Contact dieterbruls en dat dan bij gmail met .com erachter

Week 51

E X T R A

Hoofdpagina

Het voorwoord

2018, de 14e jaarlijst alweer. Echt een topjaar, met zoveel moois, dat zelfs een top 40 had gekund. Er gebeurt blijkbaar genoeg in de wereld om over te zingen, of genoeg om die zaken met muziek naar de achtergrond te willen duwen. Engagement te over, vooral bij Alejandro Escovedo, Larkin Poe en Ben Harper & Charlie Musselwhite, niet voor niets allemaal uit de USA. Escovedo toont zijn betrokkenheid op haast activistische wijze, door bijvoorbeeld in ‘Fury and Fire’ op te roepen die muur op de grens met Mexico al bij voorbaat af te breken. Het gaat slecht met Amerika, zoals we horen in ‘Teenage Luggage’: ‘America is beautiful, America is ill, America’s a blood-stain in a honky-tonk kill’. Het mooie van zijn plaat is dat hij deze actualiteit verbindt met zijn eigen geschiedenis als migrantenzoon en zijn liefde voor en zoektocht door de geschiedenis van Amerikaanse muziek. Zo is een tijdloos kunstwerk ontstaan dat appelleert aan universele gevoelens die horen bij liefde, verlangen en volwassen worden. Escovedo’s ‘American Dream’, in zijn geval thuis zijn in het land van MC5, The Stooges en Johnny Thunders, bestaat in ieder geval niet meer. Terwijl zijn ouders om die droom te bereiken zoveel hebben moeten achterlaten: ‘we all become history when we make the crossing’. Het slotnummer, waar deze tekstregel uit voortkomt, raakt me diep. Misschien komt het omdat ik deze zomer langs de grens met Mexico door New Mexico en Californië reed, en met eigen ogen heb gezien dat het landschap daar hetzelfde is als aan de overkant, en dat de inwoners aan beide zijden van het hek een stuk minder van elkaar verschillen dan Friezen en Limburgers. Plaatsnamen als San Diego, Los Angeles en San Francisco herinneren natuurlijk aan het feit dat de noordgrens van Mexico tot 1845 veel noordelijker liep – we realiseren het ons niet altijd. Deb Haaland, een onlangs in het House of Representatives gekozen Native American uit New Mexico, verwoordde het gevoel van ‘ergens thuishoren’ mooi tijdens haar verkiezingscampagne: ‘(I’m a) ‘35th-generation New Mexican.’ Een historisch juiste, letterlijk ‘grensloze’ slogan. En het zijn 33 generaties meer dan de huidige president.
Iets minder activistisch maar niet minder indrukwekkend is de manier waarop Larkin Poe en Ben Harper eenzelfde onvrede verwoorden. Bij Larkin Poe gebeurt dat tekstueel in bijvoorbeeld het lied Honey: ‘ I'm as American as apple pie, I'm kicking down the door 'cause I got plenty in my pocket, but you know that I want more and more’. Maar de onvrede zit nog meer in de keuze en de behandeling van de covers: Hard Time Killing Floor Blues (Skip James, 1931!) en Sometimes (Bessie Jones, 1960). Het zijn zware tijden, wat is er eigenlijk de afgelopen decennia met al die vooruitgang gebeurd? Bij wie is die terecht gekomen? [tekst gaat verder onder foto]

Ben Harper en Charlie Musselwhite trekken de tijdgeest door in de persoonlijke sfeer. Helpen we elkaar nog wel, en zijn het alleen de wereldleiders die elkaar (en soms hun volk) minachten? Gaat het gewone, alledaagse sociale verkeer nog steeds in harmonie? Volgens Harper en Musselwhite zijn we op zoek naar 'Love and Trust': ‘haven't we suffered, suffered enough / Now we're out here fighting about some love and trust’.
Tot slot de Viagra Boys, met een memento mori. De wormen op de begraafplaats maakt het niet uit wie je was, die vinden iedereen even lekker: ‘The same ones that eat me, will someday eat you too’ (uit: ‘Worms’).
We zijn allemaal gelijkwaardig. Een mooi 2019!

Allard Jolles

[En let op de kleine verrassing helemaal onderaan].

De lijst

1 Alejandro Escovedo with Don Antonio

The Crossing

Website

Clip

Op deze beklemmende prachtplaat over opgroeien, achterlaten, immigratie en liefde voor muziek laat Alejandro Escovedo horen wat het voor een Amerikaan met Mexicaanse ouders betekent nu in de USA te wonen. Met hulp van James Willamson, Joe Ely, Peter Perret, Wayne Kramer en de Italiaanse band Don Antonio is een opwindend en ontroerend meesterwerk ontstaan. ‘The border crossed me, I didn’t cross it.’

2 Larkin Poe

Venom & Faith

Website

Clip

Met ongelofelijke precisie wordt klassiek stampende deltablues de 21e eeuw ingetrokken. Blazers, slaande deuren en geweldig gitaarspel van Megan en Rebecca Lovell maken van dit album een statement van jewelste over de onbereikbaarheid van de Amerikaanse droom: ‘Coming of age in this day and age is a long hard fight, you gotta sacrifice, you gotta bleed.’

Street Worms

Clip

Stardust Birthday Party

Clip

Springerig en opwindend zelfonderzoek maakt dat Ron Gallo op zijn tweede album niet makkelijk in een hokje te stoppen is. Dat is precies de bedoeling, want het leven is dat ook niet. Maar wie in het heden leeft, heeft altijd tijd genoeg en is niet ‘Always Elsewhere’. Met songtitels als ‘Happy Deathday’ en ‘I Wanna Die (Before I Die)’ zou je bijna vergeten dat het uiteindelijk allemaal goedkomt: ‘It’s All Gonna Be OK’.

Easy, Sleazy and Greazy

Website

Clip

Fire Dream

Clip

Southern Gothic op zijn best. Met banjo, viool, klarinet, koperblazers en mondharmonica wordt hier een cocktail van muziekstijlen opgevoerd die goed past bij Wilkes’ dit jaar verschenen roman ‘The Vine That Ate The Sound’. Oudere nummers van Wilkes’ eigen Legendary Shack Shakers krijgen door deze instrumentatie een extra ‘gothic’ laag. Er is meer tussen hemel en aarde, maar waarom zou dat genadig, onschuldig en vriendelijk zijn?

No Mercy In This Land

Clip

Ontroerende bluesplaat met een glansrol voor de mondharmonica van Charlie Musselwhite. Teksten over dood, vergankelijkheid en de slechte gewoontes die beide bespoedigen. ‘The bottle wins again’. Als je nog één keer mocht dromen, waar zou die droom dan over gaan, vraagt Harper in ‘No Mercy In This Land’. Dat iemand zich over ons ontfermt, ’the kindness of strangers’.

Starcrawler

Clip

Freedom’s Goblin

Clip

We’re not Here To Fuck Spiders

Website

Clip

(c) 2000-2018 Dieter Bruls