bleef kijken totdat het witte puntje in het midden verdwenen was.

Of ie ook moest afkoelen weet ik niet.

Naar het testbeeld keek je ook en de klok. En naar sneeuw, waarvan dan verteld werd dat het de achtergrondruis van de oerknal was. Maar dat was pas later, want toen ik jong was moest de oerknal nog plaats hebben daar waar ik woonde.

Bij ons was  het gewoon de ruis van de televisie. En dat is overigens ook precies wat het is.

Vroeger moest een tv nog opwarmen. Tegenwoordig hebben we daarvoor een magnetron.

Clipje

Omdat corona zich natuurlijk via stempotloden verspreidt en niet door het feit dat mensen zich niet laten vaccineren, krijg je tegenwoordig je eigen rode stempotloodje. Je mag het meenemen. Ik stak het potloodje als de melkboeren van vroeger achter mijn oor.

Het bleef zitten omdat het rustig was en ik mijn mondkapje al voor de NOS-exitpoll af had gezet. De plicht tot het dragen van het kapje was vervallen, waarschijnlijk zodat ook de corona-ontkenners konden komen stemmen. Ook al zijn ze tegen de democratie.

Het rode potloodje na het stemmen zichtbaar dragen lijkt me een mooi gebaar om de democratie te eren, maar niet iedereen heeft de juiste oren om de potlood achter te steken.

Misschien een idee er bij de volgende verkiezingen een lusje voor door het knoopsgat bij te geven. Of een clipje.

(c) 2000-2022 Dieter Bruls