| Vorige week |
Overzicht |
| Bij geen updates | Tekeningen |
Roze en blauw'Dat is wijven- toiletpapier,' zei de man tegen zijn vrouw. Het extra zachte toiletpapier - in een roze verpakking - was in de aanbieding. Hij keilde een pak blauw - iets minder zacht en niet in de aanbieding - in de kar.
'Maar ik dan?' vroeg de vrouw en het was een vraag die ze zich eerder in haar huwelijk had moeten stellen.
'Ik mot 't dragen en ik ga er niet mee lopen!' Hij trok er een gezicht bij van ik moet alles uitleggen tegenwoordig en vroeger was alles beter.
Maar vroeger was het zo geslachtsgebonden roze en blauw, precies andersom. Voor de oorlog begon het te veranderen en na de oorlog was men om.
Jonge jongetjes hadden toen ook geen pijpenkrullen meer en liepen niet meer in jurkjes.
En anders dan nu veegde men zich af met krantenpapier.
Maar een krant, hij?
De Umbrella Man waarschuwde ook al tegen Chamberlainism: je hoofd nooit in het zand steken.Tussen dit nummer en dit is een verband. Maar het vergt enig speurwerk.
Ik ging naar Poor Things,
een feministische Frankenstein film. En ging Frankenstein over
het scheppen uit de dood en dus over het leven - en de Golem over het
scheppen uit verdediging en dus om strijd, zo wordt Bella Baxter uit
liefde geschapen en is het bedrijven van liefde mede het thema van de film.
De beelden, de camera- voering, de aankleding zijn meesterlijk. De film leunt op het eerste gedeelte (en dat zul je in de trailers terugzien), waar Bella nog heerlijk onbeschaamd onaangepast is. Ze zal dat blijven maar de ondertoon wordt allengs serieuzer.Het einde knalt niet echt, is in zekere zin nogal kitscherig en duurt te lang.
Ik
stond voor het raam naar buiten te kijken. Aan de overkant bouwden drie
mannen een steiger op. Een deed het werk boven op de steiger, de
ander gooide hem steeds zwaarder wordende hamers toe en die werden
feilloos gevangen. De derde deed niets meer dan kijken of er een bedrijfsauto aan kwam en als die kwam suggereerde hij enige bezigheid anders dan dat hij in de weg liep en kans maakte gedood te worden door een hamer.
Ik stond alleen nauwkeurig te kijken of het niet regende, want in de bijsluiter van mijn oog stond dat het nieuwe oog niet nat mocht worden. Ik twijfelde of er nog druppels vielen of dat het slechts de wind was die de plassen op straat in beweging hield.
Ik ben uiterst trouw bij het navolgen van medische regels als ze me zinnen.
Zeg mij niet te bukken en ik laat alles liggen. Rustig aan doen
zie ik als twee weken het bed houden.Dus daarom staarde ik uit het raam naar die dodelijke hameract. Bang voor een regendruppel.
